Vriendschap een illusie? (uit: Spreuk van de dag)

[albion]

[quote=""Eilander"]
Anderzijds: als Albion daaruit de conclusie trekt dat je dus maar beter geen hartsvrienden/-vriendinnen kunt hebben die alles van je weten, ben ik het daar niet mee eens.[/quote]

Ik trek inderdaad die conclusie en volgens mij is dat ook Bijbels.

Ja, ik snap het wel, maar ik weiger er zomaar in mee te gaan. Ik denk dat heel veel vriendschappen onterecht zijn geklapt. Als je merkt dat een bepaald onderdeel (wat scheiding zou kunnen brengen) aanwezig is, dan laat je dat toch gewoon rusten? Meestal heeft het te maken met het gebruik aan fijngevoeligheid en invoelingsvermogen en het de ander uitnemender achten dan zichzelf.

Degene die in de steek gelaten werd was de 'lijdende' partij. Ze hoefde het nergens mee eens of oneens te zijn, maar als haar vriendinnen (die met elkaar meer dan 30 jaar zijn omgegaan) van buitenaf (omdat de 'lijdende' partij het niet eens was met de praktijken van de zittende kerkenraad) gesommeerd werden de vriendschap te verbreken op straffe van.... (hoewel de vriendinnen het eens waren met elkaar) dan heeft dat niets met fijngevoeligheid en invoelingsvermogen en de ander uitnemender te achten dan zichzelf te maken. Men ondergaat dat gewoon of je het nu leuk vind of niet. En het had een grote inpact op het gezin omdat de drie vriendinnen elkaar iedere week zagen.

[henriët]

[quote=""Eilander"]
Anderzijds: als Albion daaruit de conclusie trekt dat je dus maar beter geen hartsvrienden/-vriendinnen kunt hebben die alles van je weten, ben ik het daar niet mee eens.

[/quote]

Ik trek inderdaad die conclusie en volgens mij is dat ook Bijbels.

volgens mij is dat verre van bijbels.
wat moet je je dan eenzaam voelen en alleen als werkelijk je conclusie is: dat je beter geen hartsvrienden/innen hebt.

[eilander]

[quote=""Eilander"]
Anderzijds: als Albion daaruit de conclusie trekt dat je dus maar beter geen hartsvrienden/-vriendinnen kunt hebben die alles van je weten, ben ik het daar niet mee eens.

Ik trek inderdaad die conclusie en volgens mij is dat ook Bijbels.

[/quote]

Leg dat eens uit, bijvoorbeeld in het licht van David-Jonathan?

[JolandaOudshoorn]

[quote=""Eilander"]
Anderzijds: als Albion daaruit de conclusie trekt dat je dus maar beter geen hartsvrienden/-vriendinnen kunt hebben die alles van je weten, ben ik het daar niet mee eens.

Ik trek inderdaad die conclusie en volgens mij is dat ook Bijbels.

Ja, ik snap het wel, maar ik weiger er zomaar in mee te gaan. Ik denk dat heel veel vriendschappen onterecht zijn geklapt. Als je merkt dat een bepaald onderdeel (wat scheiding zou kunnen brengen) aanwezig is, dan laat je dat toch gewoon rusten? Meestal heeft het te maken met het gebruik aan fijngevoeligheid en invoelingsvermogen en het de ander uitnemender achten dan zichzelf.

Degene die in de steek gelaten werd was de 'lijdende' partij. Ze hoefde het nergens mee eens of oneens te zijn, maar als haar vriendinnen (die met elkaar meer dan 30 jaar zijn omgegaan) van buitenaf (omdat de 'lijdende' partij het niet eens was met de praktijken van de zittende kerkenraad) gesommeerd werden de vriendschap te verbreken op straffe van.... (hoewel de vriendinnen het eens waren met elkaar) dan heeft dat niets met fijngevoeligheid en invoelingsvermogen en de ander uitnemender te achten dan zichzelf te maken. Men ondergaat dat gewoon of je het nu leuk vind of niet. En het had een grote inpact op het gezin omdat de drie vriendinnen elkaar iedere week zagen.[/quote]
Ik vind het een bizar verhaal. Het komt er dus op neer dat een kerkenraad een vriendschap verbied?? En dan.. dan mag je niet meer in de kerk komen?? Volgens mij behoor je dan niet meer in zo'n kerk te komen! En als de kerkenraad mij een vriendschap zou verbieden, dan konden ze wat mij betreft in de ... zakken. Ik zou mij daar niets van aan trekken. Overigens kan ik mij niet voorstellen dat mijn kerkenraad (of eigenlijk een kerkenraad) zoiets zou doen, maar ja.

