Zonderling schreef:

Polemicus schreef:Je wilt een voorwaardelijk aanbod van genade en zegt: “God komt eerst om zijn recht!” Ga dan eens kijken op Golgotha, bij het kruis. Als je wilt zien hoe God om Zijn recht komt, moet je daar zijn. Door het onvoorwaardelijk aanbod van Zijn genade overwint Hij zondaars. Daar, aan de voet van het kruis, komen zij tot bekering. Een moordenaar, mede kruiseling, ziet daar de weergaloze genade van God. Een ruwe Romein roept daar uit: Waarlijk, deze was Gods Zoon.

Dit is juist gesproken.

God komt niet alleen om Zijn recht in de verkondiging van de Wet, maar ook in het Evangelie. JUIST de boodschap dat Christus het recht der wet vervuld heeft, verkondigt ons Gods recht.

NIET de zondaar zal het recht der wet vervullen, maar Christus ALLEEN. In die zin kent het Evangelie geen enkele voorwaarde, maar louter beloften. En deze Evangelie-boodschap ofwel de prediking van de beloften ofwel het aanbod van genade, komt tot allen die onder het Evangelie leven. Niet als aanbod met wettische voorwaarden, maar louter als een boodschap der verzoening.

Wie dat ontkent, ontkent de wezenlijke boodschap van de Bijbel. Ik weet wel dat velen hierin navolgers zijn van sommige theologen die hierin onnauwkeurig gesproken hebben, maar toch is dat geen geldig excuus.

Zonderling, Je moet wel oppassen niet foutief te oordelen.
Degene die een voorwaardelijk aanbod leren brengen dit zeker NIET met wettische voorwaarden!
Dit is iedere keer de (bewuste) valkuil die de tegenstanders van een voorwaardelijk aanbod ingaan.
Wij leren geen door de mens te volbrengen voorwaarden door de Wet!
Wij leren dat er een waar schuldbesef door God zelf gewerkt nodig is en dat dit als conditie fungeert bij de aanbieding van genade door een predikant in Gods Naam gedaan.
Dus: God stapt niet over de schuld heen! Eerst wil Hij berouw zien. Dat heeft een predikant in die aanbieding aan te geven!

Oude Paden schreef:

Zonderling schreef:

Polemicus schreef:Je wilt een voorwaardelijk aanbod van genade en zegt: “God komt eerst om zijn recht!” Ga dan eens kijken op Golgotha, bij het kruis. Als je wilt zien hoe God om Zijn recht komt, moet je daar zijn. Door het onvoorwaardelijk aanbod van Zijn genade overwint Hij zondaars. Daar, aan de voet van het kruis, komen zij tot bekering. Een moordenaar, mede kruiseling, ziet daar de weergaloze genade van God. Een ruwe Romein roept daar uit: Waarlijk, deze was Gods Zoon.

Dit is juist gesproken.

God komt niet alleen om Zijn recht in de verkondiging van de Wet, maar ook in het Evangelie. JUIST de boodschap dat Christus het recht der wet vervuld heeft, verkondigt ons Gods recht.

NIET de zondaar zal het recht der wet vervullen, maar Christus ALLEEN. In die zin kent het Evangelie geen enkele voorwaarde, maar louter beloften. En deze Evangelie-boodschap ofwel de prediking van de beloften ofwel het aanbod van genade, komt tot allen die onder het Evangelie leven. Niet als aanbod met wettische voorwaarden, maar louter als een boodschap der verzoening.

Wie dat ontkent, ontkent de wezenlijke boodschap van de Bijbel. Ik weet wel dat velen hierin navolgers zijn van sommige theologen die hierin onnauwkeurig gesproken hebben, maar toch is dat geen geldig excuus.

Zonderling, Je moet wel oppassen niet foutief te oordelen.
Degene die een voorwaardelijk aanbod leren brengen dit zeker NIET met wettische voorwaarden!
Dit is iedere keer de (bewuste) valkuil die de tegenstanders van een voorwaardelijk aanbod ingaan.
Wij leren geen door de mens te volbrengen voorwaarden door de Wet!
Wij leren dat er een waar schuldbesef door God zelf gewerkt nodig is en dat dit als conditie fungeert bij de aanbieding van genade door een predikant in Gods Naam gedaan.
Dus: God stapt niet over de schuld heen! Eerst wil Hij berouw zien. Dat heeft een predikant in die aanbieding aan te geven!

