Kunnen wij van nature liefhebben? (uit: verplicht ter kerke)

[cosmo]

Ik ga er even vanuit dat Tiberius of een andere mod. het topic wel zal splitsen.

De definitie van liefde is nogal bepalend in deze hele discussie.

Overigens deel ik je opvatting niet dat een mens zonder kennis van God geboren wordt, er bestaat ook nog zoiets als een ingeschapen godsbesef.

[speranza]

Overigens deel ik je opvatting niet dat een mens zonder kennis van God geboren wordt, er bestaat ook nog zoiets als een ingeschapen godsbesef.

Beste Cosmo, Bedoelt u het zo: Met aangeboren liefde tot God en dan overeenkomstig het gebod van God?

[Tiberius]

Ik ga er even vanuit dat Tiberius of een andere mod. het topic wel zal splitsen.

[jvdg]

Moeten we om de discussie zuiver te maken niet eerst definiëren wat het begrip liefde inhoudt?

En is duidelijk af te bakenen wat het onderscheid is tussen liefhebben en houden van.
Bijvoorbeeld: Ik hou van mijn hond, maar mijn vrouw heb ik lief.

Om het nog complexer te maken: God heb ik lief.

Dit kan een lang topic worden, maar het onderwerp is het m.i. waard.

[Mister]

Daarbij kun je dan de nuttige vraag voegen: wat wordt hier beoogd met 'van nature liefhebben' Op welk soort liefde is dat van betrekking?

[Bert Mulder]

In dit verband, laten we even de 3FvE bekijken:

Artikel 14. Van de schepping en val des mensen en zijn onvermogen tot het ware goed.
Wij geloven dat God den mens geschapen heeft van het stof der aarde, en heeft hem gemaakt en geformeerd naar Zijn beeld en gelijkenis, goed, rechtvaardig en heilig; kunnende met zijn wil in alles overeenkomen met den wil Gods. Maar als hij in eer was, zo heeft hij het niet verstaan, noch zijn uitnemendheid erkend; maar heeft zichzelven willens der zonde onderworpen, en overzulks den dood en vervloeking, het oor biedende aan het woord des duivels. Want het gebod des levens, dat hij ontvangen had, heeft hij overtreden, en heeft zich van God, Die zijn ware Leven was, door de zonde afgescheiden; hebbende zijn gehele natuur verdorven; waardoor hij zich schuldig gemaakt heeft des lichamelijken en geestelijken doods. En in al zijn wegen goddeloos, verkeerd en verdorven geworden zijnde, heeft hij verloren al zijn uitnemende gaven, die hij van God ontvangen had, en heeft niet anders overig behouden dan kleine overblijfselen daarvan, dewelke genoegzaam zijn om den mens alle onschuld te benemen; overmits al het licht dat in ons is, in duisternis veranderd is, gelijk de Schrift ons leert, zeggende: Het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft Hetzelve niet begrepen; alwaar de heilige Johannes de mensen duisternis noemt. Daarom verwerpen wij al wat men hiertegen leert van den vrijen wil des mensen, aangezien de mens niet dan een slaaf der zonde is, en geen ding kan aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven is . Want wie is er die zich beroemen zal iets goeds te kunnen doen als uit zichzelven, daar toch Christus zegt: Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke ? Wie zal met zijn wil voorkomen, die daar verstaat dat het bedenken des vleses vijandschap is tegen God ? Wie zal van zijn wetenschap spreken, ziende dat de natuurlijke mens niet begrijpt de dingen die des Geestes Gods zijn ? Kortelijk, wie zal enige gedachte voorstellen, dewijl hij verstaat dat wij niet bekwaam zijn van onszelven iets te denken als uit onszelven, maar dat onze bekwaamheid uit God is ? En daarom, hetgeen de apostel zegt, behoort met recht vast en zeker gehouden te worden, dat God in ons werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen. Want er is noch verstand, noch wil, den verstande en wille Gods gelijkvormig, of Christus heeft ze in den mens gewrocht; hetwelk Hij ons leert, zeggende: Zonder Mij kunt gij niets doen.

