Libisch schip gaat na dreigementen toch naar Egypte

[blijmoedig]

Laat maar, blijmoedig, ik acht je halfblind, maar respecteer je mening ten volle.
Ik heb het al gezegd: De Heere zal voor Zijn volk zorgen.
Jij en jouw opponenten zullen ongelijk krijgen.
Hij gaat Zijn weg, en als al zo vaak gezegd, Hem loopt niets uit de Hand.
In die zekerheid kunnen we leven.

In het land der blinden is een oog koning zullen we dan maar zeggen.

OK, dan maar in jouw visienis éénogig koning.
In de bijbel vind je echt de visie van de God Almachtige.
Dan ga je anders kijken naar het conflict, hetwelk allang tevoren is voorzegd.

Ik geloof voor 100% in alle beloften die in de Bijbel staan. En ik geloof voor 100% dat de Heere God nog een plan heeft met het volk Israel. Ik geloof alleen niet dat God's plan alleen maar kan worden volvoerd door de bommen en granaten van het Israelische leger. De Heere God heeft de hele geschiedenis in Zijn hand. Hij heeft daar geen mensen voor nodig. Het is niet de Israelische regering die God's plan volvoert. En ook niet het Israelische leger. Maar de Heere God Zelf. Natuurlijk moet Israel zich verdedigen tegen vijandelijke aanvallen, maar ik zie tegelijkertijd niet in waarom het volk Israel niet zou kunnen leven volgens Matt. 5:44:

'Maar Ik zeg u: Hebt u vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel aan hen, die u haten; en bidt voor hen, die geweld doen, en die u vervolgen'

Alleen door zo'n radicale levenshouding kan er mijns inziens waarlijk vrede komen. De waarlijke sjalom. Het doorbreken van de eindeloze spiraal van actie en reactie. Niet door mensen. Niet door wapentuig. Maar door het werk van de Heere Jezus. Dat geldt ook voor het volk Israel. Of misschien wel: juist voor het volk Israel.

[jvdg]

Het doorbreken van de eindeloze spiraal van actie en reactie. Niet door mensen. Niet door wapentuig. Maar door het werk van de Heere Jezus. Dat geldt ook voor het volk Israel. Of misschien wel: juist voor het volk Israel.

In die zin heb je juist gesproken, maar juist door je slotzin zal die God voor Israël zorgen om staande te blijven in wat er ook gebeurt.
Dat kan niet buiten de door hen afgekeurde Heere Jezus Christus om, maar het volk van Israël zal ooit Hem erkennen als de Zaligmaker.
En niet specifiek als Redder van de staat Israël, maar wel als Goddelijke beschermer.
Dat blijkt toch uit alles.
Israël veracht, maar met ontzag.

[Joannah]

Het doorbreken van de eindeloze spiraal van actie en reactie. Niet door mensen. Niet door wapentuig. Maar door het werk van de Heere Jezus. Dat geldt ook voor het volk Israel. Of misschien wel: juist voor het volk Israel.

In die zin heb je juist gesproken, maar juist door je slotzin zal die God voor Israël zorgen om staande te blijven in wat er ook gebeurt.
Dat kan niet buiten de door hen afgekeurde Heere Jezus Christus om, maar het volk van Israël zal ooit Hem erkennen als de Zaligmaker.
En niet specifiek als Redder van de staat Israël, maar wel als Goddelijke beschermer.
Dat blijkt toch uit alles.
Israël veracht, maar met ontzag.

Ezechiel 20:42 is anders wel duidelijk over het geografische deel van de belofte, hoor.

[blijmoedig]

Het doorbreken van de eindeloze spiraal van actie en reactie. Niet door mensen. Niet door wapentuig. Maar door het werk van de Heere Jezus. Dat geldt ook voor het volk Israel. Of misschien wel: juist voor het volk Israel.

In die zin heb je juist gesproken, maar juist door je slotzin zal die God voor Israël zorgen om staande te blijven in wat er ook gebeurt.
Dat kan niet buiten de door hen afgekeurde Heere Jezus Christus om, maar het volk van Israël zal ooit Hem erkennen als de Zaligmaker.
En niet specifiek als Redder van de staat Israël, maar wel als Goddelijke beschermer.
Dat blijkt toch uit alles.
Israël veracht, maar met ontzag.