Oude Paden,

Wanneer de eis van bekering de voorwaarde genoemd wordt voor het aanbod van genade dan noem ik dat inderdad een wettische voorwaarde.

Ware, evangelische bekering is er alleen wanneer wij Hem zien Dien wij doorstoken hebben. Dus als vrucht van het Evangelie.

God stapt niet over de schuld heen, nee zeker niet, maar wil dat de verzoening - en dus ook de schuldvergeving - ALLEEN gezocht wordt in Christus. Het berouw of de bekering maakt de zondaar niet minder schuldig. Daarom zit je er met de laatste twee regels in je posting helemaal naast.

Wel is het zeker waar dat een waar schuldbesef door God Zelf gewerkt wordt. Dit schuldbesef een voorwaarde te noemen van het Evangelie-aanbod (dus kennelijk ook een voorwaarde voor het geloof) is echter een ernstige en trieste vermenging van Wet en Evangelie.

Om nog een beeld te gebruiken: De koperen slang werd opgericht voor allen die van de slangen gebeten waren. Aan ALLEN werd het aanbod van genezing gedaan mits slechts op de koperen slang (het type van Christus) werd gezien. Tot niemand werd gezegd: Je moet vooraf aan één voorwaarde voldoen: Je moet namelijk goed weten dat je gebeten bent en genezing nodig hebt !

Ware evangelische bekering is geen voorwaarde à priori (vooraf), maar à posteriori (achteraf).

Met vr. gr.
Zonderling

Zonderling schreef:

Oude Paden schreef:

Zonderling schreef:

Polemicus schreef:Je wilt een voorwaardelijk aanbod van genade en zegt: “God komt eerst om zijn recht!” Ga dan eens kijken op Golgotha, bij het kruis. Als je wilt zien hoe God om Zijn recht komt, moet je daar zijn. Door het onvoorwaardelijk aanbod van Zijn genade overwint Hij zondaars. Daar, aan de voet van het kruis, komen zij tot bekering. Een moordenaar, mede kruiseling, ziet daar de weergaloze genade van God. Een ruwe Romein roept daar uit: Waarlijk, deze was Gods Zoon.

Dit is juist gesproken.

God komt niet alleen om Zijn recht in de verkondiging van de Wet, maar ook in het Evangelie. JUIST de boodschap dat Christus het recht der wet vervuld heeft, verkondigt ons Gods recht.

NIET de zondaar zal het recht der wet vervullen, maar Christus ALLEEN. In die zin kent het Evangelie geen enkele voorwaarde, maar louter beloften. En deze Evangelie-boodschap ofwel de prediking van de beloften ofwel het aanbod van genade, komt tot allen die onder het Evangelie leven. Niet als aanbod met wettische voorwaarden, maar louter als een boodschap der verzoening.

Wie dat ontkent, ontkent de wezenlijke boodschap van de Bijbel. Ik weet wel dat velen hierin navolgers zijn van sommige theologen die hierin onnauwkeurig gesproken hebben, maar toch is dat geen geldig excuus.

Zonderling, Je moet wel oppassen niet foutief te oordelen.
Degene die een voorwaardelijk aanbod leren brengen dit zeker NIET met wettische voorwaarden!
Dit is iedere keer de (bewuste) valkuil die de tegenstanders van een voorwaardelijk aanbod ingaan.
Wij leren geen door de mens te volbrengen voorwaarden door de Wet!
Wij leren dat er een waar schuldbesef door God zelf gewerkt nodig is en dat dit als conditie fungeert bij de aanbieding van genade door een predikant in Gods Naam gedaan.
Dus: God stapt niet over de schuld heen! Eerst wil Hij berouw zien. Dat heeft een predikant in die aanbieding aan te geven!

Oude Paden,

Wanneer de eis van bekering de voorwaarde genoemd wordt voor het aanbod van genade dan noem ik dat inderdad een wettische voorwaarde.

Ware, evangelische bekering is er alleen wanneer wij Hem zien Dien wij doorstoken hebben. Dus als vrucht van het Evangelie.

God stapt niet over de schuld heen, nee zeker niet, maar wil dat de verzoening - en dus ook de schuldvergeving - ALLEEN gezocht wordt in Christus. Het berouw of de bekering maakt de zondaar niet minder schuldig. Daarom zit je er met de laatste twee regels in je posting helemaal naast.