Artikel 17. Van de wederoprichtig des gevallen mensen.
Wij geloven dat onze goede God, door Zijn wonderlijke wijsheid en goedheid, ziende dat zich de mens alzo in den lichamelijken en geestelijken dood geworpen, en geheel ellendig gemaakt had, Zichzelven begeven heeft om hem te zoeken, toen hij al bevende voor Hem vlood, en heeft hem getroost, belovende hem Zijn Zoon te geven, Die worden zou uit een vrouw, om den kop der slang te vermorzelen, en hem gelukzalig te maken.

3/4-1. De mens is van den beginne naar het beeld Gods geschapen, versierd in zijn verstand met ware en zalige kennis van zijn Schepper en van andere geestelijke dingen; in zijn wil en hart met gerechtigheid; in al zijn genegenheden met zuiverheid; en is overzulks geheel heilig geweest. Maar door het ingeven des duivels, en zijn vrijen wil van God afwijkende, heeft hij zichzelven van deze uitnemende gaven beroofd, en heeft daarentegen in de plaats van die over zich gehaald blindheid, schrikkelijke duisternis, ijdelheid en verkeerdheid des oordeels in zijn verstand; boosheid, wederspannigheid en hardigheid in zijn wil en hart; mitsgaders ook onzuiverheid in al zijn genegenheden.

3/4-2. Zodanig als nu de mens geweest is na den val, zodanige kinderen heeft hij ook voortgebracht, namelijk hij, verdorven zijnde, verdorvene; alzo dat de verdorvenheid, naar Gods rechtvaardig oordeel, van Adam op al zijn nakomelingen (uitgenomen alleen Christus) gekomen is, niet door navolging, gelijk eertijds de Pelagianen gedreven hebben, maar door voortplanting der verdorven natuur.

3/4-3. Overzulks zo worden alle mensen in zonde ontvangen, en als kinderen des toorns geboren, onbekwaam tot enig zaligmakend goed, geneigd tot kwaad, dood in zonden en slaven der zonde. En willen en kunnen tot God niet wederkeren, noch hun verdorven natuur verbeteren, noch zichzelven tot de verbetering daarvan schikken, zonder de genade des wederbarenden Heiligen Geestes.

3/4-4. Wel is waar dat na den val in den mens enig licht der natuur nog overgebleven is, waardoor hij behoudt enige kennis van God, van de natuurlijke dingen, van het onderscheid tussen hetgeen betamelijk en onbetamelijk is, en ook betoont enige betrachting tot de deugd en tot uiterlijke tucht. Maar zo ver is het vandaar, dat de mens door dit licht der natuur zou kunnen komen tot de zaligmakende kennis Gods, en zich tot Hem bekeren, dat hij ook in natuurlijke en burgerlijke zaken dit licht niet recht gebruikt; ja veel meer het, hoedanig het ook zij, op onderscheiden wijze geheel bezoedelt en in ongerechtigheid ten onder houdt; en dewijl hij dit doet, zo wordt hem alle verontschuldiging voor God benomen.

3/4-5. Gelijk het met het licht der natuur toegaat, zo gaat het ook in dezen toe met de wet der tien geboden, van God door Mozes den Joden in het bijzonder gegeven. Want nademaal deze de grootheid der zonde wel ontdekt en den mens meer en meer van zijn schuld overtuigt, doch het herstellingsmiddel daartegen niet aanwijst, noch enige krachten toebrengt om uit deze ellendigheid te kunnen geraken, en omdat zij alzo, door het vlees krachteloos geworden zijnde, den overtreder onder den vloek blijven laat, zo kan de mens daardoor de zaligmakende genade niet verkrijgen.

3/4-6. Hetgeen dan noch het licht der natuur noch de wet doen kan, dat doet God door de kracht des Heiligen Geestes, en door het woord of de bediening der verzoening, welke is het Evangelie van den Messias, waardoor het God behaagd heeft de gelovige mensen, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament, zalig te maken.

