Nieuw boek over dr. C. Steenblok

[Jongere]

We lezen nooit in de Schrift, dat God zegt dat bepaalde mensen Zijn wet niet hoeven te onderhouden.

We lezen wel in de Schrift, dat God zegt dat Hij niet wil dat bepaalde mensen zalig worden.

Toch is dit niet zo eenvoudig als je het doet voorkomen, Bert.

Neem Handelingen 4:26-28. De koningen der aarde zijn te zamen opgestaan, en de oversten zijn bijeenvergaderd tegen den Heere, en tegen Zijn Gezalfde.
Want in der waarheid zijn vergaderd tegen Uw heilig Kind Jezus, Welken Gij gezalfd hebt, beiden Herodes en Pontius Pilatus, met de heidenen en de volken Israëls;
Om te doen al wat Uw hand en Uw raad te voren bepaald had, dat geschieden zou.

Alles wat Zijn raad van te voren had bepaald. Daar gaat het toch ook om in de verkiezing, bijv. de teksten die je uit Romeinen 9 aanhaalt!? Maar hier gaat het om zonde! Sterker nog, de grootste zonde die ooit op aarde is gedaan. Wilde God het nu dat dit zou gebeuren, of wilde Hij het nu niet?
Ik hoop dat je aanvoelt dat je opmerkingen daarom te kort door de bocht zijn. Ik denk dat je te veel van je standpunt uitgaat bij voorbaat en daardoor bepaalde teksten niet meer leest zoals ze er staan. Persoonlijk heb ik nog altijd het gevoel dat "mijn visie" de verschillende teksten beter tot hun recht laat komen. Óók de teksten uit Romeinen 9. Als je een beetje de discussies hebt gevolgd op het forum van de laatste jaren, dan weet je hoe ik heb verdedigd om die teksten voluit te laten staan. Maar er moet met twee woorden worden gesproken. De prediking is altijd een wonderlijk iets, namelijk. Het is niet een verhandeling over de geloofsleer, maar een aanbod en oproep tot verzoening. Dat lijk je wel eens uit het oog te verliezen. Hij bidt tot ons in de prediking. Zou Hij dat niet menen?

[Bert Mulder]

We lezen nooit in de Schrift, dat God zegt dat bepaalde mensen Zijn wet niet hoeven te onderhouden.

We lezen wel in de Schrift, dat God zegt dat Hij niet wil dat bepaalde mensen zalig worden.

Toch is dit niet zo eenvoudig als je het doet voorkomen, Bert.

Neem Handelingen 4:26-28. De koningen der aarde zijn te zamen opgestaan, en de oversten zijn bijeenvergaderd tegen den Heere, en tegen Zijn Gezalfde.
Want in der waarheid zijn vergaderd tegen Uw heilig Kind Jezus, Welken Gij gezalfd hebt, beiden Herodes en Pontius Pilatus, met de heidenen en de volken Israëls;
Om te doen al wat Uw hand en Uw raad te voren bepaald had, dat geschieden zou.

Alles wat Zijn raad van te voren had bepaald. Daar gaat het toch ook om in de verkiezing, bijv. de teksten die je uit Romeinen 9 aanhaalt!? Maar hier gaat het om zonde! Sterker nog, de grootste zonde die ooit op aarde is gedaan. Wilde God het nu dat dit zou gebeuren, of wilde Hij het nu niet?
Ik hoop dat je aanvoelt dat je opmerkingen daarom te kort door de bocht zijn. Ik denk dat je te veel van je standpunt uitgaat bij voorbaat en daardoor bepaalde teksten niet meer leest zoals ze er staan. Persoonlijk heb ik nog altijd het gevoel dat "mijn visie" de verschillende teksten beter tot hun recht laat komen. Óók de teksten uit Romeinen 9. Als je een beetje de discussies hebt gevolgd op het forum van de laatste jaren, dan weet je hoe ik heb verdedigd om die teksten voluit te laten staan. Maar er moet met twee woorden worden gesproken. De prediking is altijd een wonderlijk iets, namelijk. Het is niet een verhandeling over de geloofsleer, maar een aanbod en oproep tot verzoening. Dat lijk je wel eens uit het oog te verliezen. Hij bidt tot ons in de prediking. Zou Hij dat niet menen?

