Prediking en Zending zonder een Verzwakkend Aanbod

[freek]

@Polemicus: Ik weet niet of de intentie van de leer die Bert voorstaat hiermee recht gedaan wordt. Zoals ik het opvat wil Bert de term 'aanbod' niet hanteren vanwege onze kennis mbt de uitverkiezing. Om de gereformeerde leer geen karikatuur van zichzelf te laten worden door deze voor mensen logische inconsistentie ten aanzien van door ons gehanteerde begrippen, wordt in Berts visie gekozen voor een andere insteek. De uitwendige roeping bestaat uit een oproep tot geloof en bekering en een objectieve voorstelling van het heil in Christus. Dit effectueert onder de werking van Gods Geest, in de inwendige roeping, tot het geloof in Christus.
Bert, is dat juist? En de conclusie dat de toeeigening van het heil in Christus niet wordt afgemeten aan een kenmerken prediking ten aanzien van wedergeboorte maar aan kenmerken ten aanzien van geloof? En dat vooral op dat laatste wordt aangedrongen in de prediking?
Want in dat geval praten we hopeloos langs elkaar heen. Ik zou bijna zeggen: In die lijn is er meer aanbod van genade dan in de lijn met aanbod waar er een voorwaarde van wettische boetvaardigheid wordt geleerd, omdat Gods Geest nu eenmaal altijd in deze volgorde werkt. Het maakt nogal verschil hoe je het aanbod in het geheel van de theologie hanteert!

Je hebt misschien wel gelijk. Mijn voorzichtige indruk is zelfs dat de prediking in 'Bert's kerken' heel wat Bijbelser van inhoud zijn dan in onze kerken die bijna allemaal een 'welmenend aanbod van genade voorstaan'. En mijn indruk is dat het voornamelijk een dogmatisch verschil is, dat in de prediking niet per se merkbaar hoeft te zijn.

[Bert Mulder]

@Polemicus: Ik weet niet of de intentie van de leer die Bert voorstaat hiermee recht gedaan wordt. Zoals ik het opvat wil Bert de term 'aanbod' niet hanteren vanwege onze kennis mbt de uitverkiezing. Om de gereformeerde leer geen karikatuur van zichzelf te laten worden door deze voor mensen logische inconsistentie ten aanzien van door ons gehanteerde begrippen, wordt in Berts visie gekozen voor een andere insteek. De uitwendige roeping bestaat uit een oproep tot geloof en bekering en een objectieve voorstelling van het heil in Christus. Dit effectueert onder de werking van Gods Geest, in de inwendige roeping, tot het geloof in Christus.
Bert, is dat juist? En de conclusie dat de toeeigening van het heil in Christus niet wordt afgemeten aan een kenmerken prediking ten aanzien van wedergeboorte maar aan kenmerken ten aanzien van geloof? En dat vooral op dat laatste wordt aangedrongen in de prediking?
Want in dat geval praten we hopeloos langs elkaar heen. Ik zou bijna zeggen: In die lijn is er meer aanbod van genade dan in de lijn met aanbod waar er een voorwaarde van wettische boetvaardigheid wordt geleerd, omdat Gods Geest nu eenmaal altijd in deze volgorde werkt. Het maakt nogal verschil hoe je het aanbod in het geheel van de theologie hanteert!

Bedankt broeder Klavier, en welkom terug.

Inderdaad, with all due respect, Polemicus, maak je hier en karikatuur van onze stelling.

Het Evangelie komt niet tot allen krachtdadig. Ook zijn er geen condities of voorwaarden aan het Evangelie verbonden, alsof wij iets zouden kunnen vervullen.

Maar het Woord is een tweesnijdend zwaard. Het Woord werkt het krachtdadig in de harten van Zijn volk, door de operatie van de Heilige Geest, zodat we levendgemaakt worden, en daadwerkelijk ons bekeren en geloven. Maar datzelfde Woord werkt tot afsnijding voor degenen die God nooit liefgehad heeft, en tot verzwaring van hun oordeel.

