Het gaat altijd maar om verlossing

[Jongere]

Onlangs hoorde ik de kritiek van een "ex-gereformeerde bonder" dat de preken die hij vroeger hoorde vrijwel uitsluitend over de verzoening/bekering gingen. Hij verweet zijn achtergrond dat de Bijbel eigenlijk maar door één bril gelezen werd: die van de vraag naar persoonlijke verlossing. Iedere tekst kwam uiteindelijk daar op uit.
Van het weekend kwam ik in een blad (volgens mij Visie) een gesprek tussen Ouweneel en Hoek tegen waarin dit zelfde punt werd gemaakt.

Ik vraag me af of deze kritiek wordt herkend. Wat is over het algemeen het onderwerp/doel van de preken die jullie horen?
Wat vinden jullie het doel van een preek? Of zijn er meerdere doelen? Zou het kunnen dat we de Bijbel te eenzijdig lezen?

[-DIA-]

We zoeken onze verlossing niet.
Wie echt zoekt, die is door God zoekende gemaakt
Verzoening hebben we niet nodig.
Niemand van nature.

We zijn ellendiger schepselen dan we zelf wel weten

We lezen de Bijbel altijd maar door de bril van:
Hoe kan ik bekeerd worden?
En... wat zoeken we dan uiteindelijk?
Onszelf.
We hebben nog wel met onszelf te doen, las ik pas ergens

Maar Gods volk krijgt met God van doen.

En dat maakt nu net alles uit. hoe we de Schrift lezen,
wat we erin zoeken.
Gods eer in de eerste plaats?
Of ons eigen behoud?

Ik hoorde vanavond nog een preek en daarin begon de dominee met:

Wat voor ons mensen de allerslechtste eigenschap is,
is voor God het allebeste eigenschap.
Wat is dat?
Zelfbedoeling!

Toch hebben Gods knechten het heil in Christus te prediken.
En het zou wel de wens zijn van elke oprechte prediker om het als het
ware van de daken te bazuinen:
ER IS NOG GENADE VOOR DE GROOTSTE DER ZONDAREN!

De vraag of bovengenoemde kritiek wordt herkend.
Ik denk dat het wel duidleijk is als we van het mensbeeld uitgaan
dat de Schrift van ons geeft.
En de Schrift geeft getuigenis aan zichzelf.

De boodschap die Gods knechten hebben te verkondingen:
Er is een weg! Voor de grootste der zondaten!
Wandelt daarin!
De aanbieding is niet neutraal. We hebben het aan te nemen.
God meent toch zeker als Hij zegt: Zo Ik lust heb in den dood
der goddelozen, maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich
bekere...

Gods knechten hebben zo de Weg (in het Woord geopenbaard) aan te wijzen.
Ook al zal geen mens van nature opmerken wat er aangeboden wordt
Dat ligt niet aan het Woord...
dat is de mens, de gevallen mens.

[refo]

Onlangs hoorde ik de kritiek van een "ex-gereformeerde bonder" dat de preken die hij vroeger hoorde vrijwel uitsluitend over de verzoening/bekering gingen. Hij verweet zijn achtergrond dat de Bijbel eigenlijk maar door één bril gelezen werd: die van de vraag naar persoonlijke verlossing. Iedere tekst kwam uiteindelijk daar op uit.
Van het weekend kwam ik in een blad (volgens mij Visie) een gesprek tussen Ouweneel en Hoek tegen waarin dit zelfde punt werd gemaakt.

Ik vraag me af of deze kritiek wordt herkend. Wat is over het algemeen het onderwerp/doel van de preken die jullie horen?
Wat vinden jullie het doel van een preek? Of zijn er meerdere doelen? Zou het kunnen dat we de Bijbel te eenzijdig lezen?

Ja, ik herken dat wel.
De laatste jaren proberen ik me in te leven in het doperdom en de bestrijding daarvan in de eerste tijd van de Reformatie.
Dat is best moeilijke materie. Datgene wat Guido de Brés, Philips van Marnix en Johannes Calvijn bestreden is precies dátgene wat het meer bevindelijke deel van de huidige gereformeerden vóórstaan: het gaat niet om de Schrift, dat zijn maar lettertjes, het gaat erom wat de Geest persoonlijk in je hart doet. Dat klinkt heel geestelijk, maar is het in werkelijkheid níet.

Maar iedere dwaling die opnieuw tevoorschijn komt, heeft een andere verschijningsvorm. In de oude tijd waren dopers vreemde lieden die uiteindelijk tot godloze uitspattingen kwamen. Daarom herkennen de huidige dopers zich niet zo snel in de dopers van toen.

