Met zo'n reactie maak je ons mega-nieuwsgierig, natuurlijk.

Als iemand veel geld heeft vergaard, is het zijn bezit.
Zo gedraagt hij zich althans (in verreweg de meeste gevallen)
Maar als je nu bedenkt dat wij dit alles maar tijdelijk, te leen hebben, ga je er anders naar kijken.
Goed rentmeesterschap, wat heb ik er mee gedaan ?
Het is niet verkeerd veel te verdienen, als je de talenten hebt gekregen om te studeren en tegen een goede baan aan te lopen.
Ook daar moet je je best in doen.
Laat in je werk ook iets afstralen van hetgeen in je leeft.
Niet door preken, dat hoeft niet, maar door je algehele houding.
Eerlijk, netjes, beleefd tegen iedereen.
Las een paar dagen geleden nog de geschiedenis van de arme vrouw, die kleding ging naaien om wat centjes te verdienen.
Op een dag was ze haar naald kwijt.
Ze bad in haar uiterste nood, om een naald !
Dat greep mij zo aan. Wie bidt er nu nog om een naald ? We hebben geavanceerde naaimachines immers ?

Mara schreef:Als iemand veel geld heeft vergaard, is het zijn bezit.
Zo gedraagt hij zich althans (in verreweg de meeste gevallen)
Maar als je nu bedenkt dat wij dit alles maar tijdelijk, te leen hebben, ga je er anders naar kijken.
Goed rentmeesterschap, wat heb ik er mee gedaan ?
Het is niet verkeerd veel te verdienen, als je de talenten hebt gekregen om te studeren en tegen een goede baan aan te lopen.
Ook daar moet je je best in doen.
Laat in je werk ook iets afstralen van hetgeen in je leeft.
Niet door preken, dat hoeft niet, maar door je algehele houding.
Eerlijk, netjes, beleefd tegen iedereen.
Las een paar dagen geleden nog de geschiedenis van de arme vrouw, die kleding ging naaien om wat centjes te verdienen.
Op een dag was ze haar naald kwijt.
Ze bad in haar uiterste nood, om een naald !
Dat greep mij zo aan. Wie bidt er nu nog om een naald ? We hebben geavanceerde naaimachines immers ?

Ach, de tijden zijn anders. In onze tijd is er misschien weinig materiële armoede, maar is er des te meer geestelijke en psychische armoede. Hoeveel mensen voelen zich niet eenzaam en onbegrepen, en worstelen met zichzelf?

Tja en wat is nu erger ?

Mara schreef:Tja en wat is nu erger ?

Niet zozeer erger, maar anders. Het ene probleem los je op met wat geld te geven. Voor het andere probleem helpt geen korte termijn oplossing, daarvoor is langdurig aandacht, liefde en vriendschap voor nodig.

memento schreef:

Mara schreef:Tja en wat is nu erger ?

Niet zozeer erger, maar anders. Het ene probleem los je op met wat geld te geven. Voor het andere probleem helpt geen korte termijn oplossing, daarvoor is langdurig aandacht, liefde en vriendschap voor nodig.

Precies: wie die liefde en aandacht geeft, offert ook. Het beeld van de tienden wordt vaak door met name voorstanders vooral betrokken op financiële middelen. Ik voel er meer voor om het breder te duiden: ik kan ook tijd en energie geven aan anderen. Dat is bepaald niet minder belangrijk dan geld. Zeker niet in een tijd met veel eenzaamheid etc.

memento schreef:

Mara schreef:Tja en wat is nu erger ?

Niet zozeer erger, maar anders. Het ene probleem los je op met wat geld te geven. Voor het andere probleem helpt geen korte termijn oplossing, daarvoor is langdurig aandacht, liefde en vriendschap voor nodig.

Maar vanuit armoede kan niet gegeven worden !
Geen geld, geen kadootjes.
Geen geestelijke bagage (= armoede) er kan dus niets weggegeven worden.

Ab imo pectore schreef:

memento schreef:

Mara schreef:Tja en wat is nu erger ?

Niet zozeer erger, maar anders. Het ene probleem los je op met wat geld te geven. Voor het andere probleem helpt geen korte termijn oplossing, daarvoor is langdurig aandacht, liefde en vriendschap voor nodig.

Precies: wie die liefde en aandacht geeft, offert ook. Het beeld van de tienden wordt vaak door met name voorstanders vooral betrokken op financiële middelen. Ik voel er meer voor om het breder te duiden: ik kan ook tijd en energie geven aan anderen. Dat is bepaald niet minder belangrijk dan geld. Zeker niet in een tijd met veel eenzaamheid etc.