Zo is er ook geen ware zondekennis, voordat onze ogen geopend worden voor onze zonden, in de levendmaking.

Mag ik dit zo zien, dat de GGinN van mening zijn dat de ware zondekennis voor de levendmaking komt, in de ordo salutis? Of sla ik daar de plank mis?

Over Joh. 3:16 gesproken: lees dit maar even goed: "Want alzo lief heeft God de wereld (cosmos) gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe." Zo zien we hier ook weer, dat de belofte alleen komt tot de gelovigen. Hoewel God de hele schepping, als een geheel, lief heeft.

Klavier, niet zeker wat je precies met de tweede paragraaf bedoeld. Kun je dat even in andere woorden zeggen?

[Polemicus]

En kan iemand mij dan duidelijk maken wat het verband is tussen het geloof en het object van het geloof? Als de zondaar wordt levend gemaakt en de gave van het geloof ontvangt, wat gaat hij dan geloven? Aan welke objectieve boodschap hecht zich dan zijn geloof? Want dat is de grote vraag, voor mij. Als het Evangelie immers het objectieve heil in Christus voor de uitverkorenen is, hoe kan dan het Evangelie volgens de Heidelbergse Catechismus in mijn hart het vertrouwen wekken, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving van zonden geschonken is, als ik dat slechts geloof?

Dr. Maarten Luther zou zeggen: ik ben dankbaar dat er in Joh. 3:16 niet staat: Alzo lief heeft God Maarten Luther gehad. Want, zo zegt hij, dan zou ik nog denken dat het voor een andere Maarten Luther zou zijn. Maar nu staat er: Alzo lief heeft God de wereld gehad. En aangezien ik behoor tot de wereld, geloof ik in Christus. Zie je, dat is het punt.

[Oude Paden]

@Polemicus: Ik weet niet of de intentie van de leer die Bert voorstaat hiermee recht gedaan wordt. Zoals ik het opvat wil Bert de term 'aanbod' niet hanteren vanwege onze kennis mbt de uitverkiezing. Om de gereformeerde leer geen karikatuur van zichzelf te laten worden door deze voor mensen logische inconsistentie ten aanzien van door ons gehanteerde begrippen, wordt in Berts visie gekozen voor een andere insteek. De uitwendige roeping bestaat uit een oproep tot geloof en bekering en een objectieve voorstelling van het heil in Christus. Dit effectueert onder de werking van Gods Geest, in de inwendige roeping, tot het geloof in Christus.
Bert, is dat juist? En de conclusie dat de toeeigening van het heil in Christus niet wordt afgemeten aan een kenmerken prediking ten aanzien van wedergeboorte maar aan kenmerken ten aanzien van geloof? En dat vooral op dat laatste wordt aangedrongen in de prediking?
Want in dat geval praten we hopeloos langs elkaar heen. Ik zou bijna zeggen: In die lijn is er meer aanbod van genade dan in de lijn met aanbod waar er een voorwaarde van wettische boetvaardigheid wordt geleerd, omdat Gods Geest nu eenmaal altijd in deze volgorde werkt. Het maakt nogal verschil hoe je het aanbod in het geheel van de theologie hanteert!

Bedankt broeder Klavier, en welkom terug.

Inderdaad, with all due respect, Polemicus, maak je hier en karikatuur van onze stelling.

Het Evangelie komt niet tot allen krachtdadig. Ook zijn er geen condities of voorwaarden aan het Evangelie verbonden, alsof wij iets zouden kunnen vervullen.

Maar het Woord is een tweesnijdend zwaard. Het Woord werkt het krachtdadig in de harten van Zijn volk, door de operatie van de Heilige Geest, zodat we levendgemaakt worden, en daadwerkelijk ons bekeren en geloven. Maar datzelfde Woord werkt tot afsnijding voor degenen die God nooit liefgehad heeft, en tot verzwaring van hun oordeel.