Nu kom jij op de gekke positie, geachte Jongere, dat je bijna God tot auteur der zonde maakt. Want jij lijkt hier te zeggen dat God de zonde wilde, dergenen die Hem gekruisigd hebben...

[caprice]

Volgens mij zijn er erg veel karikaturen/vooroordelen over de leer in de GGiN. Maar ik vraag me dan wel eens af, heeft men ooit weleens een predikant van de GGiN gehoord? Ik zal eens een paar voorbeelden noemen:

Karikatuur van de GGiN leer:
Lijdelijkheid (men moet maar afwachten tot er iets gebeurt). Onmacht wordt benadrukt.
Wat men daar tegenover stelt:
Opwekking aan iedereen om Christus aan te nemen. Onwil wordt op de voorgrond gesteld.
Werkelijkheid in de GGiN leer:
Nadruk op de doodstaat van de mens én op verantwoordelijkheid (die wortelt in de schepping en de eis van het 1ste gebod). Zowel onmacht als onwil wordt aan de orde gesteld, daarnaast wordt ernstig de noodzaak van bekering en geloof gepredikt.

Nog een voorbeeld:
Karikatuur van de GGiN leer:
Men moet eerst zelf aan bepaalde voorwaarden voldoen voor men de genade mag aannemen.
Wat men daar tegenover stelt:
Er is een algemeen welmenend onvoorwaardelijk aanbod van genade. Uitwendige en inwendige roeping worden vereenzelvigd.
Werkelijkheid in de GGiN leer:
Wet en evangelie wordt voorgesteld aan alle hoorders (uitwendige roeping). God biedt de genade aan, aan door Gods Geest ontdekte zondaren (inwendige roeping). Het genadeverbond vereist geen voorwaarden aan de zijde van de mens.

En zo zijn er nog veel meer karikaturen/vooroordelen. Laten we eerst eens goed onderzoeken waar we eigenlijk over praten. Er wordt van alles geoordeeld over de predikanten en leden van de GGiN. Terwijl men nog nooit één predikant van dit kerkverband heeft horen preken!

Ik weet zeer zeker wel waaruit ik spreek. Heb meer dan 25 jaar in die leer gezeten. Een van de ergste dingen vond ik dat er vanaf de kansel gezegd werd.. letterlijk.. dat God niet wil dat alle mensen zalig worden.
En verder, ik wil er niet over spreken hier op rf. Ik wil niet schoppen, oid.
Ik denk nu maar zo, vis opeten, graten laten liggen.

Het kan niet allemaal waar zijn laten wij de Schrift en de confessie spreken en laten wij luisteren. Ik begrijp dat als je de verbondsopvatting van afgewezen huldigt grote problemen hebt met de kinderdoop. Ik zou graag van de GGiN forum leden horen hoe zij over de kinderdoop denken in samenhang met de H.C. en het doopformulier.

Al de kinderen geboren in de gemeente van Christus behoren gedoopt te wezen, zoals het doopformulier inhoudt. Het is niet zo dat voor een onbekeerde (niet: de verworpene) de Heilige Doop niets te zeggen heeft. Het is een voorrecht boven velen, om op het erf van het genadeverbond gebracht te zijn, dat is, verkeren mogen onder de uitwendige voorrechten, zoals in hoofdzaak het opgroeien onder de prediking van Gods getuigenis. Ook maakt het doopformulier duidelijk dat de HEERE zeker zal horen in de dagen dat iemand Hem zal aanroepen.

Tegenwerping: 'maar een mens kan dat niet van zichzelf'.
Antwoord: Dat is een verschuiling achter de onmacht. Wij willen ten diepste niet kunnen, maar kunnen ten diepste ook niet willen. Als een mens echter in waarheid de HEERE aan gaat roepen, is dat een zaak die reeds in het hart gewerkt is door Gods Geest, Die in ons bidt met onuitsprekelijke zuchtingen. Het is het geestelijke leven dat de Heere werkt in de harten van de uitverkorenen. Hij brengt hen op de weg des Levens door wederbarende genade.

Het volgende mocht ons wel met ernst bezetten: de verworpenen (dus niet onbekeerden in dit leven) delen dus wel in de voorrechten, doch het is niet zo dat de Heilige Doop hen niets te zeggen heeft. Integendeel, het zal hen een verzwaring wezen van de eeuwige straf, omdat zij de weg geweten hebben en niet bewandeld. Het bloed van Christus hetwelk hen in de prediking is voorgehouden en gepredikt als de enige weg tot het behoud van de ziel in een rechte weg en strekkende tot Gods eer.
Maar hier is niemand die daar te wanhopen aan heeft, want dit wordt nog gepredikt in dit leven: Vliedt de toekomende toorn!