Dat is inderdaad een kant van het verhaal. Maar nu de andere: Hoe leg jij Matt. 5:44 in dit verband uit? Hoeft Israel niet conform deze geboden te leven?

[BoCo]

Het doorbreken van de eindeloze spiraal van actie en reactie. Niet door mensen. Niet door wapentuig. Maar door het werk van de Heere Jezus. Dat geldt ook voor het volk Israel. Of misschien wel: juist voor het volk Israel.

In die zin heb je juist gesproken, maar juist door je slotzin zal die God voor Israël zorgen om staande te blijven in wat er ook gebeurt.
Dat kan niet buiten de door hen afgekeurde Heere Jezus Christus om, maar het volk van Israël zal ooit Hem erkennen als de Zaligmaker.
En niet specifiek als Redder van de staat Israël, maar wel als Goddelijke beschermer.
Dat blijkt toch uit alles.
Israël veracht, maar met ontzag.

Dat is inderdaad een kant van het verhaal. En nu de andere: Hoe leg jij Matt. 5:44 in dit verband uit?

Of Matt. 5:43?

[blijmoedig]

Of Matt. 5:43?

Matt 5:43 vormt de aanloop naar Matt 5:44. Menselijkerwijs gesproken zouden we onze vijanden moeten haten. De Heere Jezus wijst ons echter een radicaal andere, hogere weg.

En ik zou heel graag van iemand vernemen waarom de weg die de Heere Jezus hier wijst niet voor het volk Israel zou gelden. Al helemaal als je bedenkt dat de Bergrede als eerste tot Joodse oren is gesproken.

[Jacobse]

Of Matt. 5:43?

Matt 5:43 vormt de aanloop naar Matt 5:44. Menselijkerwijs gesproken zouden we onze vijanden moeten haten. De Heere Jezus wijst ons echter een radicaal andere, hogere weg.

En ik zou heel graag van iemand vernemen waarom de weg die de Heere Jezus hier wijst niet voor het volk Israel zou gelden. Al helemaal als je bedenkt dat de Bergrede als eerste tot Joodse oren is gesproken.

Het gaat daar om de persoonlijke levenshouding tegenover God, en tegenover de naaste zijnde de personen die rondom iemand zijn of komen. Met de Staat en de verantwoordelijkheid van de Staat voor haar burgers, die ze heeft te beschermen, heeft dat niks van doen.
Thomas

[blijmoedig]

Of Matt. 5:43?

Matt 5:43 vormt de aanloop naar Matt 5:44. Menselijkerwijs gesproken zouden we onze vijanden moeten haten. De Heere Jezus wijst ons echter een radicaal andere, hogere weg.

En ik zou heel graag van iemand vernemen waarom de weg die de Heere Jezus hier wijst niet voor het volk Israel zou gelden. Al helemaal als je bedenkt dat de Bergrede als eerste tot Joodse oren is gesproken.

Het gaat daar om de persoonlijke levenshouding tegenover God, en tegenover de naaste zijnde de personen die rondom iemand zijn of komen. Met de Staat en de verantwoordelijkheid van de Staat voor haar burgers, die ze heeft te beschermen, heeft dat niks van doen.
Thomas

Dat ben ik niet met je eens. Zoals gezegd, heeft de Staat natuurlijk de plicht om haar burgers te beschermen. Ik roep hier ook niet op tot pacifisme. De Staat is echter niet zo maar een abstract begrip. Uiteindelijk wordt een land, en ook de regering van een land, gevormd door mensen, individuen, voor wie ieder afzonderlijk de geboden uit Matt. 5:44 gelden. Als de individuele Israeli meer van de Palestijnen zouden houden, zou er vroeg of laat wellicht ook een regering komen die meer van de Palestijnen zou houden en het goede voor hen zou zoeken (hen liefhebben, hen zegenen, wel aan hen doen, voor hen bidden!). Je kan het een niet van het ander scheiden. Dat deed de Heere Jezus ook niet.