[Avi]

Ik weet dat mooie vriendschappen kapot gemaakt kunnen worden, door scheuringen.



Maar ik wil niet generaliseren. Er zijn vriendschappen, die ondanks scheuringen, hechter geworden zijn.
Met wederzijds begrip, voor elkaars situatie.
Dat zag ik bij mijn ouders en hun vrienden. Ik vond het echt een voorbeeld.

Zelf heb ik één hartsVriend en één hartsvriendin.
En nog een paar vriendinnen waar ik een heleboel
tegen zeg, maar niet alles.

[jakobmarin]

de beste vriendschap heb ik van mijn vrouw

Daarnaast heb ik nog 1, 2 hele goeie vrienden waar ik nagenoeg alles tegen kan zeggen, en vice versa. We zijn van verschillende kerkverbanden, opleidingsniveau, vakrichting, maar dat maakt allemaal niet uit.
Er is genoeg gemeenschappelijks om over te praten: typisch mannenzaken , muziek, religie, wetenschap, humor, etc.

[Luther]

[quote=""Eilander"]
Anderzijds: als Albion daaruit de conclusie trekt dat je dus maar beter geen hartsvrienden/-vriendinnen kunt hebben die alles van je weten, ben ik het daar niet mee eens.

Ik trek inderdaad die conclusie en volgens mij is dat ook Bijbels.

volgens mij is dat verre van bijbels.
wat moet je je dan eenzaam voelen en alleen als werkelijk je conclusie is: dat je beter geen hartsvrienden/innen hebt.[/quote]
Nee, dat is helemaal niet Bijbels, Albion. Ik begrijp best dat je in je naaste omgeving iets heel verdrietigs hebt gezien; ik wil daar verder ook niet over oordelen, hoewel het hele verhaal me bizar in de oren klinkt, maar dat terzijde...
Maar als David en Jonathan diep geestelijk verbonden zijn, dan zegt David niet voor niets in 2 Samuël 1: 26: "Ik ben benauwd om uwentwil, mijn broeder Jonathan! Gij waart mij zeer liefelijk; uw liefde was mij wonderlijker dan de liefde der vrouwen." Dat is de echte hartsvriendschap, namelijk waar de harten ineen smelten rond de goedheid van de Heere. Daarom kan David ook zingen: Ik ben een vriend, ik ben een metgezel van allen die uw Naam ootmoedig vrezen.

[albion]

[quote=""Eilander"]
Anderzijds: als Albion daaruit de conclusie trekt dat je dus maar beter geen hartsvrienden/-vriendinnen kunt hebben die alles van je weten, ben ik het daar niet mee eens.

Ik trek inderdaad die conclusie en volgens mij is dat ook Bijbels.

Leg dat eens uit, bijvoorbeeld in het licht van David-Jonathan?[/quote]

David en Jonathan waren zielenvrienden. (ze maakten Gods deugden groot)

Maar ik val over wat Luther ergens in een quote schreef:

Een vriend is iemand die alles van je weet en toch van je houdt.

en daar ben ik het niet mee eens, want je kan wel eens bedrogen uitkomen.

Ik heb het meer hierover:

8 Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op den mens te vertrouwen.
9 Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op prinsen te vertrouwen.

[Luther]

David en Jonathan waren zielenvrienden. (ze maakten Gods deugden groot)

... en volgens mij is een hartsvriendschap hetzelfde...
Misschien mag ik nog iets prikkelends zeggen: Alle andere vriendschappen kunnen inderdaad sneuvelen, maar zijn dat wel hartsvriendschappen?

Maar ik val over wat Luther ergens in een quote schreef: Je kunt alles aan elkaar vertellen en daar ben ik het niet mee eens, want je kan wel eens bedrogen uitkomen.

Deze topic komt uit de topic 'Stelling van de dag', en ja, een stelling is altijd wat scherp. De stelling luidde: "Een vriend is iemand die alles van je weet en toch van je houdt."
Ik onderschrijf die stelling nog steeds helemaal. Want hoe gaat het normaal gesproken toe onder mensen: We weten iets minder prettigs van iemand en dan is het ook gelijk met de liefde gedaan. Dat kan zelfs betrekking hebben op de zonde die je een vriend ziet begaan. Dan veroordeelt een echte vriend de zonde, maar de persoon laat je dan niet vallen.