God biedt de genade aan, aan door Gods Geest ontdekte zondaren (inwendige roeping).

Daar heb ik dus bezwaren tegen. En ja, ik heb echt wel GGiN-predikanten gehoord en gelezen.

Inderdaad. Want de aanbieding inwendig beheerst in zichzelf een krachtdadige en onwederstandelijke toepassing, en daarom kan het eigenlijk geen voorstellen of aanbieden genoemd worden.

[memento]

Jullie blijven maar hameren op het verbond. (Ik zou haast zeggen dat het wat autistisch op me overkomt ) Deze discussie zou daar denk ik niet over moeten gaan.
Ik zou nooit in het verbond de basis leggen van een welmenend aanbod van genade aan alle hoorders in de prediking (de zaak waar het volgens mij om gaat). Die ligt in het evangelie zelf. Elke hoorder van het evangelie mag de zaligheid worden aangeboden om niet.

Ik geloof, beste Jongere, dat je nog niet helemaal snapt welke onmisbare plaats het verbond inneemt in de calvinistische theologie. Haal je het verbond weg, dat valt de hele theologie om.

Maar, zeg je, het evangelie komt toch toch allen, met bevel van geloof en bekering? Dat klopt. Wat is dan de meerwaarde van het verbond? Dat is dat God tegen mij persoonlijk zegt: Ik wil jou tot een God zijn, en zeg jou toe dat Mijn Geest gewillig is in jou alles te werken wat nodig is. Dat is niet zomaar een algemeen aanbod, niet een welgemeend aanbod, maar ook een persoonlijk aanbod, wat dwars door onze onmogelijkheid heendringt, en ons persoonlijk bevestigd dat God ook ons zalig maken wil. In de doop geeft God een antwoord op de vraag: Kan het ook voor mij? In de doop laat God zien dat Hij de eerste is, als een prachtig beeld van hoe genade werkt: Nog voor ik roepen kon, antwoorde Gij.

M.i. ligt bij het verbond het begin van de problemen. Doordat de GG in lijn van Smijtegelt en Comrie stond, plaatste ze prediking (en in praktijk van prediking en pastoraat ook vaak het verbond) onder de beheersing van de uitverkiezing, en moest gekomen worden tot een andere verbondsvisie. Steenblok (die als geschoold theoloog dit probleem in de theologie aanvoelde) trekt dit door, en stelt dat het verbond onder beheersing van de uitverkiezing valt, en dus de verbondsbeloften alleen tot de uitverkorenen komen (logisch gevolg van Smijtegeld, Comrie en 1931). Hij is dus praktisch een baptist die kinderen doopt. Met het verschil, dat de baptisten vaak de beloften uit de Schrift van het verbond loskoppelen, en zo wél kunnen komen tot een welgemeend en onvoorwaardelijk aanbod van genade.

Daarom: Kunnen we Steenblok kwalijk nemen, dat hij de theologische lijnen die in zijn kerkgenootschap nadrukkelijk aanwezig waren (en zijn), consequent doortrekt?

[Joannah]

....en ALLEN die daar verre zijn.

Wij zijn slechts bevoorrecht dat we geboren worden in een gezin wat de bijbel op tafel heeft liggen, waardoor we de weg weten.
De verbondsvisie bijstellen, om de leer kloppend te maken, daar zou ik bang van worden.

[helma]

haal je het verbond weg, dan valt op een gegeven moment alles onderuit.
net zo'n dominospel. Ik zie het om me heen gebeuren.

[Luther]

Als je dat laatste stelt, doe je Gods Woord tekort. Want zelfs aan niet-ontdekte, verharde zondaren, die geheel in hun doodstaat liggen zonder enig leven, biedt God welmenend Zijn genade aan. Lees Jesaja 46: 12-13 bijvoorbeeld maar. (En ja, ik heb alle GGiN-predikanten meerdere keren beluisterd.)