[Jongere]

We hebben hier wel makkelijk praten vanachter ons bureautje in het veilige Nederland. We wonen niet in Sderot waar er op ieder moment een Qassam op het dak van je huis kan landen waar je met heel je gezin woont.

Klopt, dat probeer ik nu ook duidelijk te maken.
Niet ons gevoel erbij bepaalt wie we vergeven, maar de opdracht van Christus bepaalt dat. Wij beseffen nog niet half de radicaliteit van de Bergrede, omdat we de oorlog nog nooit hebben gezien.

Maar ik hoop dat we wel èrgens de radicaliteit van de Bergrede meevoelen. En dat we niet nu denken dat het vijanden liefhebben alleen gaat over bijv. onze zus waar we ruzie mee hebben (en eigenlijk vinden we het al zéér onredelijk dat we haar moeten vergeven). Dit soort voorbeelden hoor je wellicht in een typisch Nederlandse catechismuspreek hierover, maar ze doen geen recht aan de situatie waarin christenen wereldwijd zitten. En ook geen recht aan de situatie zoals het NT die tekent. Als we dan echt in situaties komen waar dit van ons wordt gevraagd, zoals Bonhoeffer dat kwam, zullen we dan wel in staat zijn aan dit gebod gehoor te geven?
Stefanus kon het. Hij mocht, in navolging van Christus, bidden terwijl de stenen op hem neerkwamen. De apostelen waren verblijd dat ze waardig waren om de Naam van Christus smaadheid te dragen.
Welk voorbeeld we ook noemen, de opdracht tot vergeving blijft bestaan. Zoals wij het ook bidden in het Onze Vader. En ik besef dat ik makkelijk praten heb vanachter mijn bureau. Maar dat zou zomaar kunnen veranderen. En dan moeten we voorbereid zijn. Alles in de Bijbel wijst ons in die richting.

[blijmoedig]

We hebben hier wel makkelijk praten vanachter ons bureautje in het veilige Nederland. We wonen niet in Sderot waar er op ieder moment een Qassam op het dak van je huis kan landen waar je met heel je gezin woont.

Klopt, dat probeer ik nu ook duidelijk te maken.
Niet ons gevoel erbij bepaalt wie we vergeven, maar de opdracht van Christus bepaalt dat. Wij beseffen nog niet half de radicaliteit van de Bergrede, omdat we de oorlog nog nooit hebben gezien.

Maar ik hoop dat we wel èrgens de radicaliteit van de Bergrede meevoelen. En dat we niet nu denken dat het vijanden liefhebben alleen gaat over bijv. onze zus waar we ruzie mee hebben (en eigenlijk vinden we het al zéér onredelijk dat we haar moeten vergeven). Dit soort voorbeelden hoor je wellicht in een typisch Nederlandse catechismuspreek hierover, maar ze doen geen recht aan de situatie waarin christenen wereldwijd zitten. En ook geen recht aan de situatie zoals het NT die tekent. Als we dan echt in situaties komen waar dit van ons wordt gevraagd, zoals Bonhoeffer dat kwam, zullen we dan wel in staat zijn aan dit gebod gehoor te geven?
Stefanus kon het. Hij mocht, in navolging van Christus, bidden terwijl de stenen op hem neerkwamen. De apostelen waren verblijd dat ze waardig waren om de Naam van Christus smaadheid te dragen.
Welk voorbeeld we ook noemen, de opdracht tot vergeving blijft bestaan. Zoals wij het ook bidden in het Onze Vader. En ik besef dat ik makkelijk praten heb vanachter mijn bureau. Maar dat zou zomaar kunnen veranderen. En dan moeten we voorbereid zijn. Alles in de Bijbel wijst ons in die richting.

Helemaal mee eens.

Ik moet in dit verband ook denken aan Jer. 29, waarin een deel van het volk Israel zich in ballingschap bevindt in Babel, de grote aartsvijand, maar zij desondanks de volgende opdracht krijgen:

'En zoekt de vrede van de stad, waarheen Ik u gevankelijk heb doen wegvoeren, en bidt voor haar tot de HEERE, want in haar vrede zult gij vrede hebben' (Jer. 29:7).