Zo is er ook geen ware zondekennis, voordat onze ogen geopend worden voor onze zonden, in de levendmaking.

Mag ik dit zo zien, dat de GGinN van mening zijn dat de ware zondekennis voor de levendmaking komt, in de ordo salutis? Of sla ik daar de plank mis?

Over Joh. 3:16 gesproken: lees dit maar even goed: "Want alzo lief heeft God de wereld (cosmos) gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe." Zo zien we hier ook weer, dat de belofte alleen komt tot de gelovigen. Hoewel God de hele schepping, als een geheel, lief heeft.

Klavier, niet zeker wat je precies met de tweede paragraaf bedoeld. Kun je dat even in andere woorden zeggen?

Nogmaals Bert:
De GGiN leert: Bij de levendmaking begint de zondkennis

[refo]

Probleem bij de aanboddiscussies lijkt me het volgende:

De remonstranten noemden indertijd hun punten.
Op grond van de Bijbel heeft Dordt de DL opgesteld.
Deze DL dient gelezen worden vanuit de Bijbel.
Echter:
Met deze DL in het achterhoofd gaat men nu de Bijbel lezen.
En dat is de verkeerde volgorde. De bijbel zegt wel hoe we de DL moeten interpreteren. De DL geven NIET aan hoe we de Bijbel moeten lezen.

Hoewel dus in de DL - op grond van wat de opstellers wisten uit de Bijbel - één en ander staat beschreven over de wedergeboorte; En de verkiezing; de volharding der verkorenen; mogen we toch niet de Bijbel daaraan aanpassen.

Zegt God dan:
- kies wie u dienen wilt.
- dat God wil dat allen zalig worden
- klopt en u zal opengedaan worden
- komt allen tot mij
Dan meent God dat gewoon ook zo.

Te zeggen dat God eerst iets moet en dat de mens dan pas dat allemaal kan, maakt God weliswaar niet de auteur van de zonde, maar wel oorzaak van de onbekeerlijkheid van de mens. Als God nu maar eerst Zijn Geest zou laten werken, dan zou het allemaal veel beter zijn. Neen, zo spreekt God niet. Wie niet gelooft gaat verloren omdat hij niet heeft aangenomen wat God welmenend alle mensen tot wie Hij goedertieren komt met ZIjn Evangelie aanbiedt. Dat de mens vanaf de val verloren ligt zal vermoedelijk bij het oordeel niet eens aan de orde komen.

De eeuwige God komt tot ons in de tijd. Niettemin is deze tijd maar een rimpeling in een eeuwigheid. Wij vinden het heel wat, maar in wezen is het niets.
Zo komt de Onveranderlijke tot ons alsof Hij reageert op onze antwoorden. Terwijl toch alles Zijn werk is.

[Afgewezen]

Aan welke objectieve boodschap hecht zich dan zijn geloof? Want dat is de grote vraag, voor mij. Als het Evangelie immers het objectieve heil in Christus voor de uitverkorenen is, hoe kan dan het Evangelie volgens de Heidelbergse Catechismus in mijn hart het vertrouwen wekken, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving van zonden geschonken is, als ik dat slechts geloof?

Dat is idd. het punt. Zelfs de DL zijn hier niet duidelijk in. Die zeggen in feite: de belofte van het Evangelie is dat als je de belofte van het Evangelie gelooft, je behouden bent. Maar onduidelijk is dan wat de belofte van het Evangelie zélf is.

[Bert Mulder]

Nogmaals Bert:
De GGiN leert: Bij de levendmaking begint de zondkennis

Dank je, broeder Oude Paden. Dat meende ik ook te weten. Hoewel sommige uitspraken het tegenovergestelde leken te stellen.

[Oude Paden]

Nogmaals Bert:
De GGiN leert: Bij de levendmaking begint de zondkennis

Dank je, broeder Oude Paden. Dat meende ik ook te weten. Hoewel sommige uitspraken het tegenovergestelde leken te stellen.

