SecorDabar schreef:
Beste DIA,
Veel sterkte gewenst, hoor!
Toen ik dit zo las moest ik denken aan de dagmedidtatie in het Lutherse dagboek "Zoekt in de Schrift"
van Dr. Joh.Sam. Buttner, luthers predikant aan het Henriëttenstift te Hannover.
n.a.v. 2 Cor. 5:1-10
Ons aardse huis dezer hut?, o dat wij het toch altijd voor ogen hielden, wat dat zeggen wil!
Een huis is het lichaam, een kostbare gave Gods, waarin wij op aarde alleen arbeiden en dienen kunnen.
Daarom mag een stervende wel zeggen: Heb dank, getrouwe metgezel, dat gij mij in vreugde en leed en arbeid begeleid hebt!.
Maar het is toch slechts een hut, dit lichaam, een tent is het slechts, die men gedurende de woestijnreis nodig heeft, maar die geen dienst meer doet, als men Kanaän binnentrekt.
Het is slechts een gebrekkige hut; dat bemerken wij, als een zware krankheid aan onze deur klopt;
Dan trilt het gehele lemen gebouw op zijn fundamenten.
En wanneer wij ouder worden, ach, dan krijgen de lemen wanden spleten en scheuren en men kan door de spleten van het dak duidelijk ten hemel opzien, als men het slechts zoals de apostel Paulus doet.
Voor hem is het niet verschrikkelijk, dat zijn lichaam de tekenen van Jezus draagt en door veel arbeid, waken en vasten is afgemat en van dag tot dag steeds meer uitteert.
Dat bemerkt hij niet met angst, zoals een arm ongelovig kind dezer wereld het ziet en het toch niet wil toestemmen.
Want de apostel, en met hem alle vrome Christenen en levende leden en deelgenoten van de Opgestane weten het zeker, dat zij een gebouw hebben van God gebouwd, een huis niet met handen gemaakt, maar dat eeuwig is in de hemelen.
Ik heb ze gekend...
Mensen die er naar uitzagen om uit deze tabernakel verlost te worden.
Die wel eens een sterk heimwee naar huis hadden.
O Heere wanneer komt die dag
Dat ik toch bij U mag wezen
en zien Uw aanschijn geprezen.
Velen van het volk heb ik met heimwee nagestaard.
Hun onderwijs mis ik, en ik weet bijna niet meer waar ik ze nog kan vinden.
Ja er zijn er nog wel, en ook gelukkig dat er nog op mijn levenspad mogen
zijn. Maar toch.... Hoe zit de stad zo eenzaam.. Lees Klaagliederen 3 maar
eens, en dat kan echt wel toegepast worden op onze tijd.
We hebben alleen onderwijs nodig. De nagelaten geschriften van onze
van God geleerde vaderen mogen we nog hebben. Maar als je met diepere
geestelijke vragen rondloopt is er heden ten dage bijna niemand meer
die dat nog begrijpt. Je wordt meer en meer een eenzame, een onbegrepene
een mens die het te zwaar ziet.
Ik mag toch iets meer weten. Iets wat velen niet zien. Maar daarom zijn er
ook zo weinig waar ik mijn hart bij kan uitstorten. Denk aan de Emmaüsgangers.
Beiden liepen ze in het gemis. Maar... ze begrepen elkaar. Ze kenden hetzelfde
gemis. En nee, ze praatten elkaar geen geloof aan, nee hoe zou een mens dat
ook kunnen? Maar het is waar, we staan er allen persoonlijk voor om de
levende God te ontmoeten. En... Zal het goed zijn, als Hij u zal onderzoeken?
Dan hoeven we geen verantwoording voor een mens te af te leggen, maar voor
die alwetende en heilige Majesteit Gods.
Gij, vreselijk zijt Gij in het gericht,.
Wie zal bestaan voor Uw gezicht?
Zo ras Uw mond het vonnis streek,
Uw oordeel van den Hemel bleek,
Toen vreesde de aarde voor Uw ogen;
Toen werd zij stil door Uw vermogen.
Ik weet het: Er is een mogelijkheid om die God zonder verschrikken te ontmoeten.
Maar wie verstaat het: Ik kan niets doen met hetgeen geweest is.
En dan die aanvallen uit de hel: Man geloof toch, het staat duidelijk in de Bijbel.
Ach, dat weet ik ook wel. Ik moet me ook altijd maar aanklagen. Maar wat, als je
armen en benen worden ontnomen? Kan ik dan nog lopen?
Ik weet het wel. Maar de praktijk moet beleefd worden:
Zeg Gij tot mijn ziel: Ik ben Uw Heil.
Ik weet ook hoe onze oude en van God geleerde leraar zei: De weg leidt wel eens
door een inrichting. En ik weet ook van nabij hoe de duivel een mens kan bespringen.
Maar daar schijnen tegenwoordig weinig mensen meer last van te hebben.
Begrijpt u? God is een God van Recht en Genade. En hoe nu deze goddelijke
deugden verenigd kunnen worden is een zaak die persoonlijk toch gekend moet worden.
Luther had er wat van geleerd. Zijn levensvraag was hoe krijg ik een genadig God, daar
God van Zijn Recht niet af kan, en dat Hij rechtvaardig de zonden moet straffen.
Ziet u in welk een benauwende tijdsomstandigheden we terecht zijn gekomen?
Wil je wel geloven dat de godsdienst nog erger kan benauwen als de wereld?
Laat het er maar bij, maar ik hoop dat er nog wat licht mag opgaan over vele
vragen en bange overdenkingen. Anderzijds: Waar zullen we anders heen gaan?
Van de wereld en de godsdienst hebben we niks te verwachten, maar enkel van
Gods vrije soevereine genade. Genade door Recht. En dat Recht wordt zo
makkelijk overheen gestapt. En ook dat is benauwend, als men tot je roept:
Man, bekeer je! Geloof toch, wees niet als Thomas... Ach ik geloof dat ik die
man nog een beetje kan begrijpen ook. Goedkeuren is toch heel wat anders.