Ik heb het meer hierover:
8 Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op den mens te vertrouwen.
9 Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op prinsen te vertrouwen.

Met bovenstaande ben ik het uiteraard volledig eens; de Heere kan wel mensen inschakelen en op je weg brengen!

[albion]

[quote=""Eilander"]
Anderzijds: als Albion daaruit de conclusie trekt dat je dus maar beter geen hartsvrienden/-vriendinnen kunt hebben die alles van je weten, ben ik het daar niet mee eens.

Ik trek inderdaad die conclusie en volgens mij is dat ook Bijbels.

volgens mij is dat verre van bijbels.
wat moet je je dan eenzaam voelen en alleen als werkelijk je conclusie is: dat je beter geen hartsvrienden/innen hebt.

[/quote]


Dat valt reuze mee hoor Henriët. Sommige vrienden heb ik al vanaf mijn 12e jaar. We zitten zeker niet op dezelfde golflengte wat betreft godsdienst.
Zij is diaken in de Ger.Kerk, maar ondanks onze verschillen zijn we 'hechte' vriendinnen. En ik heb ook een hele goede vriendin wonen in V'daal, die ik
in de vakantie heb leren kennen toen ik zo'n jaar of 14 was en ook daar heb ik hele fijne gesprekken mee en we zijn ook heel eigen aan elkaar, alhoewel
we elkaars deur niet 'plat' lopen.
En ja, ik had een hele goede vriendin, is zelfs aangetrouwde fam , maar tja.... we zitten wat betreft de godsdienst niet op dezelfde golflengte en
wat nu bij mijn vriendin in de Gerk. Kerk geen obstakel is, dat is bij haar wel een obstakel. En waar zit dat dan in????? Verder had ik hele goede vrienden
we gingen altijd samen op vakantie, maar omdat wij gebleven zijn in de kerk en niet meegegaan zijn is dat niet voor hen te begrijpen en daardoor zien we elkaar niet zo vaak meer, wat ik persoonlijk erg jammer vind, want ook hen ken ik al meer dan 40 jaar.

[Moni]

De stelling luidde: "Een vriend is iemand die alles van je weet en toch van je houdt."

Ik ben het met de stelling wel eens, maar mijn ervaring is toch meer de topic titel dat vriendschap een illusie is.

Dat kan zelfs betrekking hebben op de zonde die je een vriend ziet begaan. Dan veroordeelt een echte vriend de zonde, maar de persoon laat je dan niet vallen.

Dat is zo, je houdt als het goed is nog steeds van die vriend of vriendin die een zonde begaat, maar wat als diegene doorgaat in de zonde en heel zijn/haar leven omgooit en dan leeft op een manier waar je het absoluut niet mee eens kan zijn? Hoe ga je daarmee om en kan je dan nog wel vriendschap hebben? Dat vind ik zelf een heel moeilijk punt.

[Luther]

De stelling luidde: "Een vriend is iemand die alles van je weet en toch van je houdt."

Ik ben het met de stelling wel eens, maar mijn ervaring is toch meer de topic titel dat vriendschap een illusie is.

Dat kan zelfs betrekking hebben op de zonde die je een vriend ziet begaan. Dan veroordeelt een echte vriend de zonde, maar de persoon laat je dan niet vallen.

Dat is zo, je houdt als het goed is nog steeds van die vriend of vriendin die een zonde begaat, maar wat als diegene doorgaat in de zonde en heel zijn/haar leven omgooit en dan leeft op een manier waar je het absoluut niet mee eens kan zijn? Hoe ga je daarmee om en kan je dan nog wel vriendschap hebben? Dat vind ik zelf een heel moeilijk punt.

Ja dat laatste begrijp ik. Maar dan moeten we toch even wat dieper op de stelling ingaan.
Want hoe kan het eigenlijk na Genesis 3 dat een vriend iemand is, die alles van je weet en toch van je houdt? (En 'alles' is natuurlijk betrekkelijk, want er zijn altijd zaken die je zelfs je eigen man of vrouw niet verteld.)
Maar hoe komt het dat de stelling toch kan? Dat kan eigenlijk alleen als het fundament van de vriendschap buiten jezelf ligt in God. En juist dan begrijp je ook het tweede deel: '... en toch van je houdt.' Want als je eens voor het eerst en steeds weer opnieuw en dieper leert zien wie je zelf bent en blijft, dan komt de ander er altijd beter van af. Dan wil je zelf de laagste plaats innemen. Kijk, en dat bedoelde ik met hartsvriendschappen.
En helaas zijn die niet altijd dik gezaaid. Vandaar misschien ook dat jouw ervaring een andere is, nl. zoals in de topictitel verwoord is.