Wel is het zeker waar dat een waar schuldbesef door God Zelf gewerkt wordt. Dit schuldbesef een voorwaarde te noemen van het Evangelie-aanbod (dus kennelijk ook een voorwaarde voor het geloof) is echter een ernstige en trieste vermenging van Wet en Evangelie.

Om nog een beeld te gebruiken: De koperen slang werd opgericht voor allen die van de slangen gebeten waren. Aan ALLEN werd het aanbod van genezing gedaan mits slechts op de koperen slang (het type van Christus) werd gezien. Tot niemand werd gezegd: Je moet vooraf aan één voorwaarde voldoen: Je moet namelijk goed weten dat je gebeten bent en genezing nodig hebt !

Ware evangelische bekering is geen voorwaarde à priori (vooraf), maar à posteriori (achteraf).

Met vr. gr.
Zonderling

Beste Zonderling,
Het blijft ook tussen ons een Babylonische spraakverwaaring.
Ik heb zelf zo duidelijk als mij mogenlijk is mijn gevoelen verwoord in alle achterliggende postings. Toch word ik nog niet begrepen en zie ik telkens foutieve conclusies. Ik laat het hier voorlopig even bij.
In deze post de volgende foute conclusie: Natuurlijk maakt berouw de zondaar niet minder schuldig! Hij moet alleen wel zijn schuld gaan zien als schuld tegen een hoge God! Dit is een noodzakelijke conditie om tot Christus de toevlucht te (kunnen) nemen.
Ik heb steeds de indruk dat jij een prediking voorstaat die begint met de verkondiging van verzoening, zonder de mensen gewezen te hebben wie ze zijn en in welke staat ze verkeren. Je vervalt m.i. dan in een prediking die de doodstaat zien als feit. Het is nu eenmaal zo. Veranderen kunnen we het niet. Dan maar overgaan tot het tweede stuk, ZONDER de noodzaak aan te geven dat eerst verbreking en verbrijzeling vooraf gaat! De doodstaat moet gepredikt worden!
Maar ik denk dat we redelijk langs elkaar heen blijven praten!

Ik vind jouw standpunt echter levensgevaarlijk! Het is een Evangelie zonder de Wet. Laten we liever 10 keer twijfelen dan 1 keer misvatten!
Dus een opmerking dat ik er helemaal naast zit...................zou heel goed kunnen....................Het is maar hoe je het beleeft MENS te zijn.

OP, wat vind je dan van de artikelen van Ds J.J. van Eckeveld in het topic over de prediking van Christus?

Oude Paden schreef:

Zonderling schreef:

Oude Paden schreef:

Zonderling schreef: Dit is juist gesproken.

God komt niet alleen om Zijn recht in de verkondiging van de Wet, maar ook in het Evangelie. JUIST de boodschap dat Christus het recht der wet vervuld heeft, verkondigt ons Gods recht.

NIET de zondaar zal het recht der wet vervullen, maar Christus ALLEEN. In die zin kent het Evangelie geen enkele voorwaarde, maar louter beloften. En deze Evangelie-boodschap ofwel de prediking van de beloften ofwel het aanbod van genade, komt tot allen die onder het Evangelie leven. Niet als aanbod met wettische voorwaarden, maar louter als een boodschap der verzoening.

Wie dat ontkent, ontkent de wezenlijke boodschap van de Bijbel. Ik weet wel dat velen hierin navolgers zijn van sommige theologen die hierin onnauwkeurig gesproken hebben, maar toch is dat geen geldig excuus.

Zonderling, Je moet wel oppassen niet foutief te oordelen.
Degene die een voorwaardelijk aanbod leren brengen dit zeker NIET met wettische voorwaarden!
Dit is iedere keer de (bewuste) valkuil die de tegenstanders van een voorwaardelijk aanbod ingaan.
Wij leren geen door de mens te volbrengen voorwaarden door de Wet!
Wij leren dat er een waar schuldbesef door God zelf gewerkt nodig is en dat dit als conditie fungeert bij de aanbieding van genade door een predikant in Gods Naam gedaan.
Dus: God stapt niet over de schuld heen! Eerst wil Hij berouw zien. Dat heeft een predikant in die aanbieding aan te geven!

Oude Paden,

Wanneer de eis van bekering de voorwaarde genoemd wordt voor het aanbod van genade dan noem ik dat inderdad een wettische voorwaarde.