Betekent dat dan niet dat je het ene moet doen en het andere niet moet nalaten?. In de diverse postings in dit topic proef ik een teneur - m.n. als het gaat om de tienden - dat als we denken ons hieraan te moeten houden het "denken dat men uit de werken gerechtvaardigd wordt en wetticisme" dichterbij komt. Dat het houden van "tienden" niet past bij het "Laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet". In het begin van dit topic is een citaat geplaatst van C.S. Lewis, uit "Onversneden Christendom". Daarin staat toch iets heel anders dan de algemene teneur dat de - fin - "tienden" niet hoeven en dat het kan worden "afgekocht" met 'n beetje aandacht voor anderen.
Overigens alleen al de zinsnede "wie die liefde en aandacht geeft, offert ook" is typerend. Is liefde en aandacht geven aan anderen een "offer"?

De tendens in dit topic is dat we "Bereid moeten zijn àlles te geven aan de Heere, van Wie tenslotte ook alles komt". Maar gelukkig hoeven we het niet te doen. Het is het argument om ons niet - minimaal - aan de "tienden" te houden.

Willem schreef:Betekent dat dan niet dat je het ene moet doen en het andere niet moet nalaten?. In de diverse postings in dit topic proef ik een teneur - m.n. als het gaat om de tienden - dat als we denken ons hieraan te moeten houden het "denken dat men uit de werken gerechtvaardigd wordt en wetticisme" dichterbij komt. Dat het houden van "tienden" niet past bij het "Laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet". In het begin van dit topic is een citaat geplaatst van C.S. Lewis, uit "Onversneden Christendom". Daarin staat toch iets heel anders dan de algemene teneur dat de - fin - "tienden" niet hoeven en dat het kan worden "afgekocht" met 'n beetje aandacht voor anderen.
Overigens alleen al de zinsnede "wie die liefde en aandacht geeft, offert ook" is typerend. Is liefde en aandacht geven aan anderen een "offer"?

De tendens in dit topic is dat we "Bereid moeten zijn àlles te geven aan de Heere, van Wie tenslotte ook alles komt". Maar gelukkig hoeven we het niet te doen. Het is het argument om ons niet - minimaal - aan de "tienden" te houden.

Ik ben ook groot voorstander van het geven van 10en. Het maakt je bewust van hoeveel rijkdom God geeft, het maakt duidelijk hoe weinig je vaak geeft als je het percentage niet uitrekent (onderzoek heeft aangetoond dat een gemiddeld huishouden in NL 1 tot 3% van het totale inkomen geeft, terwijl men dit vaker veel hoger inschat), het maakt je bewust dat alles wat je binnenkrijgt niet van jou is maar gekregen van God, en het dwingt je om keuzes te maken (10en aanhouden betekend in de meeste gevallen dat je daardoor dingen zal moeten laten schieten, bv een extra vakantie of een keer uit eten).

Je kan natuurlijk zeggen: Alles wat je overhebt geef je weg. Maar dat werkt in de praktijk niet. Een wijs man spaart als dat mogelijk is (voor als de wasmachine kapot gaat, of een begrafenis betaald moet worden, oid). En zo'n houding vraagt ook geen offers, je doet dan eerst wat je wilt, en de rest geef je weg. Terwijl een bepaald percentage weggeven vaak wél offers vraagt (je kan je geld tenslotte maar één keer uitgeven).

Moet je alles aan de kerk geven? Ik denk van niet. De kerk heeft niet zo heel veel nodig per jaar om rond te komen, en de diakonie geeft in de meeste gemeenten ook niet echt veel uit. Er zijn genoeg andere manieren om geld weg te geven. Denk aan adoptiekinderen en/of adoptiegrannies. Denk aan tal van hulp- en zendingsevangelisaties. Etc.

Moet iedereen 10en geven? Nee. Het is m.i. geen wet. Maar dat neemt niet weg dat het m.i. een goed gebruik is, en een concrete manier om vorm te geven aan een christelijke levensstijl (als een onderdeel van een christelijke levensstijl, niet om daarmee andere elementen die ook in een christelijke levensstijl horen overbodig te maken.)

Inderdaad is dat ook een vorm van offeren. Offeren is (mijns inziens) iets dat we van de Heere in bruikleen(!) hebben gekregen teruggeven aan Hem. Uit dankbaarheid. Daarom is wat dat betreft het geven van 10 Euro of een uur iemand bijstaan van gelijke orde. Het gaat veel meer hoe je iets doet: blijmoedig offeren kan op heel veel manieren.

