Stichting Heartcry

[memento]

Exact. Luister eens 20 preken van Paul Washer en als er iemand is die afrekent het aan de hand houden van (bewuste) zonden is hij het wel. Hij leert absoluut dat er 'victory over sin' is (over bewuste zonden) en daarnaast 'growing in holiness'. Sterker nog: hij twijfelt zelfs aan een bekering van iemand die zegt dat hij wederom geboren is terwijl die mens gewoon in zijn oude zondige levenspatroon doorleeft.

Dat alles is - binnen Puriteinse kaders geïnterpreteerd - nog goed gereformeerd. In de lezingen/preken die ik gehoord heb van hem, is er ook het evenwicht, met de andere kant: zondaar blijven. Als dat in andere lezingen/preken van hem anders is, dan betreur ik dat zeer.

Mijn bezwaar tegen HC is, dat het allemaal doen-baar wordt. Mensen worden hard aan het werk gezet (inclusief cursusmateriaal, wat haast wel een stappenplan lijkt). Overwinning ligt, zo lijkt het wel, binnen handbereik. Dát, gecombineerd tegen een afzetten tegen de noodzaak van zondekennis, en met een sterke eenzijdigheid in het benoemen van het dóen in de heiliging, waarbij doorgaand zondaar zijn en doorgaand afhankelijk zijn van Gods genade nauwelijks aandacht krijgt, is voor mij een reden om toch te spreken van een grote eenzijdigheid, die m.i. de dwaling van het perfectionisme (zij het in een nieuw jasje) is.

Dan blijf ik erbij dat je Washer verkeerd interpreteert. Overwinning is voor de wedergeborene volgens hem ook doenbaar. Want er wordt een nieuwe mens geschapen. En enkel daarom is het binnen handbereik. Sterker nog, als er geen overwinning is, dan is er geen nieuwe mens geschapen. Dat leert Paul Washer. En dat is niet zo gek als je nadenkt over zijn stelling dat het werk van de herschepping een groter werk is dan het werk van de schepping.

Als dat zo is - wat mij uit de preken/lezingen die ik van hem gehoord heb niet duidelijk is geworden - dan maakt hij zich aan dezelfde dwaling schuldig.

"Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen" (zoals Paulus, bekeerd zijnde, nog uitroept) staat haaks op een heilig leven wat binnen handbereik is.

[Grace]

Exact. Luister eens 20 preken van Paul Washer en als er iemand is die afrekent het aan de hand houden van (bewuste) zonden is hij het wel. Hij leert absoluut dat er 'victory over sin' is (over bewuste zonden) en daarnaast 'growing in holiness'. Sterker nog: hij twijfelt zelfs aan een bekering van iemand die zegt dat hij wederom geboren is terwijl die mens gewoon in zijn oude zondige levenspatroon doorleeft.

Dat alles is - binnen Puriteinse kaders geïnterpreteerd - nog goed gereformeerd. In de lezingen/preken die ik gehoord heb van hem, is er ook het evenwicht, met de andere kant: zondaar blijven. Als dat in andere lezingen/preken van hem anders is, dan betreur ik dat zeer.

Mijn bezwaar tegen HC is, dat het allemaal doen-baar wordt. Mensen worden hard aan het werk gezet (inclusief cursusmateriaal, wat haast wel een stappenplan lijkt). Overwinning ligt, zo lijkt het wel, binnen handbereik. Dát, gecombineerd tegen een afzetten tegen de noodzaak van zondekennis, en met een sterke eenzijdigheid in het benoemen van het dóen in de heiliging, waarbij doorgaand zondaar zijn en doorgaand afhankelijk zijn van Gods genade nauwelijks aandacht krijgt, is voor mij een reden om toch te spreken van een grote eenzijdigheid, die m.i. de dwaling van het perfectionisme (zij het in een nieuw jasje) is.