Tja, wat bedoel je met welmenend aanbieden. Dat is denk ik de onduidelijke vraag, zie het gesprek tussen ds. Verhagen en dr. Steenblok in het begin van dit topic. De tekst die jij aangeeft komt overeen met wat de Heere Jezus zelf zegt in Johannes 5:25: Doden zullen horen... Maar dat wordt voluit gepredikt hoor, in de GGiN. Dus niet: verbondskinderen, kinderen die ergens recht op hebben maar doden, rechtelozen, goddelozen, ja díe zullen horen. Als dat aanbod is, dan ben ik falikant voor aanbod, en dr. Steenblok en zijn 'volgelingen' met mij.

Maar het kan niet allebei waar zijn: Of er wordt heil aangeboden aan doden met bevel van bekering en geloof. Of het heil wordt aangeboden aan levendgemaakten. In de Bijbel komt "voorstellen" in dat verband niet voor. A;s je in de preek zegt dat doden zullen horen de stem van de Zone Gods en die ze gehoord heeft, zal leven", dan is het noemen van deze tekst nog geen aanbieding van de genade. Dat is een voorstelling van hoe het zal gaan.

[Jongere]

Ik geloof, beste Jongere, dat je nog niet helemaal snapt welke onmisbare plaats het verbond inneemt in de calvinistische theologie. Haal je het verbond weg, dat valt de hele theologie om.

Maar, zeg je, het evangelie komt toch toch allen, met bevel van geloof en bekering? Dat klopt. Wat is dan de meerwaarde van het verbond? Dat is dat God tegen mij persoonlijk zegt: Ik wil jou tot een God zijn, en zeg jou toe dat Mijn Geest gewillig is in jou alles te werken wat nodig is. Dat is niet zomaar een algemeen aanbod, niet een welgemeend aanbod, maar ook een persoonlijk aanbod, wat dwars door onze onmogelijkheid heendringt, en ons persoonlijk bevestigd dat God ook ons zalig maken wil. In de doop geeft God een antwoord op de vraag: Kan het ook voor mij? In de doop laat God zien dat Hij de eerste is, als een prachtig beeld van hoe genade werkt: Nog voor ik roepen kon, antwoorde Gij.

M.i. ligt bij het verbond het begin van de problemen. Doordat de GG in lijn van Smijtegelt en Comrie stond, plaatste ze prediking (en in praktijk van prediking en pastoraat ook vaak het verbond) onder de beheersing van de uitverkiezing, en moest gekomen worden tot een andere verbondsvisie. Steenblok (die als geschoold theoloog dit probleem in de theologie aanvoelde) trekt dit door, en stelt dat het verbond onder beheersing van de uitverkiezing valt, en dus de verbondsbeloften alleen tot de uitverkorenen komen (logisch gevolg van Smijtegeld, Comrie en 1931). Hij is dus praktisch een baptist die kinderen doopt. Met het verschil, dat de baptisten vaak de beloften uit de Schrift van het verbond loskoppelen, en zo wél kunnen komen tot een welgemeend en onvoorwaardelijk aanbod van genade.

Daarom: Kunnen we Steenblok kwalijk nemen, dat hij de theologische lijnen die in zijn kerkgenootschap nadrukkelijk aanwezig waren (en zijn), consequent doortrekt?

Ik wil graag aannemen dat het verbond deze voorrechten met zich meebrengt. En dat het verbond consequenties heeft voor de prediking. Maar daar gaat ten diepste de vraag niet over, lijkt me. De vraag gaat over de inhoud van de prediking en de plaats van het aanbod daarin. Volgens mij moet dat allereerst gefundeerd worden in het evangelie zelf, waarin een boodschap komt tot alle mensen. Daar moet een (theologisch) antwoord op gegeven kunnen worden, zonder direct vanuit het verbond te beginnen! Het is te hopen dat er in onze kerken geregeld ongedoopte mensen zitten die in aanraking komen met het evangelie, toch? Dan moet je over de prediking als zodanig iets te zeggen hebben.

Nu kom jij op de gekke positie, geachte Jongere, dat je bijna God tot auteur der zonde maakt. Want jij lijkt hier te zeggen dat God de zonde wilde, dergenen die Hem gekruisigd hebben...

Bert, het is makkelijk om te schieten op alles wat je niet gereformeerd lijkt, zonder verder op mijn argumenten in te gaan. Vraag je dan eens af wáárom ik zoiets lijkt te zeggen en bedenk wat je wèl met zo'n tekst aan zou moeten.
Ik word wat moe van voortdurend een zin repliek waarin me een dwaling voor de voeten wordt geworpen, zonder dat er wordt ingegaan op de argumenten.