Ware, evangelische bekering is er alleen wanneer wij Hem zien Dien wij doorstoken hebben. Dus als vrucht van het Evangelie.

God stapt niet over de schuld heen, nee zeker niet, maar wil dat de verzoening - en dus ook de schuldvergeving - ALLEEN gezocht wordt in Christus. Het berouw of de bekering maakt de zondaar niet minder schuldig. Daarom zit je er met de laatste twee regels in je posting helemaal naast.

Wel is het zeker waar dat een waar schuldbesef door God Zelf gewerkt wordt. Dit schuldbesef een voorwaarde te noemen van het Evangelie-aanbod (dus kennelijk ook een voorwaarde voor het geloof) is echter een ernstige en trieste vermenging van Wet en Evangelie.

Om nog een beeld te gebruiken: De koperen slang werd opgericht voor allen die van de slangen gebeten waren. Aan ALLEN werd het aanbod van genezing gedaan mits slechts op de koperen slang (het type van Christus) werd gezien. Tot niemand werd gezegd: Je moet vooraf aan één voorwaarde voldoen: Je moet namelijk goed weten dat je gebeten bent en genezing nodig hebt !

Ware evangelische bekering is geen voorwaarde à priori (vooraf), maar à posteriori (achteraf).

Met vr. gr.
Zonderling

Beste Zonderling,
Het blijft ook tussen ons een Babylonische spraakverwaaring.
Ik heb zelf zo duidelijk als mij mogenlijk is mijn gevoelen verwoord in alle achterliggende postings. Toch word ik nog niet begrepen en zie ik telkens foutieve conclusies. Ik laat het hier voorlopig even bij.
In deze post de volgende foute conclusie: Natuurlijk maakt berouw de zondaar niet minder schuldig! Hij moet alleen wel zijn schuld gaan zien als schuld tegen een hoge God! Dit is een noodzakelijke conditie om tot Christus de toevlucht te (kunnen) nemen.
Ik heb steeds de indruk dat jij een prediking voorstaat die begint met de verkondiging van verzoening, zonder de mensen gewezen te hebben wie ze zijn en in welke staat ze verkeren. Je vervalt m.i. dan in een prediking die de doodstaat zien als feit. Het is nu eenmaal zo. Veranderen kunnen we het niet. Dan maar overgaan tot het tweede stuk, ZONDER de noodzaak aan te geven dat eerst verbreking en verbrijzeling vooraf gaat! De doodstaat moet gepredikt worden!
Maar ik denk dat we redelijk langs elkaar heen blijven praten!

Ik vind jouw standpunt echter levensgevaarlijk! Het is een Evangelie zonder de Wet. Laten we liever 10 keer twijfelen dan 1 keer misvatten!
Dus een opmerking dat ik er helemaal naast zit...................zou heel goed kunnen....................Het is maar hoe je het beleeft MENS te zijn.

"

Oude Paden,

Nimmer heb ik geschreven dat de kennis van ellende (het eerste stuk) niet zou voorafgaan aan de kennis van verlossing (het tweede stuk).

Integendeel. In andere topics heb ik het voorbereidend werk, zoals geleerd door de puriteinen zeer verdedigd.

En ik ben ervan overtuigd, evenals jij Oude Paden, dat God eerst de mens overtuigt van zonde vóórdat een mens het Evangelie-aanbod gelovig zal aannemen.

Maar het Evangelie-aanbod dat tot ALLEN komt, moeten we laten staan. Juist dat Evangelie-aanbod stelt de mens schuldig. Juist dit Evangelie-aanbod overtuigt van de zonde van ongeloof.

Wat jij verwart is dat je de orde WAARIN GOD WERKT (eerst overtuiging van zonde en dan het zaligmakend geloof) vertaalt naar een voorwaardelijk Evangelie-aanbod. En dat - het spijt mij dat ik het zo zeggen moet - is niet anders dan een ernstige vermenging van Wet en Evangelie.

Wet en Evangelie moeten beide gepredikt worden. Ook moet gezegd worden dat het Gods weg is om de mens eerst te overtuigen van zonde vóórdat hem het zaligmakend geloof geschonken wordt. Maar NOOIT mag worden gezegd dat iemand niet mag geloven en niet mag komen tot Christus tenzij hij eerst een ware overtuiging van zonden heeft.

M.vr.gr.,
Zonderling

@ Zonderling:

Ik ben het volledig met je eens.

