Lapressa schreef:
De praktijk wijst uit dat de regels ten gronde liggen als tv en kleding.
Waarvan menig Ger.Gem kerkenraadsleden hebben gezegd: in de Bijbel staat dat duidelijk moet wezen of je een man of vrouw bent. De rok hebben mensen er later van gemaakt.
De tv, daar staat al helemaal niets over in de Bijbel. Laat staan dat je dan om die reden iemand kan weigeren van het avondmaal. net of God de mensen die een tv hebben niet lief kan hebben.
Vind je dit zo vreemd ?
Sorry hoor, maar dat er ook in uiterlijk opzicht regels gesteld worden is alleen maar te waarderen , en als men dan bij zo'n gemeente hoort is het toch niet te veel om je aantepassen ?
Zeker als het gaat om de zaak van het hebben van een TV, als men als lid zich hieraan niet wil onderwerpen is dit m.i. des te meer een teken. Of je nu voor of tegenstander bent van het besluit, en TV opruimen als daar aanleiding voor is zal niemand die God vreest zwaar vallen. Ook de voorstanders van het hebben van TV erkennen eerlijk dat het merendeel troep is wat er uitgezonden wordt, dus er wordt niets gemist.
Wel is het in deze tijd met de mogelijkheden die internet bied, ook in het pastoraat steeds moeilijker om en hoe hier mee om te gaan , daar ben ik het wel mee eens.
Maar ik was blij dat ook Paul Washer adviseerde de TV maar weg te gooien.
Lapressa schreef:
Het verschil is de macht die ze hebben. Als lid kan jij zeggen: God roept mij tot Zijn tafel, maar als de kerkenraad het niet wil, dan gebeurd het niet. Persoonlijk ga ik niet de kerkenraad uitlokken om toch aan te gaan. Daarbij wil ik daar aan tafel waar ik ook werkelijk gewenst ben en werkelijk als mede zuster in geloof word opgenomen.
Ambtsdragers hebben geen macht, wel een Goddelijk gezag. We behoren als leden der gemeente gaarne aan de goede vermaning van hen ons te onderwerpen, hen in eer houdende om huns ambts wil. (zie form. tot bevestiging)
Zij hebben van Godswege een taak in Gods gemeente gekregen , die bij Schriftuurlijk functioneren, beantwoord moet worden met onderwerping en dubbele eer.
En het werkelijk gewenst worden aan tafel ? Ach , wel van Gods zijde, maar van 's mensen zijde is dat niet het belangrijkste. Dan liever de houding van de Griekse vrouw uit Syro-Fenicië, die zich niet waardiger achte dan een hondeke om zo een kruimel van Hem te begeren.
Lapressa schreef:
De kerkenraad beslist en daarom komt dit vaak op hun bord. ZIj bepalen veel. Zij doen en laten wat de gemeetne aankaart. Ik hoorde vroeger mijn vader regelematig zegen na een ledenvergadering: Dit is voor gesteld en dat is voorgesteld. Alles nemen ze mee naar de kerkenraadsvergadering en dan weet je bijvoorbaad dat het afgewezen word.
Hij had inderdaad steeds weer gelijk. Kerkenraad wil niet, gemeente wel, jammer voor de gemeente.
Dan kan je zeggen: moet je andere mannen kiezen voor de kerkenraad. Maar ze weten ook zo de tweetallen neer te zetten dat ze zeker weten dat bepaalde mannen gekozen worden.
Ook de kerk is niet vrij machtspolitiek helaas
Met alle respect voor je vader, maar dit is nu juist een houding die zo verschrikkelijk slecht is voor de verhoudingen binnen een gemeente.
En al zit er een kern van waarheid in , dan moet hij het nog niet met zijn kinderen bespreken , maar in het gebed de Heere voorleggen. Dit mag je gerust eens je vader voorleggen !
Ik vind je reactie heel erg.
Natuurlijk gaan er zaken fout. Er zijn voorbeelden dat er verkeerd gehandeld werd.
Ambtsdragers zijn net mensen , gelukkig maar zou ik zeggen, is dat niet zo; het
zijn mensen !
Mensen met al hun fouten en gebreken die God heeft aangesteld binnen een gemeente om te dienen in Zijn Koninkrijk.
Machtpolitiek ? Er zullen zeker uitwassen te noemen zijn , maar ik ben er ook van overtuigd dat in het merendeel van de gevallen er mannen zitten , die het goede zoeken voor de gemeente en voor de onsterfelijke zielen aan hun toebetrouwd.
Als mijn reactie te scherp overkomt dan mijn excuses.
Maar het doet me pijn.
Ook ik zie fouten en gebreken bij ambtsdragers, ook ik heb echt wel eens kritiek op hun functioneren.
Maar helaas is lijkt het wel de tijdgeest te zijn dat we ambtsdragers tegenwoordig al bij voorbaat met wantrouwen moeten benaderen. Gezag is een vies woord voor de hedendaagse mondige mens.
En deze ontwikkelingen zijn desastreus voor gezonde verhoudingen binnen een kerkelijke gemeente !