Daar ben ik het dus absoluut niet mee eens. Sterker nog: ik herken het helemaal niet. Ik heb heel veel beluistert en onderwijs gehoord, maar ik heb alleen maar meer zicht gekregen op mijn diepe afhankelijkheid en zondigheid en beperktheid door het onderwijs van Hcry. Juist door het onderwijs is mijn zelfkennis en Godskennis enorm verdiept. Jij spreekt voortdurend vanuit en op een theoretisch en theologisch niveau wat heel mooi klinkt, maar vaak de praktische toepassing mist naar de concrete werkelijkheid van vandaag. Ik herken je punten namelijk niet. Ik kan zeggen dat ik alleen maar meer zicht heb gekregen op mijn verdorven zondige vlees. Maar ik heb ook geleerd dat dat vlees nooit veranderd. Vlees wil zich niet onderwerpen aan de Geest. Maar gelukkig zet de bijbel o.a. bij monde van Paulus geen punt bij het zondige vlees.

Wat betreft dat doen-baar gehalte. Ik heb heel wat puriteinen gelezen, maar dat ging er vaak heel methodistisch en praktisch aan toe. Daarnaast zijn de brieven ook heel praktisch in opdrachten en vermaningen.

Je maakt echt een enorm karikatuur van het geheel. Ik herken namelijk weinig van deze zaken:

- 'het wordt allemaal doenbaar'
- 'mensen worden hard aan het werk gezet'
- 'etc'

Juist omdat jij eenzijdig citeert en 'onderzoekt' geef jij de zaken eenzijdig weer.

[Grace]

Exact. Luister eens 20 preken van Paul Washer en als er iemand is die afrekent het aan de hand houden van (bewuste) zonden is hij het wel. Hij leert absoluut dat er 'victory over sin' is (over bewuste zonden) en daarnaast 'growing in holiness'. Sterker nog: hij twijfelt zelfs aan een bekering van iemand die zegt dat hij wederom geboren is terwijl die mens gewoon in zijn oude zondige levenspatroon doorleeft.

Dat alles is - binnen Puriteinse kaders geïnterpreteerd - nog goed gereformeerd. In de lezingen/preken die ik gehoord heb van hem, is er ook het evenwicht, met de andere kant: zondaar blijven. Als dat in andere lezingen/preken van hem anders is, dan betreur ik dat zeer.

Mijn bezwaar tegen HC is, dat het allemaal doen-baar wordt. Mensen worden hard aan het werk gezet (inclusief cursusmateriaal, wat haast wel een stappenplan lijkt). Overwinning ligt, zo lijkt het wel, binnen handbereik. Dát, gecombineerd tegen een afzetten tegen de noodzaak van zondekennis, en met een sterke eenzijdigheid in het benoemen van het dóen in de heiliging, waarbij doorgaand zondaar zijn en doorgaand afhankelijk zijn van Gods genade nauwelijks aandacht krijgt, is voor mij een reden om toch te spreken van een grote eenzijdigheid, die m.i. de dwaling van het perfectionisme (zij het in een nieuw jasje) is.

Dan blijf ik erbij dat je Washer verkeerd interpreteert. Overwinning is voor de wedergeborene volgens hem ook doenbaar. Want er wordt een nieuwe mens geschapen. En enkel daarom is het binnen handbereik. Sterker nog, als er geen overwinning is, dan is er geen nieuwe mens geschapen. Dat leert Paul Washer. En dat is niet zo gek als je nadenkt over zijn stelling dat het werk van de herschepping een groter werk is dan het werk van de schepping.

Als dat zo is - wat mij uit de preken/lezingen die ik van hem gehoord heb niet duidelijk is geworden - dan maakt hij zich aan dezelfde dwaling schuldig.

"Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen" (zoals Paulus, bekeerd zijnde, nog uitroept) staat haaks op een heilig leven wat binnen handbereik is.

Paulus zet toch geen punt na die uitspraak?