We moeten helder blijven stellen:
Waarachtige zondekennis begint bij de wedergeboorte.
Wel kunnen er werkzaamheden zijn voor de wedergeboorte. Maar die kun je nooit als zaligmakend werk aanmerken.

[Klavier]

Aan welke objectieve boodschap hecht zich dan zijn geloof? Want dat is de grote vraag, voor mij. Als het Evangelie immers het objectieve heil in Christus voor de uitverkorenen is, hoe kan dan het Evangelie volgens de Heidelbergse Catechismus in mijn hart het vertrouwen wekken, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving van zonden geschonken is, als ik dat slechts geloof?

Dat is idd. het punt. Zelfs de DL zijn hier niet duidelijk in. Die zeggen in feite: de belofte van het Evangelie is dat als je de belofte van het Evangelie gelooft, je behouden bent. Maar onduidelijk is dan wat de belofte van het Evangelie zélf is.

Onduidelijk? Joh.3.16. Daar ging het de hele tijd om in de strijd tussen de remonstranten en contra-remonstranten.
De remonstranten wilden vooral de uitverkiezing op de voorgrond stellen, om daarmee te bewijzen dat de leer van Calvijn inconsistent was met Joh.3.16. De DL hebben juist geloof op de voorgrond geplaatst, net als Calvijn als weg waarin de uitverkiezing op een verborgen wijze ten uitvoer wordt gebracht.
Uitverkiezing en geloof zijn niet strijdig. Het geloof voor enkel de uitverkorenen strijdt niet met de afkondiging van liefde tot de hele wereld, geopenbaard in de boodschap aan alle mensen dat een ieder die gelooft zalig zal worden. Wie kan zeggen dit niet gehoord te hebben, dit niet geweten te hebben? De DL laten met Calvijn de verborgen werking van Gods Geest tot de heilsgeheimen en lossen dat niet verder op, zoals de arminanen dat eisten.
De zekerheid van het geloof, op basis van een niet-subjectieve waarheid, gegrond op Gods Woord met een omwankelbaar fundament in de uitverkiezing, moest behouden blijven. Deze was juist recent op Rome gewonnen en dreigde weer in een subjectieve grond uit te komen door een menselijke daad van geloof vanuit een vermeende vrije [subjectieve] wil.
De spits van Calvijn is de spits van de DL: Het geloof dat gelooft met geheel het hart in de objectieve waarheid van Gods Woord van kaft tot kaft waarvan Joh.3:16 de kern weergeeft.
Het gelooft vertrouwt God en gelooft Hem op Zijn Woord omdat Hij het Zelf zegt. Het geloof richt zich op Gods goedheid en barmhartigheid, zegt Calvijn in Inst.B3,H2.
En let er dan op dat Calvijns definitie van wedergeboorte in ruimere zin opgevat moet worden. Hoe lees je dan vervolgens de versen voorafgaande aan deze tekst uit Joh. 3? Als voorwaarde tot geloof of als oorzaak van geloof? Het maakt nogal wat uit, zeker als je een zwaartepunt legt op 'voorwaarde tot' en deze vooraf wil herkennen. Dan krijg je verkramping en dan krijg je tegenreacties die het aanbod van genade als begrip opvoeren om genade om niet objectief te houden voor alle toehoorders.
Zo meen ik nog steeds dat de visie van Bert niet strijdig is met het begrip aanbod van genade, zolang het vanuit de juiste context en omstandigheden wordt bezien. Een infra- of supralapsarische benadering mag geen enkele invloed hebben ten aanzien van remmingen op het evangelie. Het is 'slechts' de menselijke leerstellige denk-kapstop die we als extra hulpmiddel inzetten om de genade in Christus veilig te stellen voor dwalingen. Het is geen leesbril om het evangelie van vrije genade onder voorwaarden te stellen, naar ik hoop. Want dan kom je alsnog een in subjectief element uit dat zondaars op zichzelf werpt. En dat is nu net wat de DL hebben willen rechtzetten.
Maak je dat onderscheid niet dan ontstaat er verwarring in begrippen en doelstellingen van dogmatische uitwerkingen.
Zo kan het dan onstaan dat strenge supralapsariers als Thomas Hooker door de ene als ruim en evangelisch worden betiteld en door de ander voorwaardelijk en beperkt en men niet begrijpt hoe Koelman deze theoloog toch kon introduceren in de lage landen.
En dan krijg je ook vermeende arminianen zoals Van Lodenstijn die men aanvankelijk arminiaanse gevoelens toedichtte.
De dogmatische onderscheidingen zijn nooit rem op het evangelie.
Een aanbod van genade prediken mag nooit een arminiaanse invulling krijgen maar kan evengoed in zijn betekenende zaak als objectief te stellen heil in Christus voor een ieder die gelooft onder de aanduiding 'aanbod' zonder problemen gebruikt worden.
Staar je niet blind op de term, ook niet op het ontbreken daarvan. Het gaat erom dat de prediking geen hindernissen tot Christus opwerpt. Daar stonden de reformatoren voor in hun strijd tegen Rome en later tegen de remonstrantie.
De subjectieve toepassing in de overtuiging van dode zondaars is Gods Werk met als middel de objectieve waarheid aan een ieder die het hoort als een welmenende roeping. Dat er mensen zijn die geen gehoor geven aan die roeping is te wijten aan de mens, die zichzelf gedood heeft en daarom niet kan horen. Dat er mensen zijn die horen is daarom een wonder van God die levendgemaakt heeft om te kunnen horen. De DL is daar juist heel erg duidelijk in.