Daarom is die materie zo moeilijk. De oude boeken die erover gaan zijn moeilijk te lezen. De nieuwe bestrijden ons volksdeel, waarbij er soms de plank misgeslagen wordt, zodat dat volksdeel de bestrijding wegwuift. Of doet of ze het niet begrijpen.


Zie hier ook de laatste zinnen van DIA.

Ook al zal geen mens van nature opmerken wat er aangeboden wordt
Dat ligt niet aan het Woord...

Een doperse gedachtengang. Want het Woord is een kracht tot zaligheid een ieder gelooft.
Er wordt echter tussen dat Woord en de horende mens een drempel neergelegd.

En om op je vraag terug te komen: het gaat de Bijbel niet zozeer om persoonlijk heil, maar om het heil van de groep.
In het OT het volk, in het NT de gemeente.

Daarom is een prediking die gericht is op het verkrijgen van een inwendig licht pas juist als het in dát licht gesteld wordt. Zo gauw dat particulier wordt gemaakt verdwijnt het heil voor de hele gemeente. Dan gaat het om het bestuderen van dat licht: is dat wel echt licht bij jou? Of erger: is God begonnen of ben ik zelf begonnen ? Wat een vraag! Natuurlijk is God begonnen. Maak daarom in Zin Woord je gang en treden vast. En niet in vluchtige belevingen. God is toch niet een Voorbijganger, die zo af en toe eens langskomt en dan járen niet van Zich laat horen?

[J.C. Philpot]

Onlangs hoorde ik de kritiek van een "ex-gereformeerde bonder" dat de preken die hij vroeger hoorde vrijwel uitsluitend over de verzoening/bekering gingen. Hij verweet zijn achtergrond dat de Bijbel eigenlijk maar door één bril gelezen werd: die van de vraag naar persoonlijke verlossing. Iedere tekst kwam uiteindelijk daar op uit.

Dat herken ik ook wel. En dit moet ook een hele belangrijke plaats innemen. Maar er moet bijvoorbeeld ook aandacht zijn voor de heiliging. En tal van onderwerpen. De wederkomst zou ook wat vaker genoemd mogen worden.

Dus ik herken de eenzeidigheid, en zou graag willen dat andere zaken wat meer aan bod komen. Maar ik zou ook niet willen dat dit de andere kant door zou schieten. De prediking van de verzoening is wel echt fundamenteel. Noodzakelijk voor de onbekeerden, die dit moeten leren kennen in hun leven. Maar ook voor God's kinderen is dit iedere keer weer het rustpunt van hun hart.

[parsifal]

Ik kan me vaag herinneren dat ik hier jaren terug eens een soort van discussie over gestart heb. Misschien dat er toen wat zinnigs is gezegd: http://refoforum.nl/forum/viewtopic.php ... ilit=afgod

[rekcor]

E.e.a. heeft er denk ik mee te maken dat 'de bekering' als een einddoel wordt gezien, in plaats van het beginpunt. Het gaat er in het leven niet om dat we bekeerd worden, maar dat we heilig leven. Daarvoor is natuurlijk bekering noodzakelijk, maar bekering is het middel, niet het doel.

[Zita]

Onlangs hoorde ik de kritiek van een "ex-gereformeerde bonder" dat de preken die hij vroeger hoorde vrijwel uitsluitend over de verzoening/bekering gingen. Hij verweet zijn achtergrond dat de Bijbel eigenlijk maar door één bril gelezen werd: die van de vraag naar persoonlijke verlossing. Iedere tekst kwam uiteindelijk daar op uit.
Van het weekend kwam ik in een blad (volgens mij Visie) een gesprek tussen Ouweneel en Hoek tegen waarin dit zelfde punt werd gemaakt.

Ik vraag me af of deze kritiek wordt herkend. Wat is over het algemeen het onderwerp/doel van de preken die jullie horen?
Wat vinden jullie het doel van een preek? Of zijn er meerdere doelen? Zou het kunnen dat we de Bijbel te eenzijdig lezen?

Ik ben een GB'er, en zou wel willen dat er bij ons meer gepreekt werd over verzoening/bekering. Verlossing lijkt in veel van de preken vooral verlossing van problemen te zijn.
Maar ja, ik herken wel vanuit kerkdiensten bij andere kerkverbanden dat soms heel sterk het raster van de weg van de bekering over de tekst gelegd werd. Tijdens het luisteren leek het dan heel logisch dat de preek uit de tekst naar voren kwam, achteraf kwam ik weleens tot de conclusie dat het geheel van de gereformeerde theologie voor zover die betrekking had op bekering op die ene tekst werd toegepast.