[Ander]

http://www.refdag.nl/artikel/1475731/Au ... nblok.html
Interessant.

[memento]

Ik geloof, beste Jongere, dat je nog niet helemaal snapt welke onmisbare plaats het verbond inneemt in de calvinistische theologie. Haal je het verbond weg, dat valt de hele theologie om.

Maar, zeg je, het evangelie komt toch toch allen, met bevel van geloof en bekering? Dat klopt. Wat is dan de meerwaarde van het verbond? Dat is dat God tegen mij persoonlijk zegt: Ik wil jou tot een God zijn, en zeg jou toe dat Mijn Geest gewillig is in jou alles te werken wat nodig is. Dat is niet zomaar een algemeen aanbod, niet een welgemeend aanbod, maar ook een persoonlijk aanbod, wat dwars door onze onmogelijkheid heendringt, en ons persoonlijk bevestigd dat God ook ons zalig maken wil. In de doop geeft God een antwoord op de vraag: Kan het ook voor mij? In de doop laat God zien dat Hij de eerste is, als een prachtig beeld van hoe genade werkt: Nog voor ik roepen kon, antwoorde Gij.

M.i. ligt bij het verbond het begin van de problemen. Doordat de GG in lijn van Smijtegelt en Comrie stond, plaatste ze prediking (en in praktijk van prediking en pastoraat ook vaak het verbond) onder de beheersing van de uitverkiezing, en moest gekomen worden tot een andere verbondsvisie. Steenblok (die als geschoold theoloog dit probleem in de theologie aanvoelde) trekt dit door, en stelt dat het verbond onder beheersing van de uitverkiezing valt, en dus de verbondsbeloften alleen tot de uitverkorenen komen (logisch gevolg van Smijtegeld, Comrie en 1931). Hij is dus praktisch een baptist die kinderen doopt. Met het verschil, dat de baptisten vaak de beloften uit de Schrift van het verbond loskoppelen, en zo wél kunnen komen tot een welgemeend en onvoorwaardelijk aanbod van genade.

Daarom: Kunnen we Steenblok kwalijk nemen, dat hij de theologische lijnen die in zijn kerkgenootschap nadrukkelijk aanwezig waren (en zijn), consequent doortrekt?

Ik wil graag aannemen dat het verbond deze voorrechten met zich meebrengt. En dat het verbond consequenties heeft voor de prediking. Maar daar gaat ten diepste de vraag niet over, lijkt me. De vraag gaat over de inhoud van de prediking en de plaats van het aanbod daarin. Volgens mij moet dat allereerst gefundeerd worden in het evangelie zelf, waarin een boodschap komt tot alle mensen. Daar moet een (theologisch) antwoord op gegeven kunnen worden, zonder direct vanuit het verbond te beginnen! Het is te hopen dat er in onze kerken geregeld ongedoopte mensen zitten die in aanraking komen met het evangelie, toch? Dan moet je over de prediking als zodanig iets te zeggen hebben.

Jongere, mee eens. Maar daar ging mijn posting niet over. Mijn stelling is, dat de theologie van Steenblok een logisch gevolg is van de theologie van Smijtegelt, Comrie en 1931. Dus: vanuit Steenbloks visie op het verbond (alleen voor uitverkorenen) kwam het afwijzen van een algemeen en welmenend aanbod van genade voort.

Niet voor niets claimde Steenblok, en nu nog steeds veel GGiN-ers, dat ze in de lijn van de GG stonden. Niet voor niets zagen ze zich als zuivere voortzetting van de GG. Als ik theologisch kijk (de lijn Smijtegelt, Comrie en 1931), en naar de praktijk, hoe veel predikanten verbond en aanbod lieten functioneren in de prediking, denk ik dat ze wel eens gelijk kunnen hebben.

