Ik ben het met je eens jongere, als het gaat over het 'inleveren'. Dat kan nooit geen kwaad. Maar je geweten kan alleen in het nauw komen als er grondige redenen voor zijn. Zoals de joden, die nooit bepaald voedsel mochten eten. Het is niet verwonderlijk dat ze vervolgens gewetensnood kregen toen dit vervolgens ineens geen probleem meer was. Begrijpelijk en terecht dat Paulus dit honoreerde. Maar zodra grondige redenen ontbreken, gaat het 'oog hebben voor de zwakken' niet meer op. Paulus was wars van wetticisme en bestreed dit zelfs.Jongere schreef:Pas al jullie vragen eens toe op de casus die Paulus zelf beschrijft. Paulus stond ook absoluut in zijn "recht" en tòch geeft hij aan dat hij zich zal schikken. Echt, lees nu die hoofdstukken eens zorgvuldig door, Paulus probeert typisch dit soort tegenwerpingen die heel logisch zijn te beantwoorden.
Marnix, de mensen in de gemeente van Korinthe zouden zichzelf ook niet bestempelen met een zwak geweten. Zij waren van mening dat het over een gebod van God ging hier. Paulus weet beter, hij weet dat hij als christen in de vrijheid mag staan. Dus je vraag is een beetje onzinnig in dit verband want het gaat er helemaal niet om of mensen vinden dat ze zelf een zwak geweten hebben. Als ze dat van zichzelf zouden zeggen zou het al geen zaak meer zijn van hun geweten.
Voor de duidelijkheid, ik ben het wel met Hendrikus' reactie eens. Er moet altijd een zekere mate van onderbouwing zijn. Het mag nooit zo zijn dat er een dictatuur ontstaat van mensen die "wat voelen".
Waar het mij om gaat is de toon die ik hier proef op het forum. Bij bijv. refo en medereiziger vooral in dit topic. Het zijn de "zwaren vs. lichten", het zijn de "verlichte vs. orthodoxe" (voor ik me als christen verlicht zou noemen...). Een eerlijke discussie over deze dingen moet altijd mogelijk zijn. Maar het gaat niet om zeer principiele dingen. De mensen die hier iets zouden moeten inleveren zouden daar niet op achteruit gaan, al is het jammer dat bepaalde kunstuitingen niet mogelijk zouden zijn. En als het niet over dat soort zaken gaat ben ik persoonlijk van mening dat het bij een christen haast een zaak van gewoonte moet zijn om al te buigen voor hij dat zou moeten. Om van je recht af te stappen voor het je wordt gevraagd. Nu chargeer ik een beetje, maar die houding als levenshouding aanleren is absoluut noodzakelijk voor een christen. Het is de houding die Petrus zag en die hem verbrak toen hem de voeten werden gewassen door Jezus. Ik weet dat dat indruist tegen onze natuur. Maar "leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart". Zachtmoedig, ook tegen bewust hardnekkigen. En nederig van hart, gereed om te buigen als dat niet zou hoeven. Misschien klinkt dit opeens wel heel geestelijk, maar dat is dan ook de bedoeling. In heel veel discussies kom ik namelijk de mentaliteit tegen dat als we menen gelijk te hebben alles er ook voor zal moeten wijken.
Bij ons in de kerk wordt dit ook altijd als argument gebruikt: 'er zijn mogelijk mensen die er aanstoot aan nemen'. Prima, maar het eind van het liedje is dat de meest miniscule dingen kennelijk aanstoot geven. Een flyer beginnen met 'hé luitjes', maak er maar 'beste jongere' van; mensen uit de gemeente kunnen dit weleens te amicaal vinden. Het gebruik van een gitaar: doe maar niet, want sommige mensen hebben daar moeite mee. Een piano? Nee, op zich geen probleem, maar dit ligt gevoelig. Dames een broek bij survival-achtige activiteiten? Nee, dan krijgen we problemen. En zo kan ik wel doorgaan. Op die manier kweek je inderdaad een dictatuur van gewetensgevoelige mensen. Dan heeft een wettische minderheid de macht.
Daarnaast, het aankaarten en bestrijden van de houding van deze mensen sluit nog niet per se een 'inleverende houding' uit. Maar ik geloof niet dat het goed is om dit voor zoete koek te slikken en er nooit iets van te zeggen. Heb je je zegje gedaan, dan kun je vervolgens gewoon nog de minste zijn.