[albion]

Ja dat laatste begrijp ik. Maar dan moeten we toch even wat dieper op de stelling ingaan.
Want hoe kan het eigenlijk na Genesis 3 dat een vriend iemand is, die alles van je weet en toch van je houdt? (En 'alles' is natuurlijk betrekkelijk, want er zijn altijd zaken die je zelfs je eigen man of vrouw niet verteld.)

Zo bedoel ik dat ook. Je vertelt niet alles....

Maar hoe komt het dat de stelling toch kan? Dat kan eigenlijk alleen als het fundament van de vriendschap buiten jezelf ligt in God. En juist dan begrijp je ook het tweede deel: '... en toch van je houdt.' Want als je eens voor het eerst en steeds weer opnieuw en dieper leert zien wie je zelf bent en blijft, dan komt de ander er altijd beter van af. Dan wil je zelf de laagste plaats innemen. Kijk, en dat bedoelde ik met hartsvriendschappen.
En helaas zijn die niet altijd dik gezaaid. Vandaar misschien ook dat jouw ervaring een andere is, nl. zoals in de topictitel verwoord is.

Mijn vader gaf ons dat altijd als raad mee: Wees de minste...

[Moni]

Maar hoe komt het dat de stelling toch kan? Dat kan eigenlijk alleen als het fundament van de vriendschap buiten jezelf ligt in God. En juist dan begrijp je ook het tweede deel: '... en toch van je houdt.' Want als je eens voor het eerst en steeds weer opnieuw en dieper leert zien wie je zelf bent en blijft, dan komt de ander er altijd beter van af. Dan wil je zelf de laagste plaats innemen. Kijk, en dat bedoelde ik met hartsvriendschappen.
En helaas zijn die niet altijd dik gezaaid. Vandaar misschien ook dat jouw ervaring een andere is, nl. zoals in de topictitel verwoord is.

Mijn vader gaf ons dat altijd als raad mee: Wees de minste...

Ik begrijp wat je bedoelt Luther, maar toch is dit in mijn geval niet echt toepasbaar. Wel wat je als laatste schrijft en dat is zeker waar... echte hartsvriendinnen of vrienden heb ik niet en doordat ik vriendschappen kwijtraak, raak ik ook het vertrouwen kwijt en vraag me nu dus af of het nog wel mogelijk is in deze tijd om echte hartsvrienden te hebben.

[henriët]

Maar hoe komt het dat de stelling toch kan? Dat kan eigenlijk alleen als het fundament van de vriendschap buiten jezelf ligt in God. En juist dan begrijp je ook het tweede deel: '... en toch van je houdt.' Want als je eens voor het eerst en steeds weer opnieuw en dieper leert zien wie je zelf bent en blijft, dan komt de ander er altijd beter van af. Dan wil je zelf de laagste plaats innemen. Kijk, en dat bedoelde ik met hartsvriendschappen.
En helaas zijn die niet altijd dik gezaaid. Vandaar misschien ook dat jouw ervaring een andere is, nl. zoals in de topictitel verwoord is.

Mijn vader gaf ons dat altijd als raad mee: Wees de minste...

Ik begrijp wat je bedoelt Luther, maar toch is dit in mijn geval niet echt toepasbaar. Wel wat je als laatste schrijft en dat is zeker waar... echte hartsvriendinnen of vrienden heb ik niet en doordat ik vriendschappen kwijtraak, raak ik ook het vertrouwen kwijt en vraag me nu dus af of het nog wel mogelijk is in deze tijd om echte hartsvrienden te hebben.

@ Moni,
het is mogelijk, werkelijk waar.

het is wel moeilijk en ingewikkeld hoor,wij gingen uit de kerk... en opeens vrienden die we dachten te hebben.. weg .. en dan idd vertrouwen.. enz.
maar de HEere heeft andere ( echte) vrienden in de plaats willen geven.. zeg maar.
en ja, de een heeft meer behoefte daaraan dan de ander, dat is zeker waar.
Als ik kijk naar Jean van mij, die heeft wel vrienden, een hartsvriend, en verder kennisen zeg maar.
Bij mij ligt dat weer anders. Maar
vertrouwen krijg je vaak als je vertrouwen geeft zeg maar.
ik weet t ook niet zo goed.
Maar ik vind het verdrietig voor je.. als jij zegt geen echte vrienden te hebben. ........