[Fjodor]

Exact. Luister eens 20 preken van Paul Washer en als er iemand is die afrekent het aan de hand houden van (bewuste) zonden is hij het wel. Hij leert absoluut dat er 'victory over sin' is (over bewuste zonden) en daarnaast 'growing in holiness'. Sterker nog: hij twijfelt zelfs aan een bekering van iemand die zegt dat hij wederom geboren is terwijl die mens gewoon in zijn oude zondige levenspatroon doorleeft.

Dat alles is - binnen Puriteinse kaders geïnterpreteerd - nog goed gereformeerd. In de lezingen/preken die ik gehoord heb van hem, is er ook het evenwicht, met de andere kant: zondaar blijven. Als dat in andere lezingen/preken van hem anders is, dan betreur ik dat zeer.

Mijn bezwaar tegen HC is, dat het allemaal doen-baar wordt. Mensen worden hard aan het werk gezet (inclusief cursusmateriaal, wat haast wel een stappenplan lijkt). Overwinning ligt, zo lijkt het wel, binnen handbereik. Dát, gecombineerd tegen een afzetten tegen de noodzaak van zondekennis, en met een sterke eenzijdigheid in het benoemen van het dóen in de heiliging, waarbij doorgaand zondaar zijn en doorgaand afhankelijk zijn van Gods genade nauwelijks aandacht krijgt, is voor mij een reden om toch te spreken van een grote eenzijdigheid, die m.i. de dwaling van het perfectionisme (zij het in een nieuw jasje) is.

Dan blijf ik erbij dat je Washer verkeerd interpreteert. Overwinning is voor de wedergeborene volgens hem ook doenbaar. Want er wordt een nieuwe mens geschapen. En enkel daarom is het binnen handbereik. Sterker nog, als er geen overwinning is, dan is er geen nieuwe mens geschapen. Dat leert Paul Washer. En dat is niet zo gek als je nadenkt over zijn stelling dat het werk van de herschepping een groter werk is dan het werk van de schepping.

Als dat zo is - wat mij uit de preken/lezingen die ik van hem gehoord heb niet duidelijk is geworden - dan maakt hij zich aan dezelfde dwaling schuldig.

"Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen" (zoals Paulus, bekeerd zijnde, nog uitroept) staat haaks op een heilig leven wat binnen handbereik is.

Interpreteer je zinnen van mij als 'overwinning is voor de wedergeborene volgens hem ook doenbaar' nu alsof ik zeg dat er volledige overwinning mogelijk is?
Want volgens mij heb ik, en anderen ook, al duidelijk genoeg aangegeven dat dat niet bedoeld wordt.

Of ben jij het ook niet eens met die kanttekening 64?
'Ik dank God, namelijk dat Hij mij alrede zover door Christus verlost heeft van de heerschappij der zonde, dat ik nu, hoewel de zonde mij nog aankleeft, nochtans geen gewillige slaaf derzelve meer ben, maar daartegen strijd, en die door Christus' Geest kan overwinnen; gelijk het besluit dan volgt, en het begin van het Rom. 8 medebrengt

[Luther]

Het verbaast mij ook altijd dat de laatste verzen van Rom 7 altijd aangehaald worden als bewijs dat een overwinningsleven absoluut niet van pas komt. Zegt Paulus niet: Ik ellendig mens?
Het is daarom onbegrijpelijk dat die laatste 2 verzen niet gezien worden als hét bewijs van het 'overwinningsleven'. Er zijn gewoon sinds zijn bekering twee Paulussen in

En hoe hij het volgende hoofdstuk, 8, begint.
1 Dus is er nu geen verdoemenis voor hen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest.
2 Want de wet van de Geest van het leven in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet van de zonde en van de dood.

Daar is toch ook geen woord Spaans bij?

Nee, daar is geen woord Spaans bij. Maar zoals je het nu uitlegt, legt HCry het niet uit. En dát is nu net het punt.

Hoe kom je daar bij? Hij valt mij te vaak op dat jij vaak zomaar wat conclusies trekt die gewoon onterecht zijn. Bewijs dat nou eens zou ik zeggen dat Hcry dat anders uitlegt.