[Polemicus]

Nogmaals Bert:
De GGiN leert: Bij de levendmaking begint de zondkennis

Dank je, broeder Oude Paden. Dat meende ik ook te weten. Hoewel sommige uitspraken het tegenovergestelde leken te stellen.

We moeten helder blijven stellen:
Waarachtige zondekennis begint bij de wedergeboorte.
Wel kunnen er werkzaamheden zijn voor de wedergeboorte. Maar die kun je nooit als zaligmakend werk aanmerken.

Oude Paden, kan je dat ook bewijzen vanuit de Schrift? Dus zoals dr. Steenblok het zei in de acta van losmaking van de gemeente van Gouda: “… dat … alleen na de wedergeboorte, door de zaligmakende ontdekking der genade, uit de prediking der wet, plaatsgemaakt wordt in het hart voor Christus en de beloften en daarom ook de Heidelberger Catechismus aanvangt met de vraag: ‘Waaruit kent gij uw ellende?’ en daarop het antwoord doet volgen: ‘Uit de wet Gods’"

[Erasmiaan]

Nogmaals Bert:
De GGiN leert: Bij de levendmaking begint de zondkennis

Dank je, broeder Oude Paden. Dat meende ik ook te weten. Hoewel sommige uitspraken het tegenovergestelde leken te stellen.

We moeten helder blijven stellen:
Waarachtige zondekennis begint bij de wedergeboorte.
Wel kunnen er werkzaamheden zijn voor de wedergeboorte. Maar die kun je nooit als zaligmakend werk aanmerken.

Oude Paden, kan je dat ook bewijzen vanuit de Schrift? Dus zoals dr. Steenblok het zei in de acta van losmaking van de gemeente van Gouda: “… dat … alleen na de wedergeboorte, door de zaligmakende ontdekking der genade, uit de prediking der wet, plaatsgemaakt wordt in het hart voor Christus en de beloften en daarom ook de Heidelberger Catechismus aanvangt met de vraag: ‘Waaruit kent gij uw ellende?’ en daarop het antwoord doet volgen: ‘Uit de wet Gods’"

Zucht.