Toch begrijp ik Oude Paden ook wel. Er zijn tegenwoordig stromingen die Christus aannemen zonder dat er verder iets gebeurt in hun leven. Ze grijpen een Jezus aan van vijf letters. Ik kan begrijpen dat men aan dezulken zal vragen of ze ooit wel eens iets van zonde en schuld gevoeld hebben.

Erasmiaan schreef:@ Zonderling:

Ik ben het volledig met je eens.

Toch begrijp ik Oude Paden ook wel. Er zijn tegenwoordig stromingen die Christus aannemen zonder dat er verder iets gebeurt in hun leven. Ze grijpen een Jezus aan van vijf letters. Ik kan begrijpen dat men aan dezulken zal vragen of ze ooit wel eens iets van zonde en schuld gevoeld hebben.

Erasmiaan,

In dat opzicht begrijp ik het punt van Oude Paden zeker ook wel.
Ook jij stelt (terecht) dat de kennis van zonde en ellende zeer noodzakelijk is en ook voorafgaat aan het zaligmakend geloof.

Maar dat hoeft toch niet, ja dat mag toch niet ten koste gaan van het Evangelie-aanbod dat ons wijst op de enige weg van behoud en dat is Christus (en niet met een bekering vooráf als conditie).

Zonderling

geledu schreef:OP, wat vind je dan van de artikelen van Ds J.J. van Eckeveld in het topic over de prediking van Christus?

Ik ben het geintereseerd aan het lezen.
Ik zal er nog wel op reageren.
Ik vrees dat ik het pendelen vind tussen Puriteins en Hollands.
Enne...............pendelen schept niet altijd een duidelijkheid die ik graag zie!

Maar ik zal nog wel reageren

Zonderling,

De visies van ons liggen aardig ver uit elkaar weg, .......en het lijkt steeds verder uit elkaar te gaan liggen.....................

Weer even 2 puntjes die mij opvallen:
1.Niet alleen de aanbieding van genade (Evangelie-aanbod) stelt de mens schuldig. De mens eerste verantwoordelijkheid wortelt m.i. in de schepping.
2. Het Evangelie-aanbod overtuigt niet van zonde! De Wet overtuigd van zonde.
Jij wil het offer van Christus stellen als middel om de mens te overtuigen!

Erasmiaan schreef:@ Zonderling:

Ik ben het volledig met je eens.

Toch begrijp ik Oude Paden ook wel. Er zijn tegenwoordig stromingen die Christus aannemen zonder dat er verder iets gebeurt in hun leven. Ze grijpen een Jezus aan van vijf letters. Ik kan begrijpen dat men aan dezulken zal vragen of ze ooit wel eens iets van zonde en schuld gevoeld hebben.

Uiteraard. Maar er zijn ook een heleboel mensen die wat er wel moet gebeuren bij je bekering in prachtige schema's hebben vastgelegd, met schitterende bijbehorende rituelen enzo, en dan vervolgens naar anderen kijken en minachtend zeggen: Ach, daar gaat het nergens over, want ze zingen bijna allemaal vrolijke liederen, lijken altijd vrolijk te zijn.... bij het juichend christendom gaat het allemaal vanzelf en stelt de bekering niet veel voor.... en allemaal van dat soort onzin.

Wat je zegt klopt voor sommigen, maar heel vaak worden mensen er ook van beschuldigd terwijl het niet het geval is... en ontstaan de vooroordelen door verschillen in kerkcultuur enzo... die men dan niet begrijpt...

Is het wel zo dat de verantwoordelijkheid wortelt in de schepping? Adam had tenslotte niet gevraagd geschapen te worden. Daarom: God beloofde de mens eeuwig leven als hij niet van de boom der kenns zou eten (in negatieve zin geformuleerd: ten dage dat gij daarvan eet zult gij de dood sterven)

Toen Adam toch at gebeurden er twee dingen:
1. De weg naar eeuwig leven kon niet meer verdiend worden door Adam. Symbolisch verwoord door de cherub die de toegang tot de boom des levens versperde.
2. De zonde kwam in de wereld.

En: waarvoor was Adam dan verantwoordelijk?
Het was vrije keus van Adam om te eten, maar hij was toch nergens voor verantwoordelijk?

Oude Paden schreef:Zonderling,

De visies van ons liggen aardig ver uit elkaar weg, .......en het lijkt steeds verder uit elkaar te gaan liggen.....................

