Barneveld, een overpeinzing

[memento]

Als je echt oprecht bent kun inderdaad een leesbare brief van Christus en dat was te wensen, maar dan ga niet als een farizeëer rondlopen.

De kern van 'bekeerd zijn' is 'gered te zijn uit genade'. Wie zegt bekeerd te zijn, belijdt dat hij zó zondig was en is, dat hij redding nodig had en heeft. Volgens mij is dat niet iets om trots op te zijn ofzo...

[refo]

Niet iedereen loopt als een farizeëer met zijn bekering te koop!

Ik vind dit een nogal negatieve houding. Wel eens gehoord van 'aanstekelijk christen zijn' of 'leesbare brieven van Christus zijn'? Liepen er maar wat meer mensen met hun bekering te koop! Als ze er maar bij zeggen dat de koop in dit geval zonder prijs is en dat bekering geen schaarste-artikel is.

Waarom de farizeërs hier naar voren gebracht worden, begrijp ik overigens niet. Als er een groep overtuigd was van het idee dat bekering voor hen niet nodig was, dan waren het de farizeërs wel... Of wil je er iets mee suggereren?

Als je een echt oprecht christen bent kun je inderdaad een leesbare brief van Christus zijn en dat was te wensen ook, maar ze gaan dan niet als een farizeëer rondlopen.

Alzo sprak de Farizeeër.

[Lassie]

een bekeerd mens voelt zich onbekeerd.

[Josephus]

Als je een echt oprecht christen bent kun je inderdaad een leesbare brief van Christus zijn en dat was te wensen ook, maar ze gaan dan niet als een farizeëer rondlopen.

Dat laatste lijkt me helder. De termen 'oprecht christen' en 'farizeeër' (lees: huichelaar) passen niet echt bij elkaar als het gaat om bekering. Toch zijn er nog steeds mensen die getuigende christenen farizeeërachtig gedrag verwijten. De vraag is dan natuurlijk over wie dat werkelijk iets zegt. De vraag stellen is hem trouwens eigenlijk al meteen beantwoorden.

[freek]

een bekeerd mens voelt zich onbekeerd.

Tjonge, da's echt een bevindelijke uitspraak

Mits goed gebruikt, zit er wel een grote kern van waarheid in.

[Lassie]

een bekeerd mens voelt zich onbekeerd.

Tjonge, da's echt een bevindelijke uitspraak

Mits goed gebruikt, zit er wel een grote kern van waarheid in.

en dat had je niet verwacht he........

[Marco]

Als je aanstekelijk christen-zijn met farizeïsme verwart heb je het niet helemaal begrepen. Te koop lopen met je bekering is heel goed, maar niet op een manier van kijk-mij-eens-bekeerd-zijn. Wel dat je getuigt van je geloof en van de vreugde die je in Christus hebt gekregen. En dat je laat zien dat je niet voor jezelf leeft.

Dat betekent soms inderdaad dat je je wat terugtrekt, maar soms juist dat je hardop en duidelijk laat weten wie God in je leven is. Volgens mij is dat ook wat Gijs en anderen bedoelen.

Over die Barneveldse kerk van De Doorbrekers: Die vertellen inderdaad dit:

Zij hebben zelf niets over hun uitverkiezing te zeggen en kunnen door geloof of vroom leven er ook niets aan bijdragen.
"Je kunt alleen maar afwachten", zucht Ilona, "Wat ben ik blij dat ik daar van af ben."

Daarmee wekken ze de indruk dat je door geloof of vroom leven aan je zaligheid zou kunnen bijdragen, of dat de uitverkiezing op basis van gebleken geschiktheid zou zijn. Dat zijn inderdaad klassieke dwalingen.
Even los van de vraag of ze dat ook echt zo bedoelen: ze zetten zich hiermee af tegen de gergem praktijk van het afwachten. Dat zeggen ze ook met zoveel woorden. En daarin schieten ze qua bewoording dus door.

[Marco]

een bekeerd mens voelt zich onbekeerd.

Ja en nee.

Nee (ja ga ik niet uitleggen), want wie bekeerd is, is doortrokken van God en Zijn Geest, en kan zich dus niet zonder God voelen.

[Gijs83]

Als je echt oprecht bent kun inderdaad een leesbare brief van Christus en dat was te wensen, maar dan ga niet als een farizeëer rondlopen.