[TSD]

De gedachtengang omtrent het doperdom snap ik en misschien is het ook zo dat dit geleidelijk onze gezindte is binnengedrongen. Dat we allemaal het 'Woord' lezen en horen en maar afwachten op een soort van buitengewone ervaring of werking van de Geest. Dan verwachten we het niet maar van 'het Woord' terwijl de Bijbel heel duidelijk is over de manier waarop de Geest werkt, namelijk: door het Woord! "Het geloof is het het gehoor en het gehoor door het Woord Gods"

We moeten ook uitkijken dat we niet aan de andere kant van de weg uitglijden. Zonder dat de Geest er aan te pas komt zal het Woord alleen nooit 1 iemand tot bekering brengen. Het is Woord én Geest. Het is toch de Geest die ons hart bewerkt en ervoor zorgt dat het 'goede aarde' is en dat het Woord kracht kan doen?

[Afgewezen]

Dat is best moeilijke materie. Datgene wat Guido de Brés, Philips van Marnix en Johannes Calvijn bestreden is precies dátgene wat het meer bevindelijke deel van de huidige gereformeerden vóórstaan: het gaat niet om de Schrift, dat zijn maar lettertjes, het gaat erom wat de Geest persoonlijk in je hart doet. Dat klinkt heel geestelijk, maar is het in werkelijkheid níet.

Ik denk dat hier sprake is van een ernstig misverstand. Wat in onze gezindte voorgestaan wordt, heeft niets met doperdom te maken. Brakel verwoordt dit mooi in zijn hoofdstuk over de Roeping in de Red. Godsdienst:

XL. 1. Uit de gehele wangestalte en onmacht van de mens vóór zijn bekering, die wij boven uitvoerig hebben getoond, zal een stekeblinde, die de gekruiste Christus een ergernis en een dwaasheid is, zal een alleenlijk boze, die niet wil, maar het geestelijke haat, zal een, die niets kan, die dood is, zal die bekeerd en veranderd worden, zo moet er immers een almachtige kracht komen, die hem onmiddellijk aanraakt en verandert; maar de mens wordt bekeerd, zo wordt er dan een almachtige kracht vereist.

2. De Schrift zegt duidelijk, dat het Woord niet werken kan op het hart van zo'n mens. maar dat bij 't Woord moet komen een krachtdadige werking Gods op de ziel, dat God moet geven:
Ogen om te zien, oren om te horen, harten om te verstaan, Deut. 39:4.
Verlichte ogen des verstands, Ef. 1:18.
Dat God bij de openbaring der Schriften het hart brandende maakt, Luk. 24:32.
Dat Hij bij het onderwijzen de bekering moet geven, 2 Tim. 2:25.
Dat Hij onder het horen het hart moet openen, Hand 16:14. Ziet boven § 31.
Dit blijkt ook uit
1 Kor. 3:6, 7. Ik heb geplant, Apollos heeft nat gemaakt; maar God heeft den wasdom gegeven. Zo is dan noch hij die plant iets, noch hij die nat maakt, maar God, die den wasdom geeft.
Kan dan de mens niet, kan het Woord alleen zulk een kracht niet hebben op 't hart van den mens, zo moet dan bij het Woord een onmiddellijke en almachtige kracht Gods komen om het hart te veranderen, en zulks komt erbij, als die plaatsen te gelijk tonen.

3. De benamingen van het werk Gods drukken zulk een onmiddellijk en krachtdadig werk Gods uit; de bekering aan de kant van God wordt genoemd:
Scheppen, Ef. 2:10.
Wederbaren, Jak:1:18.
Levendmaken, opwekken uit de doden, Ef. 2:5. Ziet hiervan in het vorige breder.

XLVI. Tegenwerping 5: Zulk een onmiddellijke aanraking Gods op de ziel, en de faculteiten [= zielsvermogens] derzelve is geestdrijverij.
Antwoord: 't Is niet, want geestdrijverij stelt openbaringen buiten en tegen Gods Woord, en stelt driften en schielijke bewegingen, die verstand en wil voorkomen; dat zijn maar ijdele verleidingen en fantasieën. Maar de wedergeboorte is door het Woord, en doet werken naar het Woord. Maar verstaat men door geestdrijverij, door de Geest Gods wedergeboren te zijn, door de Geest te leven en door de Geest te wandelen, en dat naar de regel van Gods Woord, zo hebben wij daar niet tegen, en de voorgestelde ongerijmdheid is geen ongerijmdheid.

Dat het in de tijd van de hervorming niet om het persoonlijk heil ging, maar om een collectief heil, is een aanname die niet wordt hard gemaakt. Ik zou graag de bewijzen zien. Het tegendeel valt overigens niet moeilijk te bewijzen, maar goed, de bewijslast ligt nu bij jou.

Overigens ben ik het wel eens met de kritiek van genoemde GB'er: er wordt in veel preken te veel gefocust op de mens die bekeerd moet worden, terwijl de prediking in de eerste plaats bedoeld is voor degenen die bekeerd zijn.