Ik ben het van harte met broeder 'Ab imo pectore' eens! Hij zegt iets waar ik nog nooit over heb nagedacht. Het is misschien wel veel moeilijker dan iets van jezelf te offeren (aandacht, tijd, meeleven) dan geld in een collectezak te doen. Wat is het waar dat het gaat om hoe je iets doet in plaats van: geef ik wel 10% van m'n geld? Broeder a.i.p., ik hoop nog veel van je te mogen leren.

Ab imo pectore schreef:Inderdaad is dat ook een vorm van offeren. Offeren is (mijns inziens) iets dat we van de Heere in bruikleen(!) hebben gekregen teruggeven aan Hem. Uit dankbaarheid. Daarom is wat dat betreft het geven van 10 Euro of een uur iemand bijstaan van gelijke orde. Het gaat veel meer hoe je iets doet: blijmoedig offeren kan op heel veel manieren.

Je uurtarief is iig bescheiden .
Maar nu ff serieus. Wij hebben ALLES in bruikleen. Zowel tijd, bezittingen, verstand, kennis en noem maar op. Dat betekent dat de "tienden" gaat over alles wat je in bruikleen hebt gekregen. Dus is dan dus - minimaal - 10% van je tijd EN 10% van je inkomen. Dus ja, je moet het ene doen en het andere niet nalaten.
De zinsnede "blijmoeding offeren kan op heel veel manieren" wordt dan m.i gebruikt - lees: misbruikt - om het verplichte "offeren" zo aangenaam mogelijk te maken en het "offer" te halen uit de dingen die we het makkelijkst kunnen missen........

Ik heb een oom van 98, die zelfstandig woont, tot vorig jaar nog heel kwiek, maar nu opeens snel achteruit gaat, lichamelijk en geestelijk.
Hij is veranderd van een opgewekte man in een zeurende, negatieve "bejaarde" .
Diverse nichten en neven zijn afgehaakt, teveel gezanik en ondankbaarheid.
Hij staat nu op een (wankele) rails, met hulp van de thuiszorg.
Ik bezoek hem wekelijks, wordt steevast begroet met een argwanend : wat kom je doen ?
Alles wat je zegt en doet, wordt negatief beantwoord.
Toch hoop ik het vol te houden, ga volgende week met hem naar de cardioloog, mijn man neemt dan een halve snipperdag, want hij past niet in mijn bescheiden autootje meer. Als we hem thuis afgezet hebben, ben ik helemaal leeggezogen.
Het is nl 1 richtingsverkeer geworden.
Maar ik houd hem maar voor ogen zoals hij was.
Hij was een gezellige oom vroeger, heel goed voor mijn ouders, gaf royaal op verjaardagen van hen en nu valt hij over 1 cent.
Beschuldigt iedereen van stelen (karbonades uit de koelkast, theelepeltjes,) het is echt zo triest !
Stoffelijk kan ik weinig voor hem doen, maar hoop hem dan psychisch en lichamelijk te ondersteunen.

Moeder Monica schreef:Ik ben het van harte met broeder 'Ab imo pectore' eens! Hij zegt iets waar ik nog nooit over heb nagedacht. Het is misschien wel veel moeilijker dan iets van jezelf te offeren (aandacht, tijd, meeleven) dan geld in een collectezak te doen. Wat is het waar dat het gaat om hoe je iets doet in plaats van: geef ik wel 10% van m'n geld? Broeder a.i.p., ik hoop nog veel van je te mogen leren.

Altijd beiden doen. Het één sluit het ander niet uit.
Met de prachtige notie dat het erom gaat hoe we geven, hebben we niet de vrijbrief in handen om vervolgens niet te geven.

Moeder Monica schreef:Ik ben het van harte met broeder 'Ab imo pectore' eens! Hij zegt iets waar ik nog nooit over heb nagedacht. Het is misschien wel veel moeilijker dan iets van jezelf te offeren (aandacht, tijd, meeleven) dan geld in een collectezak te doen. Wat is het waar dat het gaat om hoe je iets doet in plaats van: geef ik wel 10% van m'n geld? Broeder a.i.p., ik hoop nog veel van je te mogen leren.

En met dit argument hebben we dan mooi geregeld dat we ons geld - onder schijn des rechts - in onze zak mogen houden.
Doe het ene en laat het andere niet na. Het is niet 10% van het ene of de equivalent van het andere! Het is EN...EN
Denken we nu echt dat we God kunnen afkopen met de redenering "t'is veel moeilijker om iets van mezelf te offeren (aandacht, tijd, meeleven) dan geld in collectezak doen dus dat laatste kan wel wat minder? want 'tword gecompenseerd?