[Bert Mulder]

Dank je, Klavier

Lees op dit punt ook vooral eens iemand zoals Witsius (opvolger van Voetius), in zijn boek over de verbonden. (The Economy of the Covenants) is de engelse titel. (kan NL titel niet vinden, is het misschien niet langer beschikbaar?)

Vooral de hoofdstukken over de Middelaar, en zijn genoegdoening, en ook het hoofdstukken over de roeping, en de wedergeboorte.

Ook is het goed Turrretinus te lezen op dit punt.

[Marnix]

Dank je, broeder Oude Paden. Dat meende ik ook te weten. Hoewel sommige uitspraken het tegenovergestelde leken te stellen.

We moeten helder blijven stellen:
Waarachtige zondekennis begint bij de wedergeboorte.
Wel kunnen er werkzaamheden zijn voor de wedergeboorte. Maar die kun je nooit als zaligmakend werk aanmerken.

Oude Paden, kan je dat ook bewijzen vanuit de Schrift? Dus zoals dr. Steenblok het zei in de acta van losmaking van de gemeente van Gouda: “… dat … alleen na de wedergeboorte, door de zaligmakende ontdekking der genade, uit de prediking der wet, plaatsgemaakt wordt in het hart voor Christus en de beloften en daarom ook de Heidelberger Catechismus aanvangt met de vraag: ‘Waaruit kent gij uw ellende?’ en daarop het antwoord doet volgen: ‘Uit de wet Gods’"

Zucht.

Wat valt er te zuchten, mag er niet meer om een Bijbelse onderbouwing worden gevraagd bij zaken die voor sommigen blijkbaar heel gewoon zijn geworden?

Wedergeboorte is het sterven en opstaan met Christus. Zonder Christus geen wedergeboorte. Ellendekennis hoort zeker in de lijn naar de wedergeboorte toe thuis maar is er daarmee nog geen onderdeel van. De zondekennis leidt tot Christus en met Hem kunnen we sterven en opstaan (wedergeboorte). Daarmee zit de ellendekennis nog niet in de wedergeboorte inbegrepen alsof iemand die wel ellende kent maar Christus niet al in een beginstadium van de wedergeboorte zou zitten, want zijn oude mens kan niet afsterven zonder dat Hij met Christus afsterft en iemand die Christus nog niet kent sterft niet met Hem.

[Bert Mulder]

Wat valt er te zuchten, mag er niet meer om een Bijbelse onderbouwing worden gevraagd bij zaken die voor sommigen blijkbaar heel gewoon zijn geworden?

Wedergeboorte is het sterven en opstaan met Christus. Zonder Christus geen wedergeboorte. Ellendekennis hoort zeker in de lijn naar de wedergeboorte toe thuis maar is er daarmee nog geen onderdeel van. De zondekennis leidt tot Christus en met Hem kunnen we sterven en opstaan (wedergeboorte). Daarmee zit de ellendekennis nog niet in de wedergeboorte inbegrepen alsof iemand die wel ellende kent maar Christus niet al in een beginstadium van de wedergeboorte zou zitten, want zijn oude mens kan niet afsterven zonder dat Hij met Christus afsterft en iemand die Christus nog niet kent sterft niet met Hem.

Ooit dit gelezen, Marnix, uit de DL:

3/4-3. Overzulks zo worden alle mensen in zonde ontvangen, en als kinderen des toorns geboren, onbekwaam tot enig zaligmakend goed, geneigd tot kwaad, dood in zonden en slaven der zonde. En willen en kunnen tot God niet wederkeren, noch hun verdorven natuur verbeteren, noch zichzelven tot de verbetering daarvan schikken, zonder de genade des wederbarenden Heiligen Geestes.