Nou, laten we bijvoorbeeldd e toespraak nemen die Henk Binnendijk onlangs voor HCr hield.

[Luther]

Dat alles is - binnen Puriteinse kaders geïnterpreteerd - nog goed gereformeerd. In de lezingen/preken die ik gehoord heb van hem, is er ook het evenwicht, met de andere kant: zondaar blijven. Als dat in andere lezingen/preken van hem anders is, dan betreur ik dat zeer.

Mijn bezwaar tegen HC is, dat het allemaal doen-baar wordt. Mensen worden hard aan het werk gezet (inclusief cursusmateriaal, wat haast wel een stappenplan lijkt). Overwinning ligt, zo lijkt het wel, binnen handbereik. Dát, gecombineerd tegen een afzetten tegen de noodzaak van zondekennis, en met een sterke eenzijdigheid in het benoemen van het dóen in de heiliging, waarbij doorgaand zondaar zijn en doorgaand afhankelijk zijn van Gods genade nauwelijks aandacht krijgt, is voor mij een reden om toch te spreken van een grote eenzijdigheid, die m.i. de dwaling van het perfectionisme (zij het in een nieuw jasje) is.

Dan blijf ik erbij dat je Washer verkeerd interpreteert. Overwinning is voor de wedergeborene volgens hem ook doenbaar. Want er wordt een nieuwe mens geschapen. En enkel daarom is het binnen handbereik. Sterker nog, als er geen overwinning is, dan is er geen nieuwe mens geschapen. Dat leert Paul Washer. En dat is niet zo gek als je nadenkt over zijn stelling dat het werk van de herschepping een groter werk is dan het werk van de schepping.

Als dat zo is - wat mij uit de preken/lezingen die ik van hem gehoord heb niet duidelijk is geworden - dan maakt hij zich aan dezelfde dwaling schuldig.

"Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen" (zoals Paulus, bekeerd zijnde, nog uitroept) staat haaks op een heilig leven wat binnen handbereik is.

Paulus zet toch geen punt na die uitspraak?

Ook hiermee ga je dus niet in op het fundamentele bezwaar van memento. Altijd komt men dan met: ..."ja, maar er staat geen punt." Natuurlijk staat daar geen punt. Gelukkig niet; er staat een komma. Ik zou echter makkelijk terug kunnen zeggen: Heeft HCr wel door dat er vóór de komma ook nog wat staat?

[Grace]

Het verbaast mij ook altijd dat de laatste verzen van Rom 7 altijd aangehaald worden als bewijs dat een overwinningsleven absoluut niet van pas komt. Zegt Paulus niet: Ik ellendig mens?
Het is daarom onbegrijpelijk dat die laatste 2 verzen niet gezien worden als hét bewijs van het 'overwinningsleven'. Er zijn gewoon sinds zijn bekering twee Paulussen in

En hoe hij het volgende hoofdstuk, 8, begint.
1 Dus is er nu geen verdoemenis voor hen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest.
2 Want de wet van de Geest van het leven in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet van de zonde en van de dood.

Daar is toch ook geen woord Spaans bij?

Nee, daar is geen woord Spaans bij. Maar zoals je het nu uitlegt, legt HCry het niet uit. En dát is nu net het punt.

Hoe kom je daar bij? Hij valt mij te vaak op dat jij vaak zomaar wat conclusies trekt die gewoon onterecht zijn. Bewijs dat nou eens zou ik zeggen dat Hcry dat anders uitlegt.

Nou, laten we bijvoorbeeldd e toespraak nemen die Henk Binnendijk onlangs voor HCr hield.

Je bevstigt hiermee precies wat ik bedoel. Henk spreekt helemaal niet over Romeinen 8 vers 1 en 2. Dat is een ander onderwerp.

[Grace]

Ook hiermee ga je dus niet in op het fundamentele bezwaar van memento. Altijd komt men dan met: ..."ja, maar er staat geen punt." Natuurlijk staat daar geen punt. Gelukkig niet; er staat een komma. Ik zou echter makkelijk terug kunnen zeggen: Heeft HCr wel door dat er vóór de komma ook nog wat staat?