Vr.6. Heeft dan God den mens alzo boos en verkeerd geschapen?
Antw. Neen Hij; maar God heeft den mens goed a en naar Zijn evenbeeld geschapen b, dat is in ware gerechtigheid en heiligheid, opdat hij God zijn Schepper recht kennen, Hem van harte liefhebben en met Hem in de eeuwige zaligheid leven zou, om Hem te loven en te prijzen c.
a Ge 1:31 b Ge 1:26,27 c Eph 4:24 Col 3:10 2Co 3:18

Vr.7. Vanwaar komt dan zulke verdorven aard des mensen?
Antw. Uit den val en de ongehoorzaamheid onzer eerste voorouders, Adam en Eva, in het paradijs a, waar onze natuur alzo is verdorven geworden, dat wij allen in zonden ontvangen en geboren worden b.

a Ge 3:1-24 Ro 5:12,18,19 b Ps 51:5 Ge 5:3 (* Ps 51:5 AV = Ps 51:7 SV)

Vr.8. Maar zijn wij alzo verdorven, dat wij ganselijk onbekwaam zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad?
Antw. Ja wij a; tenzij dan dat wij door den Geest Gods wedergeboren worden b.

a Ge 6:5 Ge 8:21 Job 14:4 Job 15:14,16,35 Joh 3:6 Jes 53:6 b Joh 3:3,5 1Co 12:3 2Co 3:5

Nee, van nature haten we alleen maar. Zelfs onze medemensen, onze man, vrouw en kinderen. Hoewel de Schrift wel spreekt van een bepaalde natuurlijke liefde....

Romeinen 1:31
Onverstandigen, verbondsbrekers, zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijken, onbarmhartigen;

2 Timóthëus 3:3
Zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, achterklappers, onmatig, wreed, zonder liefde tot de goeden,

die de natuurlijke mens blijkbaar niet eens recht gebruiken kan

[Zonderling]

Vergeet ook de HC niet:

4. Vr. Wat eist de wet Gods van ons?
Antw. Dat leert ons Christus in een hoofdsom, Matth. 22:37-40: Gij zult liefhebben den Heere uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand, en met geheel uw kracht. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Aan deze twee geboden hangt de ganse Wet en de Profeten (a).

a Deut. 6:5. Lev. 19:18. Mark. 12:30. Luk. 10:27

5. Vr. Kunt gij dit alles volkomenlijk houden?
Antw. Neen ik (a); want ik ben van nature geneigd God en mijn naaste te haten (b).

a Rom. 3:10, 20, 23. 1 Joh. 1:8, 10. b Rom. 8:7. Ef. 2:3. Tit. 3:3. Gen. 6:5 en 8:21. Jer. 17:9. Rom. 7:23.

Dit is een rechtstreeks antwoord op de topicvraag lijkt mij.
Ook gebaseerd op de Schrift, zoek genoemde teksten maar eens op.

@Mister, het gaat hier in dit topic zoals ik het begrepen heb, over de liefde die geboden is door de zedelijke Wet en dus ook de vervulling is der Wet, geestelijke en volmaakte liefde dus. De 'natuurlijke liefde' (de liefde die is ingeschapen) is niet de vervulling der wet. Wel is de natuurlijke liefde nog een groot goed, maar wij zondige mensen staan daarin als het op aankomt niet eens boven de redeloze dieren, vaak zelfs ver daaronder.

[Bert Mulder]

Vergeet ook de HC niet:

4. Vr. Wat eist de wet Gods van ons?
Antw. Dat leert ons Christus in een hoofdsom, Matth. 22:37-40: Gij zult liefhebben den Heere uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand, en met geheel uw kracht. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Aan deze twee geboden hangt de ganse Wet en de Profeten (a).

a Deut. 6:5. Lev. 19:18. Mark. 12:30. Luk. 10:27

5. Vr. Kunt gij dit alles volkomenlijk houden?
Antw. Neen ik (a); want ik ben van nature geneigd God en mijn naaste te haten (b).

a Rom. 3:10, 20, 23. 1 Joh. 1:8, 10. b Rom. 8:7. Ef. 2:3. Tit. 3:3. Gen. 6:5 en 8:21. Jer. 17:9. Rom. 7:23.

Dit is een rechtstreeks antwoord op de topicvraag lijkt mij.
Ook gebaseerd op de Schrift, zoek genoemde teksten maar eens op.

@Mister, het gaat hier in dit topic zoals ik het begrepen heb, over de liefde die geboden is door de zedelijke Wet en dus ook de vervulling is der Wet, geestelijke en volmaakte liefde dus. De 'natuurlijke liefde' (de liefde die is ingeschapen) is niet de vervulling der wet. Wel is de natuurlijke liefde nog een groot goed, maar wij zondige mensen staan daarin als het op aankomt niet eens boven de redeloze dieren, vaak zelfs ver daaronder.

Ja, die heb ik helaas er niet bijgezet, terwijl ze er wel degelijk bij horen staan.