blijmoedig schreef:Voor iedereen die hier de harde en onverzoenlijke lijn ten opzichte van de Palestijnen voorstaat, zou ik willen vragen hoe jullie dit dan toch zien in het licht van het gebod van de Heere Jezus om onze vijanden lief te hebben. Geldt dat gebod dan niet als het de Palestijnen betreft?
De bijbel leert ons idd een andere weg als we kijken naar Naäman.
Een vijand van Israël, maar door een gevangen genomen meisje komt hij toch in Israël, de koning denkt gelijk het kwade.
Naäman komt bij Elisa, gratis wordt hij geholpen.
Iedere Jood uit die tijd zal gedacht hebben Elisa dit klopt niet hoe kun je die man nu helpen een dode Naäman is beter dan een levende.
Toch hielp Elisa hem en vijand werd een vriend, ja een bekeerde vriend.
De Heere Jezus zegt later, ten tijde van Elisa waren er vele melaatsen in Israël maar alleen Naäman werd genezen.( door het ongeloof in Israel)
De zionistische gedachte staat ook de vrede in de weg, deze geeft religieuze inhoud aan het zijn van de Joden in palestina, iets waardoor de weerstand toeneemt, want ook van vele amerikaanse christen zionisten was het zijn van de Joden in Palestina een doel opzich, waarbij ook vele palestijnse christenen verdreven en in de hand van de moslims zijn gedreven.
Ten tijde van Eli dachten de Joden als we de ark op het strijdtoneel halen moet God ons wel helpen, dat was een vorm van afgoderij.
Zo is het idee dat God nu Israel wel moet helpen niks anders dan afgoderij.( Er zijn geen terugkeer Profetiën in de bijbel)
Heeft iemand een vertrouwen op God dan hoeft hij of zij niet krampachtig te leven, dan kun je goeddoen en ook al zou je alles kwijtraken dan weet je dat God ook bijmachte is je alles terug tegeven, denk aan Job.
Hij maakt het kwade goed, dat zagen we in Naäman, latend we zo ook de ongelovigen (ook de moslims ) benaderen.
Bovendien kunnen we hier toch nauwelijks van een discussie spreken. Hetzelfde bandje wordt steeds meer weer opnieuw afgedraaid. Daar leeft een discussie nooit van op.