Hcry spreekt absoluut wel over ellende en de zonde. Maar mijn vraag is wel wat meer aannacht verdiend: wij en onze problemen en onze ellende of de bevrijdende kracht van het Evangelie van Jezus Christus? Ik denk het laatste.

[henriët]

Ook hiermee ga je dus niet in op het fundamentele bezwaar van memento. Altijd komt men dan met: ..."ja, maar er staat geen punt." Natuurlijk staat daar geen punt. Gelukkig niet; er staat een komma. Ik zou echter makkelijk terug kunnen zeggen: Heeft HCr wel door dat er vóór de komma ook nog wat staat?

Hcry spreekt absoluut wel over ellende en de zonde. Maar mijn vraag is wel wat meer aannacht verdiend: wij en onze problemen en onze ellende of de bevrijdende kracht van het Evangelie van Jezus Christus? Ik denk het laatste.

Evenwicht geboden?!!
Het is toch wet èn Evangelie,
vloek èn zegen
enz enz.

Soms zijn er tijden dat je de bevrijdende kracht van het Evangelie mag ervaren, maar andere tijden zijn er tijden van 'ik lag gekneld in banden van de dood'.

[Luther]

Nou, laten we bijvoorbeeld de toespraak nemen die Henk Binnendijk onlangs voor HCr hield.

Je bevestigt hiermee precies wat ik bedoel. Henk spreekt helemaal niet over Romeinen 8 vers 1 en 2. Dat is een ander onderwerp.

Hiermee bevestig je precies wat ik steeds stel, dat HCry op fundamentele leerstukken de eenheid en de heelheid van de Schrift uit het oog verliest. Zie mijn commentaar bij de toespraak van Henk Binnendijk in een eerdere post, inclusief de opmerking van Afgewezen: http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 84#p561584

[Luther]

Ook hiermee ga je dus niet in op het fundamentele bezwaar van memento. Altijd komt men dan met: ..."ja, maar er staat geen punt." Natuurlijk staat daar geen punt. Gelukkig niet; er staat een komma. Ik zou echter makkelijk terug kunnen zeggen: Heeft HCr wel door dat er vóór de komma ook nog wat staat?

Hcry spreekt absoluut wel over ellende en de zonde. Maar mijn vraag is wel wat meer aannacht verdiend: wij en onze problemen en onze ellende of de bevrijdende kracht van het Evangelie van Jezus Christus? Ik denk het laatste.

Alleen al de vraag stellen, geeft aan dat HCr deze beide zaken niet in evenwicht plaatst.
Het was meen ik oudvader Th. van der Groe die op bepaalde kritiek antwoordde, dat de rijkdom van Gods genade in Christus pas echt gaat schitteren tegen de zwarte achtergrond van ons bestaan, zelfs tegen het feit dat dat zwarte blijft bestaan.

Er is niemand die meer gewaarschuwd heeft tegen schijngeloof, tegen oppervlakkig geloof, tegen verbonds- of heilsautomatisme dan de Heere Jezus. Ik ben weleens bang dat de eenzijdige aandacht van HCr voor de bevrijdende kracht van het Evangelie van Jezus Christus onbedoeld het bij-effect heeft dat vele (vaak jonge) hoorders op basis van een goed gevoel zichzelf als gelovige gaan beschouwen. Ik hoop uiteraard van ganser harte dat ik het mis heb, maar gesprekken met frequente HCr-bezoekers hebben mij op dat punt niet gerust gesteld; evenmin het bekijken/beluisteren van diverse HCr-avonden.
(Als voorbeeld van dat zoete, goede gevoel, gebaseerd op emotie, wil ik de toespraak noemen van Eddy Bakker: 'Jezus volgen, totaal en radicaal': http://vimeo.com/19985771 )

[parsifal]

Zelf merk ik bij mezelf vrij vaak dat als ik een preek eenzijdig vind, dat ik precies weet wat wel gezegd had moeten worden. Het is dan wel goed om te realiseren dat ik als ik het al wist en me ervan bewust was dat ik het niet echt nodig had.

