(Zo, zelf maar even wat gesleept.)
Ander schreef:Nou, ja als ik het samenvat wat ik hoorde: Vanuit Gods welbehagen is er onderscheid tussen hen die God dienen en hen die God niet dienen. Er is geen verschil in de mens (Israëliet/Egyptenaar) maar het Bloed maakt onderscheid. Dus het welbehagen verwezenlijkt door het offer van Christus. God werkt op de onmogelijkheid aan (het volk van Israël voor de Schelfzee, er was wel een weg om de zee heen maar de wolk- en vuurkolom wees een onmogelijke weg) en vanuit die onmogelijkheid wijst de Heere de weg. Dat doet de Heere ook bij zijn kinderen. Zuiver toch? En ja, om in zo'n prediking nog wat aanbod te friemelen dan krijg je een afzwakking van de boodschap. Het is een eenzijdig werk, er komt niets van de mens bij maar het wordt je wel aangeboden...
Heel zuiver. Maar is dat Evangelieprediking? Ik dacht het niet.
Wat ik mis in zulke preken en in het algemeen in de prediking ter rechterzijde - en ik meen dat uit de grond van mijn hart - is het gegeven dat het werk van Christus, het werk van de verlossing, het bloed van Christus, voor iedereen
relevant is, of hij daar nu erg in heeft of niet. Nu is het zo dat het werk van de verlossing alleen relevant is voor ontdekte zondaren.
Je krijgt dan een heel aparte sfeer in een gemeente, een hele wereldse sfeer in feite. Het grootste gedeelte 'hoort er niet bij', maar, en dat is het erge, heeft ook geen boodschap aan het heil van Christus, 'want dat is voor Gods kinderen'.
Mensen durven er ook niet om te vragen, 'want je kunt niets uit je zelf'. (En dan heb ik het ook over oude mensen, die bang zijn voor de dood!)
En dan heb je ook nog 'Gods volk', en die zijn onschendbaar, die krijgen ook geen onderwijs, alleen nog maar in de 'gangen en standen', maar niet over hoe ze zich nu als christen in de wereld te gedragen hebben.
Ik zou willen dat ik e.e.a. nog beter uit kon drukken, maar ik hoop dat het een beetje duidelijk is wat ik bedoel.