Weer even 2 puntjes die mij opvallen:
1.Niet alleen de aanbieding van genade (Evangelie-aanbod) stelt de mens schuldig. De mens eerste verantwoordelijkheid wortelt m.i. in de schepping.
2. Het Evangelie-aanbod overtuigt niet van zonde! De Wet overtuigd van zonde.
Jij wil het offer van Christus stellen als middel om de mens te overtuigen!

Zie Johannes 16:

8 En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel:
9 Van zonde, omdat zij in Mij niet geloven;
10 En van gerechtigheid, omdat Ik tot Mijn Vader heenga, en gij zult Mij niet meer zien;
11 En van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.

De Heilige Geest overtuigd van zonde. En wat die zonde is, dat is de zonde van het niet in Christus geloven.

refo schreef:Is het wel zo dat de verantwoordelijkheid wortelt in de schepping?

Zeker wel.
De mens is geschapen naar Gods beeld, in ware kennis, gerechtigheid en heiligheid.
Door de val is de mens dat beeld weliswaar kwijtgeraakt, maar God eist dat terug van hem.

Erasmiaan schreef:

Oude Paden schreef:Zonderling,

De visies van ons liggen aardig ver uit elkaar weg, .......en het lijkt steeds verder uit elkaar te gaan liggen.....................

Weer even 2 puntjes die mij opvallen:
1.Niet alleen de aanbieding van genade (Evangelie-aanbod) stelt de mens schuldig. De mens eerste verantwoordelijkheid wortelt m.i. in de schepping.
2. Het Evangelie-aanbod overtuigt niet van zonde! De Wet overtuigd van zonde.
Jij wil het offer van Christus stellen als middel om de mens te overtuigen!

Zie Johannes 16:

8 En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel:
9 Van zonde, omdat zij in Mij niet geloven;
10 En van gerechtigheid, omdat Ik tot Mijn Vader heenga, en gij zult Mij niet meer zien;
11 En van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.

De Heilige Geest overtuigd van zonde. En wat die zonde is, dat is de zonde van het niet in Christus geloven.

Precies. Daarom is dit ook de boodschap voor de ongelovigen.... die de apostelen de wereld in brachten. Zie de kanttekeningen van de SV bijvoorbeeld.

Daarom vroeg ik me af waarom dit in de Saambinder (en niet alleen daar) aan gelovigen wordt gepredikt... daar heb ik moeite mee. De boodschap van het oordeel is er voor ongelovigen, niet voor gelovigen, want zij zijn niet meer onder het oordeel. Dat mis ik vooral.

Marnix schreef:

Erasmiaan schreef:

Oude Paden schreef:Zonderling,

De visies van ons liggen aardig ver uit elkaar weg, .......en het lijkt steeds verder uit elkaar te gaan liggen.....................

Weer even 2 puntjes die mij opvallen:
1.Niet alleen de aanbieding van genade (Evangelie-aanbod) stelt de mens schuldig. De mens eerste verantwoordelijkheid wortelt m.i. in de schepping.
2. Het Evangelie-aanbod overtuigt niet van zonde! De Wet overtuigd van zonde.
Jij wil het offer van Christus stellen als middel om de mens te overtuigen!

Zie Johannes 16:

8 En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel:
9 Van zonde, omdat zij in Mij niet geloven;
10 En van gerechtigheid, omdat Ik tot Mijn Vader heenga, en gij zult Mij niet meer zien;
11 En van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.

De Heilige Geest overtuigd van zonde. En wat die zonde is, dat is de zonde van het niet in Christus geloven.

Precies. Daarom is dit ook de boodschap voor de ongelovigen.... die de apostelen de wereld in brachten. Zie de kanttekeningen van de SV bijvoorbeeld.

Daarom vroeg ik me af waarom dit in de Saambinder (en niet alleen daar) aan gelovigen wordt gepredikt... daar heb ik moeite mee. De boodschap van het oordeel is er voor ongelovigen, niet voor gelovigen, want zij zijn niet meer onder het oordeel. Dat mis ik vooral.

Lees Filippensen eens:

12 Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben.

Dat zegt Paulus, en ook in 2 Korinthe 4:

11 Want wij, die leven, worden altijd in den dood overgegeven om Jezus' wil; opdat ook het leven van Jezus in ons sterfelijk vlees zou geopenbaard worden.

En er zouden nog vele voorbeelden te noemen zijn. De ellende houdt niet op nadat de verlossing is teweeg gebracht.