Eenzijdigheden aantonen is moeilijk, omdat voorbeelden nooit kunnen werken daarvoor (of je moet willen dat elke toespraak een volledig beeld van alles geven). Ik kan me zo voorstellen dat veel reformatorische Christenen zich wel bewust zijn van zonde en ellende, en meer nadruk op verlossing en dankbaarheid kunnen gebruiken. Terwijl anderen, die zonden als ongelukkige foutjes zien, wel wat meer nadruk op zonde en schuld kunnen gebruiken. Waar Heartcry staat weet ik niet precies. Ik weet dat ik er goede conferenties heb mogen meemaken, maar dat is al een tijdje geleden.

Verder denk ik dat in gesprek blijven een goed iets is. Bespreek waarom je denkt dat dingen die gezegd zijn onjuist zijn of wat er mis is, op een manier waarop mensen zich er aan kunnen scherpen. Als je punt gemaakt is, dan hoeven we het verder niet over de personen te hebben, dat is dan iets tussen God en die persoon. We kunnen dan blijven aanwijzen wat fout is in de toespraken en in de vorm of structuur, maar oordelen over personen komt ons sowieso niet toe.

[refo]

Alleen al de vraag stellen, geeft aan dat HCr deze beide zaken niet in evenwicht plaatst.

Daar hebben we het evenwicht weer. Wie regeert over het evenwicht moet de wijsheid in pacht hebben. Anders kun je niet zeggen wat het is.

Het was meen ik oudvader Th. van der Groe die op bepaalde kritiek antwoordde, dat de rijkdom van Gods genade in Christus pas echt gaat schitteren tegen de zwarte achtergrond van ons bestaan, zelfs tegen het feit dat dat zwarte blijft bestaan.

Dat hoor je meer. Maar het is niet waar. Er is geen achtergrond achter Gods genade. Of het moest God Zelf zijn.

Er is niemand die meer gewaarschuwd heeft tegen schijngeloof, tegen oppervlakkig geloof, tegen verbonds- of heilsautomatisme dan de Heere Jezus. Ik ben weleens bang dat de eenzijdige aandacht van HCr voor de bevrijdende kracht van het Evangelie van Jezus Christus onbedoeld het bij-effect heeft dat vele (vaak jonge) hoorders op basis van een goed gevoel zichzelf als gelovige gaan beschouwen. Ik hoop uiteraard van ganser harte dat ik het mis heb, maar gesprekken met frequente HCr-bezoekers hebben mij op dat punt niet gerust gesteld; evenmin het bekijken/beluisteren van diverse HCr-avonden.
(Als voorbeeld van dat zoete, goede gevoel, gebaseerd op emotie, wil ik de toespraak noemen van Eddy Bakker: 'Jezus volgen, totaal en radicaal': http://vimeo.com/19985771 )

Maar je gelovieg bevinden is toch altijd op grond van een 'goed gevoel'? Waarom neem je dat anderen kwalijk?
Alleen jij omschrijft dat 'goede gevoel'' weer anders. Maar wie zegt dat dat het goede 'gevoel' is?

[Luther]

Alleen al de vraag stellen, geeft aan dat HCr deze beide zaken niet in evenwicht plaatst.

Daar hebben we het evenwicht weer. Wie regeert over het evenwicht moet de wijsheid in pacht hebben. Anders kun je niet zeggen wat het is.

"Is dan God ook niet barmhartig? - Antw. God is wel barmhartig a, maar Hij is ook rechtvaardig b; daarom zo eist Zijn gerechtigheid dat de zonde, welke tegen de allerhoogste majesteit Gods gedaan is, ook met de hoogste, dat is met de eeuwige straf aan lichaam en ziel gestraft worde." (HC Zondag 4)

Ik bedoel dit: Je kunt niet in elke preek, elke toespraak, de hele dogmatiek in het oog houden. In die zin mag een preek/toespraak onevenwichtig zijn. Maar daaraan zitten wel grenzen.
Als elke preek of toespraak maar één van Gods deugden volle aandacht krijgt, is er geen woord gelogen of verkeerd gezegd. Toch wordt hoorders daarmee een verkeerd Godsbeeld meegegeven.