Ik bedoel hier dus niet dat dit een uitspraak van een farizeëer is. Niet dat hij voelt dat hij een leesbare brief is van Christus, maar dat anderen ongelovigen wel kun zien dat is een 'ander' mens en dat respect afdwingt.

[Erasmiaan]

Niet iedereen loopt als een farizeëer met zijn bekering te koop!

Ik vind dit een nogal negatieve houding. Wel eens gehoord van 'aanstekelijk christen zijn' of 'leesbare brieven van Christus zijn'? Liepen er maar wat meer mensen met hun bekering te koop! Als ze er maar bij zeggen dat de koop in dit geval zonder prijs is en dat bekering geen schaarste-artikel is.

Waarom de farizeërs hier naar voren gebracht worden, begrijp ik overigens niet. Als er een groep overtuigd was van het idee dat bekering voor hen niet nodig was, dan waren het de farizeërs wel... Of wil je er iets mee suggereren?

Zoals Kaw het wil horen gaat het niet over leesbare brieven. Een beetje meer in de trant van: ik vertel tegen iedereen dat ik bekeerd ben, nu eis ik van jou dat je het ook zegt want anders mag je niet met me praten. Dat schiet dan even in het verkeerde keelgat bij mij. Farizeeïstisch gedrag vind ik dat. Bah.

Niet iedereen loopt als een farizeëer met zijn bekering te koop!

Met deze uitspraak heb ik principieel moeite. Alsof bekeerd zijn iets aparts, iets heel bijzonders, behoort te zijn voor een christen. Nee! Onbekeerdheid is raar, apart, zondig, gruwelijk. Bekeerd zijn is wat hoort, wat normaal is, voor een christen.

Ja, het is toch absurd dat iemand die de boodschap van genade, redding en vergeving van alle zonden hoort, en de liefelijkheid van Christus afgeschilderd krijgt, en aangespoort wordt tot Hem te vluchten, maar koud en onverschillig zegt: Doe ik niets mee. Te raar voor woorden...

Je grijpt weer een citaatje van mij aan om je stokpaardje te berijden. Maar wat heeft dit met mijn reactie te maken? Kaw wil weten of Tiberius wel "bekeerd is". Hij gaat dus al niet uit van jouw ideaal.

[refo]

Ja, laten we het over farizeïsme gaan hebben. De farizeërs in de Bijbel zijn duidelijk. Wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht. Dus doen we dat graag. Want, laten we wel wezen, farizeërs zijn we NIET.

Maar iedere keer komen de farizeërs weer in andere gedaante te voorschijn.

"We zijn geen hartenkenners!" zegt men vroom. Nee, maar wel bekeringsgeschiedenisbeoordelaars.
"We zijn geen hartenkenners!" (Maar zien aan uw kleed dat u geen van ons bent en derhalve nog niet eens op weg zalig te worden.)
Er worden lasten opgelegd, die te zwaar zijn om te dragen.
Anderen worden verhinderd in te gaan. "Wordt eerst maar eens ontdekt aan je zonden!" (Zo de facto God de schuld gevend van het niet tot Hem gaan. De mens wordt bij God vandaan gehouden en God bij de mens vandaan.
Jij loopt met je bekering te koop. Ik niet, dus ik zou (eventueel) bekeerd kunnen zijn, althans al wat op de goede weg, maar jij (zeker) niet.
We weten: De minste onder de broeders zal de grootste zijn in het Koninkrijk der hemelen. Ik de grootste der zondaren, zegt Paulus. Nee, hoor Paulus dat ben ik. (Want anders wordt Paulus de grootste)

[Jongere]

Niet iedereen loopt als een farizeëer met zijn bekering te koop!

Met deze uitspraak heb ik principieel moeite. Alsof bekeerd zijn iets aparts, iets heel bijzonders, behoort te zijn voor een christen. Nee! Onbekeerdheid is raar, apart, zondig, gruwelijk. Bekeerd zijn is wat hoort, wat normaal is, voor een christen.

Ja, het is toch absurd dat iemand die de boodschap van genade, redding en vergeving van alle zonden hoort, en de liefelijkheid van Christus afgeschilderd krijgt, en aangespoort wordt tot Hem te vluchten, maar koud en onverschillig zegt: Doe ik niets mee. Te raar voor woorden...

Zo is de mens helaas wel, van nature. Alleen Godelijke genade kan dat veranderen.

Kijk uit, Gijs, dat dit je excuus niet wordt op een eis die duidelijk is.