[-DIA-]

Zie hier ook de laatste zinnen van DIA.

Ook al zal geen mens van nature opmerken wat er aangeboden wordt
Dat ligt niet aan het Woord...

Een doperse gedachtengang. Want het Woord is een kracht tot zaligheid een ieder gelooft.
Er wordt echter tussen dat Woord en de horende mens een drempel neergelegd.

En om op je vraag terug te komen: het gaat de Bijbel niet zozeer om persoonlijk heil, maar om het heil van de groep.
In het OT het volk, in het NT de gemeente.

Daarom is een prediking die gericht is op het verkrijgen van een inwendig licht pas juist als het in dát licht gesteld wordt. Zo gauw dat particulier wordt gemaakt verdwijnt het heil voor de hele gemeente. Dan gaat het om het bestuderen van dat licht: is dat wel echt licht bij jou? Of erger: is God begonnen of ben ik zelf begonnen ? Wat een vraag! Natuurlijk is God begonnen. Maak daarom in Zin Woord je gang en treden vast. En niet in vluchtige belevingen. God is toch niet een Voorbijganger, die zo af en toe eens langskomt en dan járen niet van Zich laat horen?

Ik zou enkele vragen ter verduidelijking hierbij graag verder uitgewerkt zien:
a) Wat is in dit verband een doperse gedachtengang?
b) Welke drempel wordt er neergelegd?
c) En wie legt die drempel?

[Tiberius]

Overigens ben ik het wel eens met de kritiek van genoemde GB'er: er wordt in veel preken te veel gefocust op de mens die bekeerd moet worden, terwijl de prediking in de eerste plaats bedoeld is voor degenen die bekeerd zijn.

Prediking is in de eerste plaats verkondiging van het Evangelie, de blijde boodschap, dat er in Jezus Christus genade te verkrijgen is.

[Afgewezen]

Overigens ben ik het wel eens met de kritiek van genoemde GB'er: er wordt in veel preken te veel gefocust op de mens die bekeerd moet worden, terwijl de prediking in de eerste plaats bedoeld is voor degenen die bekeerd zijn.

Prediking is in de eerste plaats verkondiging van het Evangelie, de blijde boodschap, dat er in Jezus Christus genade te verkrijgen is.

In een topic elders ben ik hier uitvoerig op ingegaan. Deze boodschap moet altijd klinken, maar dan niet per definitie zo alsof deze genade nog niet vekregen is. In de eerste plaats moeten de gelovigen gevoed worden, in tweede instantie moeten de ongelovigen vermaand worden en opgeroepen tot geloof.

[huisman]

Overigens ben ik het wel eens met de kritiek van genoemde GB'er: er wordt in veel preken te veel gefocust op de mens die bekeerd moet worden, terwijl de prediking in de eerste plaats bedoeld is voor degenen die bekeerd zijn.

Prediking is in de eerste plaats verkondiging van het Evangelie, de blijde boodschap, dat er in Jezus Christus genade te verkrijgen is.

In een topic elders ben ik hier uitvoerig op ingegaan. Deze boodschap moet altijd klinken, maar dan niet per definitie zo alsof deze genade nog niet vekregen is. In de eerste plaats moeten de gelovigen gevoed worden, in tweede instantie moeten de ongelovigen vermaand worden en opgeroepen tot geloof.

Daar hebben wij recent al over gesproken, toch moet de predikant recht doen aan de opdracht van Christus aan zijn discipelen : En in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem. of in Markus : En Hij zeide tot hen: Gaat heen in de gehele wereld, predikt het Evangelie aan alle kreaturen.
Die geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn , zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden.

[Tiberius]

Overigens ben ik het wel eens met de kritiek van genoemde GB'er: er wordt in veel preken te veel gefocust op de mens die bekeerd moet worden, terwijl de prediking in de eerste plaats bedoeld is voor degenen die bekeerd zijn.

Prediking is in de eerste plaats verkondiging van het Evangelie, de blijde boodschap, dat er in Jezus Christus genade te verkrijgen is.

In een topic elders ben ik hier uitvoerig op ingegaan. Deze boodschap moet altijd klinken, maar dan niet per definitie zo alsof deze genade nog niet vekregen is. In de eerste plaats moeten de gelovigen gevoed worden, in tweede instantie moeten de ongelovigen vermaand worden en opgeroepen tot geloof.

Het kan zijn, dat je daar in een ander topic uitvoerig op bent ingegaan.
Maar als het gaat over "moeten", houd ik me toch liever aan de opdracht van Christus.

[Afgewezen]

Maar als het gaat over "moeten", houd ik me toch liever aan de opdracht van Christus.

Ik ook. Maar in deze stijl zet ik geen discussie voort.