Het was meen ik oudvader Th. van der Groe die op bepaalde kritiek antwoordde, dat de rijkdom van Gods genade in Christus pas echt gaat schitteren tegen de zwarte achtergrond van ons bestaan, zelfs tegen het feit dat dat zwarte blijft bestaan.

Dat hoor je meer. Maar het is niet waar. Er is geen achtergrond achter Gods genade. Of het moest God Zelf zijn.

Als de Heid. Cat. vraagt: Wat is uw enige troost? ...
Stel ik loop in de tuin en roep mijn kinderen: 'Kom eens even, papa zal je troosten!' Ze zullen vreemd kijken: Troosten? Waarmee dan?
Die boodschap van troost landt helemaal niet, of blijft op z'n minst flets. Die gaat pas helder schitteren als het kind verdriet heeft.
Je snapt de analogie wel, hoop ik.

Er is niemand die meer gewaarschuwd heeft tegen schijngeloof, tegen oppervlakkig geloof, tegen verbonds- of heilsautomatisme dan de Heere Jezus. Ik ben weleens bang dat de eenzijdige aandacht van HCr voor de bevrijdende kracht van het Evangelie van Jezus Christus onbedoeld het bij-effect heeft dat vele (vaak jonge) hoorders op basis van een goed gevoel zichzelf als gelovige gaan beschouwen. Ik hoop uiteraard van ganser harte dat ik het mis heb, maar gesprekken met frequente HCr-bezoekers hebben mij op dat punt niet gerust gesteld; evenmin het bekijken/beluisteren van diverse HCr-avonden.
(Als voorbeeld van dat zoete, goede gevoel, gebaseerd op emotie, wil ik de toespraak noemen van Eddy Bakker: 'Jezus volgen, totaal en radicaal': http://vimeo.com/19985771 )

Maar je gelovig bevinden is toch altijd op grond van een 'goed gevoel'? Waarom neem je dat anderen kwalijk? Alleen jij omschrijft dat 'goede gevoel'' weer anders. Maar wie zegt dat dat het goede 'gevoel' is?

Ik mag hopen dat dit een vergissing is, want nee, jezelf gelovig bevinden is niet op grond van een goed gevoel! Overigens neem ik niemand iets kwalijk, want ik zou zelf ook wel graag een goed gevoel willen hebben, over geloven, over mezelf, over de eeuwigheid, over God, etc etc.
Maar de Heere Jezus heeft ons nooit geleid naar een goed gevoel, maar naar een oprecht geloof, ook als dat goede gevoel er niet is.

[Rochus]

Het was meen ik oudvader Th. van der Groe die op bepaalde kritiek antwoordde, dat de rijkdom van Gods genade in Christus pas echt gaat schitteren tegen de zwarte achtergrond van ons bestaan, zelfs tegen het feit dat dat zwarte blijft bestaan.

Dat hoor je meer. Maar het is niet waar. Er is geen achtergrond achter Gods genade. Of het moest God Zelf zijn.

Als de Heid. Cat. vraagt: Wat is uw enige troost? ...
Stel ik loop in de tuin en roep mijn kinderen: 'Kom eens even, papa zal je troosten!' Ze zullen vreemd kijken: Troosten? Waarmee dan?
Die boodschap van troost landt helemaal niet, of blijft op z'n minst flets. Die gaat pas helder schitteren als het kind verdriet heeft.
Je snapt de analogie wel, hoop ik.

En wat als je een tuin hebt die vol is met verdrietige kinderen?
Moet je dan eerst controleren of iedereen verdrietig genoeg is, of ga je dan vóór alles eerst troost bieden?