Dat roept 2 vragen op:
1. Voor de Steenblok-aanhangers: Wat is de waarde van de doop voor de dopeling, wanneer je de verbondsvisie van Steenblok als uitgangspunt neemt?
2. Voor de Smijtegelt/Comrie/1931-aanhangers: Is een gereformeerde visie op verbond en aanbod wel mogelijk in deze lijn? Of had Steenblok gelijk, toen hij de consequenties trok voor zijn verbondsleer en aanbodsleer? Of, anders gesteld: Is dit niet de oorzaak, dat sommige rechtse GG-predikanten in de praktijk der prediking zeer dicht tegen hun GGiN-collega's aanliggen (zodat er in prediking en uitleg geen wezenlijk verschil te noemen valt)?

[Afgewezen]

Maar, zeg je, het evangelie komt toch toch allen, met bevel van geloof en bekering? Dat klopt. Wat is dan de meerwaarde van het verbond? Dat is dat God tegen mij persoonlijk zegt: Ik wil jou tot een God zijn, en zeg jou toe dat Mijn Geest gewillig is in jou alles te werken wat nodig is. Dat is niet zomaar een algemeen aanbod, niet een welgemeend aanbod, maar ook een persoonlijk aanbod, wat dwars door onze onmogelijkheid heendringt, en ons persoonlijk bevestigd dat God ook ons zalig maken wil. In de doop geeft God een antwoord op de vraag: Kan het ook voor mij? In de doop laat God zien dat Hij de eerste is, als een prachtig beeld van hoe genade werkt: Nog voor ik roepen kon, antwoorde Gij.

Kijk, en daar geloof ik nou niet in, in die 'meerwaarde' van het verbond. Ik zie in het NT geen twee groepen, de ene groep van mensen die het Evangelie 'persoonlijk' aangeboden krijgt, en een andere groep die het 'maar algemeen' aangeboden krijgt. Daarom staat dat gefilosofeer vanuit het verbond me zo ontzettend tegen. Het is niet des Nieuwen Testaments om zo'n onderscheid te maken. Het Evangelie is de bediening van het verbond (jazeker!) en dat is bestemd voor iedereen die het hoort. Klaar!

[Democritus]

Maar, zeg je, het evangelie komt toch toch allen, met bevel van geloof en bekering? Dat klopt. Wat is dan de meerwaarde van het verbond? Dat is dat God tegen mij persoonlijk zegt: Ik wil jou tot een God zijn, en zeg jou toe dat Mijn Geest gewillig is in jou alles te werken wat nodig is. Dat is niet zomaar een algemeen aanbod, niet een welgemeend aanbod, maar ook een persoonlijk aanbod, wat dwars door onze onmogelijkheid heendringt, en ons persoonlijk bevestigd dat God ook ons zalig maken wil. In de doop geeft God een antwoord op de vraag: Kan het ook voor mij? In de doop laat God zien dat Hij de eerste is, als een prachtig beeld van hoe genade werkt: Nog voor ik roepen kon, antwoorde Gij.

Kijk, en daar geloof ik nou niet in, in die 'meerwaarde' van het verbond. Ik zie in het NT geen twee groepen, de ene groep van mensen die het Evangelie 'persoonlijk' aangeboden krijgt, en een andere groep die het 'maar algemeen' aangeboden krijgt. Daarom staat dat gefilosofeer vanuit het verbond me zo ontzettend tegen. Het is niet des Nieuwen Testaments om zo'n onderscheid te maken. Het Evangelie is de bediening van het verbond (jazeker!) en dat is bestemd voor iedereen die het hoort. Klaar!

M.i. zijn de prediking en het verbond één. Oftewel zodra de prediking tot een mens komt dan richt God Zijn verbond namelijk: Ik zal U tot een God zijn en jullie zullen Mijn volk zijn. Het verbond wordt niet opgericht door de doop maar door de prediking. De doop is het teken en zegel er van.

Wat is dan het nut van het teken en zegel? m.i. dat het een zichtbaar teken is (om onze zwakheid zijn er nl de sacramenten) van hetgeen God ons beloofd heeft, reeds aanwezig is in Christus en God door de Heilige Geest wil werken. Als een mens twijfelt of aangevochten wordt of het ook voor hem/haar is dan mag deze zijn hand leggen op zijn eigen doop en het bij iedere doopbediening opnieuw zien.