3/4-4. Wel is waar dat na den val in den mens enig licht der natuur nog overgebleven is, waardoor hij behoudt enige kennis van God, van de natuurlijke dingen, van het onderscheid tussen hetgeen betamelijk en onbetamelijk is, en ook betoont enige betrachting tot de deugd en tot uiterlijke tucht. Maar zo ver is het vandaar, dat de mens door dit licht der natuur zou kunnen komen tot de

zaligmakende kennis Gods, en zich tot Hem bekeren, dat hij ook in natuurlijke en burgerlijke zaken dit licht niet recht gebruikt; ja veel meer het, hoedanig het ook zij, op onderscheiden wijze geheel bezoedelt en in ongerechtigheid ten onder houdt; en dewijl hij dit doet, zo wordt hem alle verontschuldiging voor God benomen.

3/4-5. Gelijk het met het licht der natuur toegaat, zo gaat het ook in dezen toe met de wet der tien geboden, van God door Mozes den Joden in het bijzonder gegeven. Want nademaal deze de grootheid der zonde wel ontdekt en den mens meer en meer van zijn schuld overtuigt, doch het herstellingsmiddel daartegen niet aanwijst, noch enige krachten toebrengt om uit deze ellendigheid te kunnen geraken, en omdat zij alzo, door het vlees krachteloos geworden zijnde, den overtreder onder den vloek blijven laat, zo kan de mens daardoor de zaligmakende genade niet verkrijgen.

3/4-6. Hetgeen dan noch het licht der natuur noch de wet doen kan, dat doet God door de kracht des Heiligen Geestes, en door het woord of de bediening der verzoening, welke is het Evangelie van den Messias, waardoor het God behaagd heeft de gelovige mensen, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament, zalig te maken.

3/4-5a. Die leren: Dat de verdorven en natuurlijke mens de gemene genade (waardoor zij verstaan het licht der natuur), of de gaven, hem na den val nog overgelaten, zo wel gebruiken kan, dat hij door dat goed gebruik een meerdere, namelijk de evangelische of zaligmakende genade en de zaligheid zelve allengskens en bij trappen zou kunnen bekomen. En dat in dezer voege God Zich van Zijn zijde betoont gereed te zijn om Christus aan alle mensen te openbaren, naardien Hij de middelen die tot de kennis van Christus, tot het geloof en tot de bekering nodig zijn, genoegzaam en krachtiglijk aan allen toedient.
Want benevens de ervaring van alle tijden betuigt ook de Schrift dat zulks onwaarachtig is: Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israël Zijn inzettingen en Zijn rechten. Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet (Ps. 147:19, 20). God heeft in de verleden tijden al de heidenen laten wandelen in hun wegen (Hand. 14:16). En: Zij (te weten Paulus met de zijnen) werden van den Heiligen Geest verhinderd het Woord in Azië te spreken. En aan Mysië gekomen zijnde, poogden zij naar Bithynië te reizen; en de Geest liet het hun niet toe (Hand. 16:6, 7).

[Erasmiaan]

Wat valt er te zuchten, mag er niet meer om een Bijbelse onderbouwing worden gevraagd bij zaken die voor sommigen blijkbaar heel gewoon zijn geworden?

Wedergeboorte is het sterven en opstaan met Christus. Zonder Christus geen wedergeboorte. Ellendekennis hoort zeker in de lijn naar de wedergeboorte toe thuis maar is er daarmee nog geen onderdeel van. De zondekennis leidt tot Christus en met Hem kunnen we sterven en opstaan (wedergeboorte). Daarmee zit de ellendekennis nog niet in de wedergeboorte inbegrepen alsof iemand die wel ellende kent maar Christus niet al in een beginstadium van de wedergeboorte zou zitten, want zijn oude mens kan niet afsterven zonder dat Hij met Christus afsterft en iemand die Christus nog niet kent sterft niet met Hem.

Topic 897 dat over dit onderwerp gaat. Heb je net alles in den brede beargumenteerd, misschien niet naar volle tevredenheid voor iedereen maar OK, is er een wijsneus die vraagt om een Bijbelse onderbouwing... Nogmaals, zucht... I'm off.