[Erasmiaan]

Met deze uitspraak heb ik principieel moeite. Alsof bekeerd zijn iets aparts, iets heel bijzonders, behoort te zijn voor een christen. Nee! Onbekeerdheid is raar, apart, zondig, gruwelijk. Bekeerd zijn is wat hoort, wat normaal is, voor een christen.

Ja, het is toch absurd dat iemand die de boodschap van genade, redding en vergeving van alle zonden hoort, en de liefelijkheid van Christus afgeschilderd krijgt, en aangespoort wordt tot Hem te vluchten, maar koud en onverschillig zegt: Doe ik niets mee. Te raar voor woorden...

Zo is de mens helaas wel, van nature. Alleen Godelijke genade kan dat veranderen.

Kijk uit, Gijs, dat dit je excuus niet wordt op een eis die duidelijk is.

Kijk uit, dat je niet gaat denken dat je aan die eis in eigen kracht kan voldoen.

[Jongere]

Kijk uit, Gijs, dat dit je excuus niet wordt op een eis die duidelijk is.

Kijk uit, dat je niet gaat denken dat je aan die eis in eigen kracht kan voldoen.

Zo beland je altijd bij de middenweg: Die Zichzelf dè Weg heeft genoemd.

[Klavier]

Wat een verwarring weer eens over bekering. Het oude verhaal. Men haalt de bekering in engere zin aan in een verband dat in de ruimere zin thuishoort.
Een mens weet wanneer hij/zij is wedergeboren. Dan is er een leven uit dankbaarheid, het grootste stuk in ons belijdenis geschrift, de Heidelbergse Catechismus.
In die zin weet zo iemand zich bekeerd. In engere zin. Wedergeboren, nieuw leven. Zondaar voor God, en toch rechtvaardig. De grote vraag van Luther die al worstelend met die levensvraag de 'vrolijke ruil' mocht doen en toen duidelijk wist wat het antwoord was. En dat droeg hij dan ook uit. Vanuit die kennis van persoonlijke verzoening met God, bekeerd te zijn, is hij de strijd met Rome aangegaan. Geen rare uitspraken van Farizeeïsme over dit punt ten aanzien van persoonlijk weten wat God aan zijn ziel gedaan had. Integendeel!
Ten aanzien van de heiligmaking, de bekering in ruimere zin is het wél onbekeerd. Niet feitelijk ten aanzien van de verhouding tot God onze Schepper na ontvangen genade, maar als wetenschap ten aanzien van eigen ik van nature. De oude mens, die die door het licht van Gods Geest wordt doodverklaard. Dat is onbekeerlijkheid. Maar ten aanzien van de nieuwe mens ligt dat anders! Het nochthans van het geloof moeten we niet wegpoetsen met vreemde leringen die uiteindelijk niets anders zijn dan echt farizeeïsme maar dan met misbruik van de ootmoedige houding van de tollenaar.
De mens die zijn onbekeerdlijkheid als deugd propageert is net zo'n farizeeër als de mens die zijn gebrek aan noodzakelijkheid van bekering vanwege zijn vermeende deugdzaamheid uitdraagt. Beide geloven maar een deel van Gods Woord. De mens van nature denk of te goed van zichzelf en hoeft niet bekeerd te worden of denk rechtzinnig slecht vanzichzelf maar denk ook te slecht van die God Die het liefste wat Hij had heeft overgegeven in de dood voor juist die onbekeerlijke mensen.
Die ongelovige mens maakt God tot een leugenaar. God leert in zijn Woord toch anders dan onbekeerlijkheid rechtzinnig overeind houden zonder bekering.
De mens van nature die meent dat bekering enkel een erkennen van de noodzaak daarvan is en daarin blijft 'hangen' met de rechtzinnige uitspraak van onbekeerd blijven in eigen beleving zonder te zien op het verlossingswerk van Christus, zonder tot Hem te vluchten, zonder de rust in Hem te vinden, maakt God eveneens tot een leugenaar. Ongeloof ten aanzien van Christus, de verhoogde middelaar voor onbekeerde mensen, is een even groot ongeloof als bekering niet van node te hebben.
In beide gevallen is er sprake van het beter weten dan Gods Woord dat leert dat zondaren én bekeerd moeten worden én moeten geloven in Jezus Christus, de Zoon van God. In beide gevallen gelooft de mens niet in de Zaligmaker voor de grootste der zondaren.