[huisman]

Dan is 1 tim. 2:4 zeker een kerntekst, de tekst die Bert hieronder vakkundig negeert. God wil dat alle mensen zalig worden. Ik weet dat we over de uitleg van die tekst van mening verschillen (zie eerdere discussies), maar ik blijf erbij dat hierin een kern staat van de evangelieverkondiging. Zonderling heeft eerder aangetoond dat ook op de Dordtse Synode deze mening vertegenwoordigd was.
We mogen hier de Bijbel eenvoudigweg laten zeggen wat er staat. God wil dat allen zalig worden, al besluit Zijn raad anders. Net zoals God wil dat allen Zijn geboden houden, al besluit Zijn raad anders. Geen mens die durft te beweren dat God slechts wil dat allerlei mensen Zijn geboden houden. Of we dit met ons denkvermogen rond kunnen krijgen, mag niet bepalend zijn voor de prediking. Wat bepalend moet zijn is dat zowel Gods soevereiniteit en eeuwige besluiten moeten klinken, als Zijn diepe bewogenheid met de schepping en verlangen dat die schepping - die hele kosmos, ieder mens - gered zal worden. En als verlangen te sterk klinkt, zeg dan maar dat het Hem aangenaam is dat allen zalig worden: 'Want God betoont ernstig en waarachtig in Zijn Woord wat Hem aangenaam is, namelijk dat de geroepenen tot Hem komen.' (Dordtse Leerregels)

We lezen nooit in de Schrift, dat God zegt dat bepaalde mensen Zijn wet niet hoeven te onderhouden.

We lezen wel in de Schrift, dat God zegt dat Hij niet wil dat bepaalde mensen zalig worden.

Ik ben het wel met jongere eens maar vind wel dat je zo een groot verschil maakt tussen de geopenbaarde wil en de verborgen wil van God . Die kunnen niet in tegenspraak met elkaar zijn . Hoe het dan zit? Wij zijn maar kleine mensjes met een door de zonde verduisterd verstand die van de HEERE Zijn geopenbaarde wil in de Schrift hebben gekregen.
Laten wij dan ook niet meer willen weten.

[huisman]

Maar, zeg je, het evangelie komt toch toch allen, met bevel van geloof en bekering? Dat klopt. Wat is dan de meerwaarde van het verbond? Dat is dat God tegen mij persoonlijk zegt: Ik wil jou tot een God zijn, en zeg jou toe dat Mijn Geest gewillig is in jou alles te werken wat nodig is. Dat is niet zomaar een algemeen aanbod, niet een welgemeend aanbod, maar ook een persoonlijk aanbod, wat dwars door onze onmogelijkheid heendringt, en ons persoonlijk bevestigd dat God ook ons zalig maken wil. In de doop geeft God een antwoord op de vraag: Kan het ook voor mij? In de doop laat God zien dat Hij de eerste is, als een prachtig beeld van hoe genade werkt: Nog voor ik roepen kon, antwoorde Gij.

Kijk, en daar geloof ik nou niet in, in die 'meerwaarde' van het verbond. Ik zie in het NT geen twee groepen, de ene groep van mensen die het Evangelie 'persoonlijk' aangeboden krijgt, en een andere groep die het 'maar algemeen' aangeboden krijgt. Daarom staat dat gefilosofeer vanuit het verbond me zo ontzettend tegen. Het is niet des Nieuwen Testaments om zo'n onderscheid te maken. Het Evangelie is de bediening van het verbond (jazeker!) en dat is bestemd voor iedereen die het hoort. Klaar!

Heeft het niet te maken met de geest van individualisering dat het verbond zo onder druk staat? De Heere openbaard zich in de hele Schrift als verbonds God zo spreekt de confessie en de formulieren achter in ons Psalmboek erover. Hoe gereformeerd ben je nog als je het verbond van zo weinig waarde acht.

[Afgewezen]

Heeft het niet te maken met de geest van individualisering dat het verbond zo onder druk staat?

Een wat wonderlijke vraag. Welk antwoord verwacht je van mij nu hierop?
En wat is 'onder druk staan'? In het NT is de verbondsgedachte ten opzichte van het OT veel meer naar de achtergrond getreden, dat wel.

De Heere openbaart zich in de hele Schrift als verbonds God zo spreekt de confessie en de formulieren achter in ons Psalmboek erover. Hoe gereformeerd ben je nog als je het verbond van zo weinig waarde acht.

Ook hier geldt: in het NT staat de verbondsgedachte veel minder op de voorgrond dan in het OT. Ik bespeur echter bij een aantal forummers een tamelijk 'overspannen' verbondstheologie'. Daar wilde ik maar niet aan meedoen.