[Marie-Henriëtte]

Blijmoedig kan je zelf persoonlijk benoemen hoe je (aarts)vijand lief te hebben. Ook als diegene op dat moment met een wapen voor jou en je gezin staat (een inbreker bijvoorbeeld).

Gewoon een vraag uit interesse.

[Jongere]

Blijmoedig kan je zelf persoonlijk benoemen hoe je (aarts)vijand lief te hebben. Ook als diegene op dat moment met een wapen voor jou en je gezin staat (een inbreker bijvoorbeeld).

Gewoon een vraag uit interesse.

Hoe denk je dat Stefanus dat kon?

[blijmoedig]

Blijmoedig kan je zelf persoonlijk benoemen hoe je (aarts)vijand lief te hebben. Ook als diegene op dat moment met een wapen voor jou en je gezin staat (een inbreker bijvoorbeeld).

Gewoon een vraag uit interesse.

Uit onszelf kunnen wij dat niet. Maar de Heere God kan ons de kracht geven om dat te doen. De Heere God vraagt nooit meer van ons dan dat wij aankunnen. Dus als ik wrok zou koesteren tegen iemand, dan zou ik de Heere God vragen om die wrok van mij weg te nemen. En een stap verder zou zijn, om de Heere God te vragen de wrok om te zetten in meer positieve gedachten. Je zal mij nooit horen zeggen dat dat makkelijk is. Wel denk ik dat van de radicale levenshouding die de Heere Jezus van ons vraagt, de wereld er beter uit zal zien. Daarom wil ik vanuit die gedachte leven. En denk ik dat het voor bijvoorbeeld het volk Israel ook niet verkeerd zou zijn, meer uit die gedachte te leven. Omdat wij geroepen zijn om geheel anders te zijn.

[Marie-Henriëtte]

Blijmoedig kan je zelf persoonlijk benoemen hoe je (aarts)vijand lief te hebben. Ook als diegene op dat moment met een wapen voor jou en je gezin staat (een inbreker bijvoorbeeld).

Gewoon een vraag uit interesse.

Hoe denk je dat Stefanus dat kon?

Waar ik naar toe wil: zou je jezelf (en je gezin) of je land (militair) mogen verdedigen indien je in levensgevaar bent door je vijand. Dit in het kader van onderstaande vers:

Maar Ik zeg u, dat gij den boze niet wederstaat; maar, zo wie u op de rechterwang slaat, keert hem ook de andere toe; Matteüs 5:39.

[blijmoedig]

Blijmoedig kan je zelf persoonlijk benoemen hoe je (aarts)vijand lief te hebben. Ook als diegene op dat moment met een wapen voor jou en je gezin staat (een inbreker bijvoorbeeld).

Gewoon een vraag uit interesse.

Hoe denk je dat Stefanus dat kon?

Waar ik naar toe wil: zou je jezelf (en je gezin) of je land (militair) mogen verdedigen indien je in levensgevaar bent door je vijand. Dit in het kader van onderstaande vers:

Maar Ik zeg u, dat gij den boze niet wederstaat; maar, zo wie u op de rechterwang slaat, keert hem ook de andere toe Matteüs 5:39.

Maar dat is toch al ter sprake gekomen? Ik heb hiervoor toch gezegd dat ik niet het pacifisme voor sta. Als je als land wordt aangevallen, dan vecht je terug. Al dan niet preventief. Daar lijkt mij niets mis mee. Ik heb hier echter nog steeds niet gehoord waarom het gebod om onze vijand lief te hebben, niet zou gelden voor Israel ten op zichte van de Palestijnen. En waarom het naleven van dit gebod niet met het verdedigen van je land hand in hand kan gaan. Als wij niet op deze radicale wijze in het leven willen staan, of als Israel zijn vijanden niet weet lief te hebben, is er geen enkel onderscheid met anderen. Anderen die alleen maar nog harder terugvechten, als hen kwaad wordt gedaan. Dan kunnen we het Evangelie net zo goed in de prullenmand gooien.